เด็กชายเลิกเพิสได้แล้วครับ
คำพูดที่บอกว่า ให้เลิกเพิสเมื่อลูกพร้อม คือเรื่องจริงค่ะ
เพราะบ้านนี้ลองพาเด็กชายเลิกเพิสถึง 3 ครั้งกว่าจะสำเร็จ!!!
รอบแรกแม่พาเลิกตอนเด็กชายอายุได้ 1.6 ขวบ
ตอนนี้เด็กชายเริ่มพูดคุยรู้เรื่องแล้ว แม่ก็ทำการ สั่งกางเกงเลิกเพิสมาค่ะ โดยเริ่มช่วงกลางวันก่อนค่ะ แม่ก็จะพาเด็กชายไปฉี่ ทุก 1.5-2 ชั่วโมง
บางรอบก็ฉี่บางรอบไม่ฉี่ บางรอบฉี่แตก ทุก 5-10 นาที บางรอบครึ่งชั่วโมง ทั้งวันจะสำเร็จแค่รอบเดียว ลูกฉี่โดยไม่บอกเลย หนักสุดคือ เจอทั้งฉี่และอึ พร้อมกันแบบตกลงพื้นเลย แม่จะเป็นลม ต้องซักกางเกง เช็ดพื้น ถูพื้นรัวๆเลย ลองทำอยู่สัปดาห์ ไม่ไหว เลยพับโครงการเก็บไป
ผ่านไปครึ่งปี
เด็กชายอายุ2ขวบ เริ่มพูดคุยกันรู้เรื่อง
แม่ก็มาเริ่มเลิกเพิสกันอีกรอบ ทำแบบเดิมเลย ค่ะ
รอบนี้แม่บอกว่า ถ้าเบอร์ลินปวดฉี่บอกแม่แอน บอกคุณยายพาไปฉี่ในห้องน้ำนะครับ
ลูกพูดตาม พยักหน้าเหมือนเข้าใจ
แม่ก็พาไปเข้าห้อง ทุก 1.5 -2 hr อีกเหมือนเดิม
รอบนี้ก็ฉี่สำเร็จวันละ 1-3ครั้ง แต่ก็ยังมีการยืนฉี่โดยที่ยังไม่บอกเหมือนเดิม
แม่รู้สึกว่าลูกน่าจะยังไม่พร้อม ก็เลยต้องพับโครงการเก็บอีกรอบ
จนรอบสุดท้าย แม่พาเด็กชายลองใหม่ ตอนอายุ 2.6 ขวบค่ะ
บอกเหมือนเดิมเลยค่ะ
แม่แอนจะพาเบอร์ลินไปฉี่ในห้องน้ำนะครับ ฉี่ที่ชักโครก รอบนี้จูงใจโดยการบอกว่า ถ้าเบอร์ลินฉี่เองได้แม่จะให้กดชักโครกเอง
ปวดฉี่ให้บอกแม่ บอกยาย บอกพ่อ นะครับ
ช่วงแรกๆก็พาไปฉี่เหมือนเดิม ค่ะ ชวนเข้าห้องน้ำทุก 1.5-2hr รอบไหนปวดก็จะฉี่ แล้วก็ให้กดเอง พูดชมเฉย ว่า เก่งมาเลย ร้องดีใจ เย้ เบอร์ลินฉี่ในชักโครกได้แล้ว และให้กดชักโครกเอง
บางรอบพามาเข้าห้องน้ำก็ไม่ฉี่ บอกแม่ว่าไม่ปวด
จากนั้นก็เริ่มมีบอกปวดฉี่ แต่ก็ไปไม่ทันนะคะ ฉี่เลย แต่เป็นสัญญาณที่ดีว่า ลูกเริ่มรู้แล้วว่า ปวดฉี่คืออะไร
ใช้เวลาเกือบเดือนนะคะ กว่าจะสำเร็จ นึกได้ตอนไหนก็ถามลูก หลังๆเค้าก็จะบอกได้ว่า ปวดหรือไม่ปวด บางครั้งก็เดินมาบอกเองว่า เบอร์ลิน ปวดฉี่ ก็พาไปห้องน้ำโดยเร็วเลยค่ะ
บ้านนี้ให้ยืนบนเก้าอี้เล็ก แบบพับได้ฉี่นะคะ
รอบสุดท้ายแม่เริ่มทำควบคู่กับตอนกลางคืนเลยค่ะ
โดยก่อนนอน จะพาไปฉี่ก่อน แล้วก็พาเข้านอน มีฉี่รดที่นอนบางวัน สังเกตเห็นว่า จะเป็นวันที่หลับยาก
