หัวใจพระลักษณ์(ที่ไม่มีในบทโขน)
อีกไม่นานนักแลวันจบภาคการศึกษาจะมาถึงยิ่งเวลาเดินหน้าไปเร็วเท่าใดมันก็เหมือนไม่แยแสสนใจกูเลยแม้นเพียงเสี้ยว กูนั่งมองอะไรเรื่อยเรื่อยอยู่บนโต๊ะหินอ่อนใจจริงก็ไม่อยากจะมานั่งตรงนี้แต่ต้องมาเพราะครูเขานัดซ้อม เรื่องของเรื่องกูเป็นสมาชิกวงโยธวาทิตของโรงเรียนตัวเอง เวลามีงานในโอกาสสําคัญประดาหมู่สหายจะเห็นกูและพลพรรคขึ้นบรรเลงเพลงอยู่รํ่าไป
กูนั่งฟังเสียงเครื่องดนตรีชนิดอื่น เขาเป่าร้องสําแดงเสียงไพเราะเสียจริง ส่วนกูน่ะเหรอนั่งรอเพื่อนมันเข้าห้องน้ำ ก็ยังดีมีเสียงขับกล่อมลั่นให้ได้ยินทําให้ไม่ถึงกับรู้สึกหน่ายแต่อย่างใดเลย นี้แหละคือคุณแสนอนันต์ของศาสตร์ดนตรี ไม่ว่าไทย สากล หรือชาติไหนๆ หากได้ถูกเล่นจากนํ้ามือของคนผู้เข้าถึงจิตวิญญาณแห่งดนตรีด้วยแล้วโลกเราก็เหมือนลอยฟ้าขึ้นทันใด
ระหว่างกูกําลังนั่งคิดอะไรเอ้อระเหยลอยชาย ก็พลันมีหนุ่มสาวคู่หนึ่งกําลังเดินมาใกล้ๆ พลันเหล่าเขาแลเธอก็พูดคุยสนุกสนานบ่งบอกว่ามีความสนิทสนมกันโขเลย ไม่ใช่คนอื่นคนไกลหรอก ไอ้ผู้ชายมันชื่อไอ้แชมป์อยู่ชุมชมดนตรีไทยมันเล่นโขน ซึ่งกูไม่รู้พิศดารใจซักนิดเพราะกูรู้จักมันมาตั้งแต่มัธยมต้นเลยรู้ว่าครอบครัวมันประกอบอาชีพร้องรําลิเกแลเสียงมันหรือก็แสนไพเราะเพราะชวนหลงไหลถึงมันจะอ่อนกีฬาแต่ก็มีดนตรีเนี่ยแหละมาคอยช่วยเสริมบารมีของมัน
"สวัสดีจ้า" ฝ่ายหญิงกล่าวทักทายแต่ไม่ได้หยุดเดินเขาเพียงหันมามองยกมือขึ้นและพูดเท่านั้นและไอ้แชมป์มันก็หันมายิ้มให้กู กูยิ้มกลับแบบมิตรจวนพวกเขาเดินผ่านไป
ิฝ่ายหญิงกูก็รู้จักชื่อลิ้นจี่ เพิ่งย้ายมาเมื่อสมัยม.ปลายเห็นว่ารู้จักกันกับไอ้แชมป์ตั้งแต่สมัยวัยเด็กน้อยตีนเท่าฝาหอย แต่ต้องจากกันไปช่วงหนึ่งเนื่องด้วยครอบครัวของฝ่ายแม่นางลิ้นจี่ย้ายบ้านไปต่างจังหวัด กระทั่งกลับมาเจอกันอีกก็คราวนี้เอง อานิสงส์ตรงนั้นทําให้เขาทั้งสองพูดคุยกันสนุกคอถูกอารมณ์เพียงไม่ถึงวันดูก็เห็นเขาสองคนสนิทกันแล้ว
ในที่สุดหลังนั่งมาพักหนึ่งเพื่อนตัวดีมันก็เดินออกมาจนได้และเราทั้งคู่ยืนก็ส่องกระจกเพื่อะไรกันก็ไม่รู้ อาจเป็นธรรมเนียมกระมั่งกูเห็นใครๆ เขาก็ทํากันหมดไม่ว่าชายหรือหญิงส่องมันแล้วก็รู้สึกมั่นใจกูก็หล่อใช้ได้นี่หว่า หน้าคมเข้ม คิ้วหนา เหมือนกับแขกแถวภาคใต้ของประเทศ
