85. ถึง...แต๋ม
ถ้าเอ่ยถึงเพื่อนคนนี้ต้องทบทวนเรื่องเก่า เมื่อคราวที่ดิฉันถูกแม่เลี้ยงกับอีนิดหน่อยรุมตีด้วยไม้หน้าสาม ดิฉันต้องหนีออกจากบ้านกลางดึก หอบเสื้อผ้าเอาแต่ชุดนักศึกษากับตำรับตำราที่สำคัญไปด้วย นั่งรถสองแถวไปหาแต๋มที่บ้านซอยจ่าโสด คนบ้านแต๋มตกอกตกใจกันใหญ่ ยายของแต๋มเอาน้ำมันหม่องสมุนไพรมาทาให้ ปากก็พร่ำว่า ตัวแค่นี้จะตีกันให้ตายรึไง... คืนนั้นนอนบ้านแต๋ม แต๋มบอกให้รุ่งเช้ารีบโทร.หาแฟน(ที่แม่เลี้ยงเล่าให้ใครๆฟังว่า ดิฉันหนีตามผู้ชายไป) แล้วให้แฟนพาไปส่งบ้านคุณย่าที่บางแค
"แกอย่าไปอยู่บ้านผู้ชายนะ อย่าให้เป็นไปตามปากอีแม่เลี้ยง" แต๋มย้ำ...
พ่อของแต๋มเป็นศุลกากร แม่เป็นแม่บ้าน ที่พร้อมจะย้ายตามพ่อไปได้ทุกที่ ยายเป็นคนเลี้ยงดูหลานๆ ทุกคนเข้าเรียนโรงเรียนฝรั่ง อยู่ดีกินดี จำได้จนถึงวันนี้ยายของแต๋มแกงขี้เหล็กเนื้อแก้มวัวอร่อยมาก พยายามทำหลายครั้งก็ไม่เท่า ไม่เหมือน บ้านนี้มีลูกสาวล้วนๆ3คน สวยทุกคน ยกเว้นแต๋มที่เป็นลูกสาวคนโต แต๋มหน้าเหมือนพ่อ หน้าดุๆแต่ใจดี เข้าใจอะไรง่ายๆ ใจใหญ่ ใครไม่มีอะไรขอให้มาบอก แต๋มจัดให้ได้เสมอ เพื่อนๆรู้ดี
พอปิดเทอม แต๋มกับน้องๆก็จะพากันไปอยู่กับพ่อที่ด่านสะเดา กลับมาก็หอบลูกอม ขนม บ้วย มาฝากเพื่อน สมัยนั้นชอคโคแลตเป็นของอร่อยและหายาก
ด่านสะเดาอยู่ติดกับมาเลเชีย แต๋มไปเที่ยวปีนังฮิลล์มาก็เอารูปมาให้เพื่อนดู ทำให้ใครๆก็อยากไป(เมืองนอก)สมัยนั้น
เราห่างกันไปหลายปีเพราะแยกกันเรียน แยกกันทำงาน มาเจอกันตอนที่แต๋มแต่งงาน เจ้าบ่าวของแต๋มคือ บิ๊กป้อม...(ตอนที่ 77) พอแต๋มท้องลูกคนแรกสามีก็ให้ออกจากงาน ตอนนั้นแต๋มเป็นครูรร.เอกชน แต๋มย้ายตามสามีไปอยู่ศรีราชา และมีลูกอีกคน
พอลูกเริ่มโตแต๋มก็เปิดบ้านขายของชำ ทำเรื่อยมาจนได้เปิดร้านเหล้าลูกค้าแน่นร้าน สามีเขาคงชอบเพื่อนเยอะดี แต่แต๋มตรากตรำจนป่วย ลูกสาวให้เลิก เธอกับน้องชายเรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว ให้แม่ได้พักผ่อน ผ่านไปสองปีลูกสาวแต๋มรถคว่ำเสียชีวิตพร้อมแฟนหนุ่มที่กำลังจะแต่งงานกัน แต๋มเสียใจมาก มากที่สุดในชีวิต...
แต๋มไม่กินไม่นอนในที่สุดก็เข้าโรงพยาบาล หมอบอกว่าแต๋มเป็นมะเร็งลำใส้ ดิฉันไปศรีราชาบ่อยมาก ยาอะไรที่ว่าดี อาหารอะไรที่เลิศที่สุด ก็เฟ้นหาไปให้เพื่อน แต๋มดีขึ้น
ดิฉันเปิดบ้านที่ลำลูกกาเลี้ยงข้าวเพื่อนเก่าๆที่เคยเรียนด้วยกัน รวมกันได้เกือบ10คน ลงมือทำอาหารที่ทุกคนอยากทานฝีมือเรา ก๋วยเตี๋ยวไก่คั่ว ห่อหมกหมู กระเพราเป็ดพะโล้ หอยเชลส์อบกระเทียม เสริฟพร้อมไวน์แดง สนุกสนานกันไป แต๋มหอบสัปปะรดมาเต็มท้ายรถ มาแจกเพื่อนๆ ลูกสาวเราวิ่งวุ่นไปหาถั่วลิสง หมูสับ ไชโป้วมาทำม้าฮ่อ ทำใส่กระปุกให้แต๋มกลับไปกินด้วย แต๋มกอดซ้ายกอดขวา ไม่ใช่เพิ่งกอดเขารักกัน ความรักของแม่กับป้าแต๋มเผื่อแผ่มาถึงลูกด้วย...
หลังจากนั้นแต๋มก็ทรุดลงด้วยโรคร้าย แต๋มเริ่มป่วยติดเตียง ลูกชายไปทำงานที่อเมริกา มีสามีที่ดูแลแต๋มอย่างดี แต่เขาก็จากไปก่อนแบบไม่ทันได้บอกลา แต๋มเก็บเขาไว้ในโลงเย็น รอลูกมาเผา
มีคนติงว่าโบราณเขาถืออย่าเก็บไว้รอกัน เดี๋ยวจะมีคนตามไป แต๋มเองก็ป่วยอยู่ แต๋มไม่ฟังบอกแต่ว่ารอลูกมาเผาพร้อมกันทีเดียวเลยทั้งพ่อทั้งแม่ เพื่อนคนนี้คำไหนคำนั้น...อย่าไปขวางซะให้ยาก
ตอนที่เหลือแต๋มคนเดียวในบ้าน มีน้องสาวไปดูแลทุกอาทิตย์ ดิฉันไปเยี่ยมได้บ่อยพร้อมอาหารทางการแพทย์ ผ้ารองซับ และของใช้จำเป็นอื่นๆ ถึงตอนนี้แต๋มติดเตียงชนิดช่วยตัวเองไม่ได้เลย พูดมากๆก็ไม่ไหว เจ็บปวดไปทั้งร่างกาย สั่งทุกคนว่าไม่ต้องรักษา ขอตายที่บ้านนี้....
แต๋ม...ฉันเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ ไม่เคยลืมไปจากหัวใจและจะไม่มีวันลืม เชื่อฉันนะ เพื่อน...
"Richy"
9 เมษายน 2566
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
