เลิกและเริ่ม : จุดเปลี่ยนชีวิตจากการคิดและลงมือทำ
🙅ในการดำเนินชีวิตจริงของคนเรา
มีการกระทำหลายอย่างที่เกี่ยวข้องและเชื่อมโยงกัน ระหว่าง "การเลิก" และ "การเริ่ม"
ทั้งการเลิกที่นำไปสู่จุดเปลี่ยนในการเริ่มทำสิ่งใหม่ ๆ และการเริ่มมีผลให้เลิกทำในบางสิ่งที่เคยทำ
โดยผลที่เกิดขึ้นจากสองการกระทำนี้ นอกจากจะส่งผลต่อตัวเองแล้ว ในบางเรื่องยังมีผลถึงคนรอบข้างด้วย
💁 เป็นต้นว่า การเลิกสูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ที่นอกจากจะเกิดผลดีต่อสุขภาพของผู้นั้นแล้ว ยังเกิดผลดีต่อบุคคลรอบข้างที่จะได้เริ่มขับเคลื่อนชีวิตไปข้างหน้า
โดยไม่ต้องห่วงกังวลอาการติดสุราของพ่อหรือสามี และการติดบุหรี่ของลูกชายวัยเรียนที่อาจเลยไปถึงขั้นติดยาเสพติด
หรือการเลิกพฤติกรรมการกินแบบเดิม เมื่อป่วยเป็นโรคเบาหวาน และไต แล้วเริ่มต้นการกินแบบใหม่ ด้วยการงดเว้นอาหารบางชนิด
และกรณีการตัดสินใจเลิกเป็นแฟนหรือใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน หลังจากที่ประคับประคองมาอย่างถึงที่สุดแล้ว ซึ่งอาจจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการสร้างชีวิตใหม่ตามเส้นทางของแต่ละคน โดยที่ยังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ในภายหลัง
👨🏫 ในขณะที่ การเริ่มต้นของใครคนหนึ่ง ก็อาจเป็นจุดเปลี่ยนที่ส่งผลให้อีกคนเลิกทำในสิ่งที่ทำมานานแล้วเช่นเดียวกัน
ดังเช่นกรณีของลูกที่เริ่มต้นมีอาชีพเป็นครู อาจดลใจให้ผู้เป็นพ่อที่เคยติดการพนัน พยายามที่จะเลิกเล่น เพราะเกรงว่าจะกระทบต่องานในหน้าที่ของลูกและความน่าเชื่อถือ
และกรณีของคุณปู่ รับขวัญหลานชายคนแรกด้วยการถือฤกษ์งามยามดีในวันที่หลานเกิดเริ่มต้นสัมผัสโลก เป็นวันเลิกสูบบุหรี่ของตน
ส่งผลต่อเนื่องให้เกิดเรื่องที่ดีตามมาเป็นทอด ๆ เป็นต้นว่า ลดความเสี่ยงจากการเกิดโรคภูมิแพ้ของเด็ก และโรคหัวใจของปู่ รวมทั้งการเป็นแบบอย่างที่ดีให้หลานเดินตาม
🙋ทั้งนี้ ชีวิตของผมเอง ก็ได้รับโอกาสสำคัญจากจุดเปลี่ยนที่เกิดขึ้นระหว่าง "การเลิก" และ "การเริ่ม"
โดยเมื่อครั้งที่พ่อเคยดื่มสุรามาช่วงหนึ่ง แล้วตัดสินใจเลิกเมื่อเข้าสู่วัยกลางคน ตอนอายุประมาณ 50 ปีเศษ
ช่วงนั้นผมกำลังเริ่มจะเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โดยมูลเหตุจูงใจสำคัญที่พ่อคิดตั้งใจจะเลิก พ่อเคยเล่าว่า...
