หลายสิบปีมาแล้ว อาตมาได้รับจดหมายจากมิตรทางธรรมในต่างประเทศ
เขียนมาชวนลาสิกขาไปเป็นครูสอนสมาธิที่องค์กรพุทธที่โน่น อาตมาตอบขอบคุณแล้วปฏิเสธไปอย่างสุภาพ แล้วบอกว่าที่จริง ถ้าอาตมาโง่ถึงขนาดจะลาสิกขา ก็คงไม่มีปัญญาไปสอนสมาธิให้ใครได้หรอก
อาตมารู้สึกปลาบปลึ้มมาโดยตลอดที่ได้มีโอกาสใช้ชีวิตในสถาบันที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติขึ้นโดยพระองค์เอง อาตมาไม่เคยมองว่าวิถีชีวิตของพระภิกษุสามารถแยกออกจากการฝึกสมาธิอันเป็นหัวใจแท้ของพุทธศาสนา เหมือนที่ชาวตะวันตกมักจะคิดกัน แต่อาตมามองว่าชีวิตพรหมจรรย์คือฐานที่ดีที่สุดสำหรับการเจริญอริยมรรคมีองค์แปด การใช้ชีวิตในผ้าเหลืองเป็นการแสดงความเคารพบูชาและความกตัญญูกตเวทีต่อพระพุทธองค์และพระธรรมคำสอน
ส่วนฆราวาสก็ได้รับคำสอนตามหลักอริยมรรคเช่นเดียวกับเหล่าบรรพชิต ไม่มีคำสอนลับเฉพาะที่สงวนไว้ให้นักบวชใกล้ชิดแต่ประการใด จิตจะปลาบปลื้มเช่นกัน เมื่อเรามองการปฏิบัติธรรมว่าไม่ใช่แค่เรื่องส่วนตัว หากเป็นการแสดงความเคารพบูชาและความกตัญญูรู้คุณต่อพระพุทธองค์และพระธรรมคำสอน
การปฏิบัติธรรมมิใช่แค่การนั่งสมาธิทุกวัน แต่การปฏิบัติธรรมคือชีวิต ชีวิตคือการปฏิบัติธรรม นั่นหมายถึงการพัฒนาความเห็นชอบ ความดำริชอบ การพูดจาชอบ การทำการงานชอบ การเลี้ยงชีพชอบ ความเพียรชอบ ความระลึกชอบและความตั้งใจมั่นชอบอย่างกว้างขวางครอบคลุม
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
