นิทานจักรยาน Ep:4
วันเวลาล่วงไปหลายทิวาหลายราตรี
นางหอยเริ่มเข้ากับผู้คนในบ้านหลังนี้ได้บ้าง
ในบ้านเรือนที่แสนสะอาดสวยงามและเพรียบพร้อม ของพี่น้องบุรุษผมยาวดำขลับทั้งสี่ นางหอย ได้รับอาหารเป็น ข้าวสุก ธัญพืช ผลไม้ และ ขนม
' ขนม ? '
สำหรับหอยแล้ว ขนม คืออะไร? เหมือนการกินเห็บหมัดที่จับออกมาจากตัวของน้อง ของพ่อ หรือของเพื่อนที่ชอบทำให้กันยามว่างๆหรือเปล่า เหมือนกันไหม?
แต่เอาเถอะถึงมันจะมีรสชาติแปลกประหลาดกว่าแมลงที่เคยจับกินอยู่บ้าง นางก็พอจะรู้ว่าเจ้าของเรือนตั้งใจทำมาให้ ไม่ต่างกับตอนที่เพื่อนๆ ลากปลาเล็กปลาน้อยขึ้นมาโยนให้หน้าถ้ำอยู่บ่อยๆ อาหารที่นี่อาจจะไม่ค่อยถูกปากแต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องออกไปล่าสัตว์เอง ออกจะสบายกว่าอยู่ที่ถ้ำตัวเองด้วยซ้ำ
นางเริ่มรู้สึกชอบที่นี่ถึงแม้จะคิดถึงทุกคนที่ถ้ำอยู่บ้าง แต่ก็เริ่มมีความคิดว่า ถ้าตอนนี้นางอยู่ที่ถ้ำเกิดมีใครมาทุบนางแล้วลากไปจากครอบครัว นางก็ต้องจากทุกคนไปอยู่ดี ไม่ได้ต่างอะไรกับตอนนี้ แล้วดูๆแล้วหนุ่มๆที่แอบมองนางอยากแอบมาทุบก็มีเยอะเสียด้วย จะเร็วจะช้าก็ต้องจากถ้ำ จากครอบครัวอยู่ดี
แต่นางก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมที่นี่ตอนนี้ ไม่มีใครอยากทุบนางบ้างเลยหรือ ทั้งๆที่นางพยายามส่งสายตาชวนมาทุบให้พี่น้องทั้งสี่ก็หลายครั้งหลายครา แต่ก็ไม่เคยมีสัญญานที่ส่งกลับมา หรือ แม้แต่จะแอบซ่อนไม้กระบองใดๆให้เห็น
นางหอยเริ่มสังเกตว่า นางผู้หญิงแต่ละคนในเรือน เวลาจะ เดิน นั่ง ยืน หรือ พูด ช่างดูแตกต่างกับนางมาก นางแอบคิดในใจว่า อีพวกนี้ ตัวก็เล็ก ท้องก็ไม่มี ผอมบางเหมือนไม่เคยได้กินเนื้อตัวอะไรเข้าไป ทำไมตัวพวกมันถึงได้ผอมแห้งขนาดนี้ แขนก็สั้นกว่ากู แต่ขาพวกมันดันยาวกว่ากู ผมเป็นเงาแว้บ หัวเล็กๆ หน้าก็ขาว ตามตัวตามแขน ไม่มีขนหนาๆแบบกูเลยสักคน มันจะสวยงามอย่างไรได้ ทำไมพวกมึงถึงมีคู่กันได้วะ
อ่อ .. แต่ก็อย่างว่า ผู้ชายของพวกมันก็ รุปร่างคล้ายๆพวกมัน แค่ดูแข็งแรงกว่าก็เท่านั้น รวมๆแล้วไม่ต่างกัน
จะว่าไป...กูก็อยากลองเป็นแบบพวกมันดูสักตั้งไหนๆก็คงจะยังไม่ได้กลับถ้ำง่ายๆ
คิดแล้วนางหอยก็เริ่มแผนการในหัว
เห็นไอ้ตัวน้องเล็กของพวกมัน ชอบมาเปลี่ยนรูปเปลี่ยนร่างเป็นสัตว์อะไรๆเล่นกับนางหญิงในบ้านอยู่ทุกตอนสาย กูจะลองให้มันเปลี่ยนรูปกูให้เป็นแบบพวกมันดูสักตั้ง...