เพราะเห็นเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญที่ผมจะเข้าสู่โรงเรียนใหม่ สังคมใหม่
และเริ่มเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่น หากพ่อยังดื่มอยู่ อาจจะทำให้ผมเกิดปมบางอย่างในใจ ซึ่งในช่วงเวลาที่พ่อดื่มสุรา มีอยู่หลายครั้งที่พ่อใช้ให้ผมไปซื้อสุรา แล้วนัดหมายให้มาส่งที่ใต้ถุนครัวของบ้าน
สมัยนั้น เหล้าขาวราคาขวดละ 7 บาท พ่อมักจะให้ผมซื้อครั้งละครึ่งขวดหรือ 1 แบน ราคา 3.50 บาท
ซึ่งหากนำไปซื้อไข่เป็ดในยุคนั้น น่าจะได้ไข่หลายฟองมาทอดไข่เจียวกินกับข้าว (ช่วงปี 2518 - 2519 ไข่เป็ด น่าจะฟองละ ประมาณ 1 บาท)
ไข่เจียวอาหารคู่ครัวไทยมาช้านาน
🙆 ผมเองก็นึกอึดอัดอยู่ในใจหลายครั้ง ตอนที่ซื้อเหล้ามาแล้ว แอบส่งให้พ่อ เพื่อไม่ให้แม่เห็น ซึ่งแม่ก็งง ปนสงสัยว่า...
พ่อไปเอาเหล้าที่ไหนมาดื่ม เพราะเห็นพ่อนั่งอยู่แต่ในบ้าน
หลังจากพ่อดื่มแล้วก็มีอาการเมาเหล้า พาไปสู่การพูดจาที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันบ่อย ๆ กับแม่
จึงอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่พ่อมีความคิดจะ "เลิก" ดื่มเหล้า...
ทั้งเพื่อลดการทะเลาะเบาะแว้ง ลดค่าใช้จ่าย และด้วยเห็นว่าเพื่อให้ผมมี "จุดเริ่มต้น" ที่ดีในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ ซึ่งนับว่าเป็นความเสียสละของพ่ออย่างหนึ่ง
🙇 ซึ่งคล้ายคลึงกับพี่ที่รู้จักกัน เล่าให้ฟังถึงสาเหตุที่เลิกเหล้าตั้งแต่อายุ 25 ปี ว่า...
วันหนึ่ง หลวงตาในวัดที่พี่ไปทำบุญอยู่เป็นประจำถามว่า มาวัดอยู่บ่อย ๆ และขอศิล 5 จากพระเป็นประจำ
อาตมาขอให้โยมเลิกทำอย่างจริงจังสัก 1 ข้อ ได้หรือไม่ ให้ตัดสินใจเลือกเอง
ก็เลยเลือกข้อ 5 เลิกดื่มสุรา
เพราะเคยนึกถึงภาพตัวเองบ่อยครั้ง ตอนนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่บ้าน แล้วมองเห็นภรรยาและลูกตัวน้อยนั่งอยู่ตรงข้าม
พอมาคิดถึงสภาพความเมาและค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นของครอบครัว รวมทั้ง อนาคตของลูก จึงฉุกคิดที่จะเลิกดื่มสักวันใดวันหนึ่ง
อย่างไรก็ดี มีอยู่บ้าง ที่แม้พ่อจะติดสุรา แต่ลูกก็ไม่นำมาเป็นเงื่อนไข มุ่งเพียรศึกษา จนจบปริญญาตรี
ไปสมัครสอบเข้าไปทำงานเป็นวิศวกรในหน่วยงานเดียวกันกับพ่อ โดยที่พ่อเองมาทราบในภายหลังก็มีตัวอย่างให้เห็น
🤦หลังจากที่พ่อของผมเลิกเหล้าได้...