จากนั้นกูกับเพื่อนก็เดินขึ้นไปด้านบนของตึกหอประชุมซึ่งด้านหลังของห้องโถงประชุมจะเป็นห้องชุมนุมดนตรีสากลกูมองประดาหมู่สหายต่างก็จับเอาเครื่องสังขีตขึ้นบรรเลงตามโน็ต-บางแยกเดี่ยว-บางรวมกลุ่มกัน กูเดินไปประจำที่ของตัวเองและหยิบทรัมเป็ตขึ้นมาประทับบนตักก่อนจะเปิดโน็ต
ฉับพลันก็แว่วเสียงระนาดมาแต่ไกลไม่ใช่ที่อื่นใดหรอกก็ตึกฝั่งตรงข้ามนั่นแหละ ชุมนุมดนตรีไทยอยู่ตรงนั้นเอง ในงานวันจบเขาจะเล่นโขนเรื่องรามเกียรติ์ รู้จากเพื่อนที่อยู่ในชุมนุมดนตรีไทยว่าพระนางก็คือ ไอ้แชมป์ กับลิ้นจี่ เห้อ.....สองคนเขามีใจให้กันดั่งเห็นได้ถนัดตา ไอ้กูมันก็แอบหมายว่าจักได้ควงแขนกับแม่นางลิ้นจี่ในซักวัน ซักเดือน ซักปี หรือซักชาติ
ในวันงานพิธีกรรมก็เริ่มขึ้นตามกําหนดการจะคลาดเคลื่อนก็คือเวลาในใบเขากําหนดเอาไว้ 08:30 แต่เล่นเข้าไป 09:42 กว่าจะกล่าวเปิด การแสดงชุดแรกคือวงโยธวาทิตขึ้นไปบรรเลงเพลงมาร์ชประจำโรงเรียน ต่อด้วยเพลงฉันจะมีเธออยู่ ของ สิงโตนำโชค ตามต่อคือ
เพลงสัญญาของมาลีฮวนน่า ก็ผ่านไปด้วยดี และการแสดงต่อมาคือการแสดงโขนนักแสดงประดับองค์สวยสง่ามีราศี พระนางหรือก็เล่นเข้าบทเข้าพระเข้านางกันได้ดี แม้นแต่นักแสดงตัวอื่นเช่นกัน ไอ้หนุ่มทรัมเป็ตหน้าแขกนั่งอยู่แถวหน้าสุดของวงมันเห็นภาพที่ชวนว้าเหว่ฤทัย ประหนึ่งว่าหัวใจของมันกําลังนํ้าตาซึมทีละหยด
ไม่มีเสียงร้องออกมา จะสําแดงออกให้เห็นคือรอยยิ้มบางเบาดั่งขนนกที่สะท้อนออก ไอ้หนุ่มหน้าแขกนั่งชมการแสดงแต่มันสร้างภาพจินตนาการขึ้นมาในหัวว่ามันกับลิ้นจี่ได้นั่งอยู่ด้วยกันสองต่อสองโลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพู ไม่มีใครก็ขัดขวางหรือนินทาว่าร้าย
ถนนสายยาวยังคงทอดตัวของมันตามเดิมให้รถยนต์นานายี่ห้อวิ่งผ่านไปมาสวนกัน พระอาทิตย์ยังเด่นอยู่บนนั้นไร้เมฆมาก้อนใดหาญมาบดบัง
หนุ่มมันนั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อนบริเวณใกล้ป้อมยามของโรงเรียนลุงยามแกนั่งอ่านข่าวจากโทรศัพท์มือถือพลางสะบดด่ารัฐบาลชุดลุงตู่อยู่ไม่เว้นว่าง พวกนักเรียนก็ทยอยเดินออกจากรั้วโรงเรียน มาอีกแล้วเจ้าแชมป์กับลิ้นจี่เดินผ่านหน้าไอ้หนุ่มไปคราวนี้ไร้การทักทายแม้จะหันมาเห็นกันทั้งสองคนก็ตาม ใจมันนึกน้อยใจอยู่ไม่ขาด อยากวิ่งไปต่อยหน้ามันจริงๆ ไอ้แชมป์
เห็นทีกูคงต้องหาอะไรทําฆ่าเวลาแล้วกระมัง.....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