ว่าแล้ว นางหอยก็รอโอกาสเหมาะๆในวันที่คนอื่นๆออกไปกิจนอกเรือนเหลือน้องชายคนเล็กอยู่เฝ้าเรือนตามลำพัง
นางหอยบอกเล่าความในกับมานพหนุ่ม น้องเล็กของบ้าน ว่าตัวเองอยากมีรูปร่างเหมือนแม่หญิงคนอื่นๆบ้าง สามารถทำให้นางขายาว แขนสั้น หน้าเรียวเล็ก ผมดำขลับ หัวไม่ปูดโปน และไม่มีขนรุงรังตามตัวเหมือนพวกเขาได้หรือไม่
หนุ่มน้อย มองหน้านางหอยอย่างพินิจพิจารณา แล้วก็กล่าวออกไป
ได้สิจ้ะ ง่ายจะตาย ฉันตวัดมือวับเดียวเธอก็เปลียนเป็นแบบนี้ได้แล้ว
ว่าแล้ว หนุ่มน้อยก็ ขมุบขมิบปาก แล้วตวัดมือ วับๆสามที
นางหอยก็ขายืดยาวออกมา แขนสั้นลง มือที่ใหญ่หนาก็หดเล็กลง ลำตัวยืดสูงตั้งตรง ท้องที่เคยห้อยๆก็แฟ่บแบน ขนรกๆตามหน้าตามตัว หายไปกลายเป็นผิวเรียบกริบเหมือนไม่เคยมีขนรกๆมาก่อน
นางถึงกับกรีดร้องออกมาสุดเสียงกับความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น
นางรีบวิ่งไปที่หนองน้ำหน้าบ้าน เพื่อดูภาพเงาสะท้อนของตัวเอง
ภาพที่เห็น
หญิงสาวหน้าเรียวเล็ก ตาใหญ่แต่ไม่ปูดโปน ถึงจมูกกับปากและฟันจะยังดูหนาๆเยอะๆกว่าแม่หญิงคนอื่นๆ แต่ก็ดูดีไม่แพ้ใครในบ้านเลยทีเดียว
นางยิ้มให้เงาตัวเองในน้ำ อย่างน้อมรับในโชคชะตาอันแสนวิเศษนี้
เอาล่ะ.. ไหนๆกูก็ไม่ได้กลับถ้ำแล้ว
กูจะเริ่มชีวิตใหม่ของกูที่นี่เลยก็แล้วกัน ว่าแล้วก็พลางหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วเอากำปั้นทุบหน้าอกตัวเองรัวๆเหมือนที่เคยทำประจำ
แต่คราวนี้ ไม่มีเสียงบั่กๆๆเหมือนเดิม
เพราะกำปั้นสัมผัสได้ถึงเนินเนื้อนุ่มนิ่มตรงที่หน้าอก แทนก้อนแข็งๆที่เวลาทุบแล้วเสียงดังบั่กๆๆๆอย่างที่คุ้นชิน
ยิ่งมองก็ยิ่งน่ามอง นางหอยรู้สึกพอใจกับรูปร่างนี้มาก นางเดินกลับไปหาหนุ่มน้อยที่ทำให้นางกลายเป็นแบบนี้ด้วยยิ้มกว้าง พอเข้าไปใกล้หนุ่มน้อย นางหอยก้มลงหยิบก้อนหินขนาดเหมาะๆมือหนึ่งก้อน แล้ววิ่งเข้าไปอย่างเร็ว ทุบเข้าที่หัวของหนุ่มน้อยสุดแรง หนุ่มน้อยล้มลงทันที นางหอยก้มลงทุบซ้ำอีกหลายทีที่หัว จนหนุ่มน้อยแน่นิ่งไปกับพื้นหญ้า
'คราวนี้ก็จะไม่มีใครมาทำให้กูกลับไปเป็นแบบเดิมได้อีก กูจะไปต่อด้วยร่างใหม่นี้ล่ะนะ ขอบคุณมึงมากพ่อหนุ่ม'
แล้วนางหอยในร่างใหม่ก็เดินออกจากเรือนไป
ห่างไปไม่ไกลนัก สุนัขสีดำ เดินดมกลิ่นฟุดฟิดมาตามทาง มองไปด้านหลัง มีหญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดผ้าฝ้ายสีเทาๆ หญิงสาวตะโกนเรียกสุนัขสีดำ
'นี่ๆ ช้าหน่อยๆคุณวรวิทย์ ฉันเดินตามไม่ทัน'
'โฮ่งๆ ..โฮ่งๆ'
((เรียกผมว่าไอ้ฮงสิครับคุณซินดี้ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็จับได้ว่าเราปลอมตัว))
โอเคๆ ไอ้ฮง รอด้วย
โฮ่งๆๆ...
(( ทางนี้ๆครับ บ้านใหญ่ๆข้างหน้านี่แหร่ะ ))
ซินดี้ เดินมาจนถึงบ้านหลังที่เกิดเหตุ
พบชายหนุ่มผมยาวนอนจมกองเลือดอยู่ที่สนามหน้าบ้าน เธอหันซ้ายหันขวา ก็พบหนุ่มน้อยที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกับผู้ที่นอนจมกองเลือดอยู่ จึงถามว่า
'เกิดอะไรขึ้นหรือจ้ะ ใครทำให้เธอเป็นแบบนี้'
หนุ่มน้อย มองหน้าเธอมือของเขายังกุมหัวตัวเอง เกาหัว สางผมยาวดำขลับเบาๆ
'ผมไม่แน่ใจนะว่าเกิดอะไรขึ้นมันเร็วมากจนผมงงไปหมด '
ซินดี้แตะไหล่หนุ่มน้อยเบาๆ ให้เขารู้สึกคลายความตื่นเต้นกังวล
'ผมเห็นเขาวิ่งไปดูเงาตัวเองที่หนองน้ำ ผมแค่จะบอกเขาว่า..
ในบ้านมีกระจก'
To be continue
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