อีก 2-3 ปี ต่อมา พ่อก็ "เลิกทำ" อีกอย่าง คือ เลิกทอดแห ตกปลา เพื่อนำมาหุงหาเป็นอาหาร
ด้วยคำพูดที่ผมยังจดจำมาได้ดีว่า
"เราเบียดเบียนเขามามากพอแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเลิก"
ผมเองยังจำช่วงเวลาที่พ่อสับแหขาดเป็นท่อน ๆ และหักไม้สวิง แล้วให้ผมนำไปทิ้งลงแม่น้ำ
(สวิง เป็นอุปกรณ์หาปลา ที่มีโครงไม้ไผ่ไว้ผูกยึดตาข่ายเพื่อใช้หาปลา)
แม่น้ำ เป็นทั้งแหล่งน้ำ อาหาร ตั้งบ้านเรือน และสัญจรไปมา
เป็นสัญญลักษณ์ว่า...จะยุติการใช้เครื่องมือพวกนี้ หาปลา อีกต่อไป ด้วยเหตุผลว่า...เราพอจะตั้งฐานะได้บ้างแล้ว...
และหลังจากนั้นมา เมื่อคราวใดที่พ่อเห็นผมจับคันเบ็ดมาตกปลาอีก ก็จะตักเตือน ไปจนถึงขั้นดุ...
จนผมต้อง "เลิก" ไปเอง และ "เริ่ม" มีมุมมองที่อ่อนโยนขึ้นมาเป็นลำดับในความมีเมตตากับสรรพสัตว์ที่เป็นเพื่อนร่วมโลกเดียวกันกับเรา
แห : เครื่องมือหาปลาที่ใช้มาช้านาน
🧍นั่น คือ สิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับผมและคนที่รู้จัก เมื่อหลายสิบปีก่อน...ซึ่งคงจะมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นกับใครต่อใครอีกหลายคน ทั้งในอดีตและที่กำลังจะเกิดขึ้น
โดยไม่จำเป็นจะต้องกำหนดว่า เลิกมาก่อนเริ่ม หรือเริ่มเกิดก่อนเลิก
เพราะผลที่เกิดขึ้นจากทั้งสองสิ่ง
ไม่ว่าจะเป็น ชีวิตหนึ่งเลิกทำบางสิ่ง ที่จะช่วยให้อีกชีวิตเริ่มต้นได้ง่าย หรือชีวิตหนึ่งกำลังเริ่มต้น จะจุดประกายให้อีกชีวิตลด ละ เลิก ทำในบางเรื่องตามมา
ล้วนสร้างสิ่งที่มีคุณค่าและนิมิตหมายที่ดีให้กับคนรอบตัวและชุมชนรอบข้าง...
✍ พอเขียนมาถึงบรรทัดนี้ ในจังหวะที่กำลังคิดหาคำขยายเหมาะ ๆ ที่จะใส่ต่อจากคำว่า..."และชุมชนรอบข้าง..."
เช่นคำว่า รวมทั้งสังคมข้างเคียง
หนึ่งในเสียงคุ้น ๆ จากคนใกล้ ๆ ก็ดังขึ้นมากระตุกผมให้สะดุ้ง แต่ก็พอมีสติจับใจความได้ว่า...🧘
"ยังไม่ทันหาย(จากอาการไหล่ติด)ดี เริ่มจิ้มมือถือ อีกแล้วนะ"
ตามด้วยอีกสองคำ "พอเถอะ" (คำหลังเน้นเสียงค่อนข้างสูง)
ผมเลยขอถือโอกาสจบไปดื้อ ๆ อย่างที่ไม่คิดจะดื้อดึง (ฮา)
เพราะใคร่ครวญแล้ว...💭
หากพยายามจิ้มต่อไป สงครามอาจยืดเยื้อ...และ...
จบยาก...🚀
"งั้น ช่วยอ่านร่างให้หน่อยนะ เขียนเสร็จพอดีเลย"
ผมหยุดเขียนแล้ว แต่เธอเพิ่งเริ่มต้นอ่าน...😍
🙏ขอบคุณมากครับ
มุมชัย นัยสอิ้ง
(28 ต.ค.66)
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