ทีนี้ถ้าวันไหนหลับยาก ระหว่างนั้นก็จะพาไปฉี่อีกรอบก่อนค่อยนอน (บ้านนี้เลิกมื้อดึกแล้ว ให้กินนมเสร็จ แปรงฟัน แล้วค่อยนอน ส่วนใหญ่ลูกเลยไม่ฉี่กลางคืน ) พอเช้าตื่นมาก็พาไปฉี่เลย ก็เลยเลิกตอนกลางคืนได้ไม่ยากมาก
ตอนนี้ ก่อนนอนถ้าวันไหนหลับกลางวันเยอะ กลางคืนจะหลับยาก พาร้องเพลงก่อนนนอน สักพักก็จะบอกว่า ปวดฉี่ได้ ก็พาไปฉี่ก่อนนอนได้
ส่วนเรื่องอึ เป็นปัญหาที่หนักกว่า เพราะลูกไม่ยอมนั่งชักโครกค่ะ “บอกว่าเบอร์ลินกลัว”
ด้วยความที่แม่ซื้อที่รองชักโครกของเด็กมาไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ลูกยังเล็กค่ะ เพื่อนๆที่มีประสบการณ์มาบอกที่หลังว่า ให้ซื้อแบบมีบันไดค่ะ เด็กๆจะชอบ แม่ว่าจะซื้อมาให้ใหม่ คุณยายบอกไม่ให้ซื้อค่ะ😂😂😂
ก็เลยต้องใช้การพูดคุย หลอกล่อกันเยอะหน่อย สังเกตก่อนว่า ถ้าเค้าปวดอึ ช่วงที่ใส่แพมเพิส เค้าจะแอบไปยืนเบ่งอยู่ตามมุมบ้านค่ะ
เราก็เริ่มถามว่า เบอร์ลินปวดอึหรอครับ แม่พาไปนั่งชักโครกนะ ช่วงแรกๆ ปฏิเสธหนักมาก บอกเหมือนเดิมว่ากลัว ร้องไห้ด้วยค่ะ และคิดว่าลูกกลัวจริงๆค่ะ วิ่งหนีด้วย เหงื่อแตกด้วย เชื่อว่ากลัวจริงๆ
เราก็เลยเริ่มชวนบ่อยๆ อุ้มพาไปนั่ง บอกว่า แม่จะนั่งเฝ้า บางครั้งก็ให้ พ่อ ให้คุณยาย คือ ให้ลูกเลือกเลยค่ะว่าจะให้ใครไปนั่งเฝ้าเป็นเพื่อน จะได้อุ่นใจ ลดความกลัว
ผ่านไปหนึ่งเดือน
ตอนนี้ มีบางครั้งที่ลูกบอกเองได้ แต่ส่วนใหญ่ยังต้องสังเกตและก็ชวนไปนั่งอยู่ อาการกลัวเริ่มลดลง หลังจากอึสำเร็จในครั้งแรก แต่ยังให้นั่งเป็นเพื่อนอยู่นะคะ
ลูกจะภูมิใจทุกครั้งที่อึ สำเร็จ กดชักโครกแล้วก็ขอเปิดฝาดูว่า อึหายไปแล้ว
เมื่อลูกทำสำเร็จอย่าลืม ชื่นชมเค้านะคะ เค้าจะได้มีกำลังใจค่ะ
ถึงจะยังไม่สำเร็จ 100% แต่เป็นสัญญาณที่ดีค่ะ
เลิกเพิสเมื่อลูกพร้อม คือเรื่องจริง
และเด็กแต่ละคนพร้อมไม่เท่ากันนะคะ บางบ้านอาจจะเลิกได้ตั้งแต่ขวบกว่าๆ บางบ้านอาจจะสามขวบไปแล้ว ก็ไม่เป็นไรนะคะ รอลูกพร้อมก่อนนะคะ
เมื่อลูกเลิกได้แล้วเราจะประหยัดเงินค่าเพิสไปได้เยอะเลยนะคะ
ขอให้แม่แม่ สู้ๆ ✌🏼 ไปพร้อมกับลูกนะคะ
แม่แอนเป็นกำลังใจให้ค่ะ🥰❤️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
