ห้องเรียนกว้างใหญ่ในฤดูร้อน
เด็ก ๆ สมัยนี้คุ้นชินกับการเรียนพิเศษกันทั้งวันปกติและเวลาปิดเทอม โรงเรียนกวดวิชาหรือที่เรียนพิเศษมักเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ติดเครื่องปรับอากาศเย็นช่ำ ผมนึกถึงตอนเล็กที่ผมมีช่วงเวลาพิเศษในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนขึ้นมาเทียบเคียงกันระหว่างรอลูกสาวไปเรียนพิเศษ รอยยิ้มผมก็ผุดขึ้นมาพร้อม ๆ กัน
โลกกว้างของเด็กวัยสิบขวบในตอนนั้น คือ ท้องทุ่งนา สวนมะพร้าว หนองน้ำ ลานทรายกว้าง ผมและเพื่อนมีพาหนะคือจักรยานที่ไม่มีขาตั้ง ไม่มีเบรก อาวุธคือหนังสติ๊กหลังข้าวเช้าพวกเราจะรวมตัวกัน ราวๆ 4-5 คน เป้าหมายคือในท้องทุ่งนาใกล้บ้าน
ตารางรอบเช้าของพวกเราเริ่มด้วยชั่วโมงการแสดงและกีฬาเอ๊กสตรีม นั่นคือการขี่จักรยานผาดโผนบนคันนา ขึ้นลงและการกระโดดเหินกลางอากาศจากคันนาด้วยท่าแปลก ๆ ซึ่งจดจำลีลามาจากไอ้มดแดงจากทีวี
จากนั้นมาต่อพาทการแสดง เรากำหนดบทบาทที่จะเล่นเพื่อไม่ให้จำเจกันในทุกวัน มีการช่วยตัวประกันเป็นเรื่องหลัก ไล่ล่าเอาอาวุธร้ายแรงที่จะทำลายโลกเป็นเรื่องรอง แต่เริ่มด้วยด้วยการขี่มอเตอร์ไซด์วิบากสมมุติ ไล่ล่ากัน ฝุ่นตลบ พอสุดทางที่เราตกลงกันก็จะทิ้งรถ เข้ามาต่อสู้กันด้วยท่วงท่าไม้ตายของฮีโร่และเหล่าร้ายกันทุกที
ไม่รู้ทำไม เล่นจริง เจ็บจริง ไม่มีสลิง ไม่มีซีจี ด้วยแอกชั่นอย่างออกรส เสียงประกอบ จ๊ากส์ อุ๊บ โอ๊ย อ๊ากส์ ดังระงม โอเวอร์แอ๊คติ้งกันสุด ๆ อารมณ์ประมาณว่าเล่นใหญ่กันเข้าไว้ เอาเฮฮาแก่ผู้พบเห็น
หากแต่การต่อสู้เตะต่อยถีบนั้น สัมพัสโดนกันแต่เบามือ เบาเท้า ด้วยถ้าโดนกันจริงๆ หัวร้าง คางแตก เราอาจมีตัวละครไม่ครบ เนื่องจากร้องให้ขี้มูกโป่งกลับบ้านไปแต่หัววัน รอยฟกช้ำที่ได้กลับบ้านนั้น เกิดจากการล้มตัวรับแอ๊คไปกระแทกพื้นและรอยถลอกจากการลื่นไถลในท่วงท่าสวย ๆ ของการม้วนหน้าเข้าต่อสู้มันเป็นบาดแผลของฮีโร่น่าภูมิใจเสียนี่กระไร
หลังการต่อสู้ของฮีโร่และเหล่าร้าย สันติสุขก็กลับคืนมาสู่โลก เหล่านักแสดงอิดโรยกันถ้วนหน้า ชั่วโมงก่อนพักเที่ยงจึงเป็นวิชาการดำรงชีวิตในป่า วัตถุประสงค์ง่ายๆ คือบรรลุความหิว อีกอย่างคือการผจญภัยที่จะได้เป็นผู้ค้นพบอาหารและผลไม้ชั้นยอดเป็นคนแรก พร้อมได้รับการยอมรับจากเพื่อน
หน้าร้อน มีผลไม้พระเอก คือ มะม่วง มะยม มะฮวด ลูกหว้า มะขวิด ลูกข่อย ลูกกาฝาก มะม่วงจะเป็นเป้าของการยิงหนังสติ๊ก ใครยิงตัดขั้วได้ เพื่อน ๆ ก็จะซูฮกส่วนไม้ผลเล็ก ๆ เราก็จะไปปีนป่ายเก็บลูกนั่นลูกนี่อย่างคล่องแคล่ว แบ่งบ้านใคร บ้านมัน กินผลไม่อย่างเพลิดเพลินบนบ้านต้นไม้
ด้วยน้ำหนักตัวที่เบา เราเรียนรู้ที่จะพยุงตัวอยู่บนกิ่งไม้ ที่แข็งแรง อ่อนบาง เหนียว หรือเปราะ แตกต่างกันนั้นได้เสมอ ๆ พวกเราไม่รู้จักคำว่าทักษะ แต่เรารู้ว่าเราทำมันบ่อย ๆ เท้าเราจะเหยียบปีน ก้นเราจะทิ้งน้ำหนักได้และขนาดไหนที่แขนน้อย ๆ ของเราจะคว้าถึง
พวกเราแยกย้ายกันกลับไปกินข้าวที่บ้าน หลังพระตีกลองเพลเป็นสัญญาณและจะกลับมาพบกันในห้องเรียนที่กว้างใหญ่ที่ลานทรายหน้าหนองน้ำ ถ้าใครไม่ติดการ์ตูนไปช้อนปลากัด ไปจับปลาติดปลักในนา และไปโดดน้ำเล่นกัน
บ่ายนี้อากาศร้อนอย่างเคย พวกเรามาพร้อมกันที่หน้าหนองน้ำ ที่อยู่ติดกับสวนมะพร้าว น้ำในหน้าแล้งไม่ลึกมากนัก พวกเราก็ดำผุดดำว่ายเล่นกันอย่างสนุกสนาน พอเห็นปลาช่อนตัวน้อย ๆ มาว่ายมอง เราก็พยายามจะคว้าจับปลาด้วยมือเปล่า ได้รางวัลเป็นความผิดหวังกันถ้วนหน้า ด้วยพื้นน้ำกว้างใหญ่เกินไป เราเรียนรู้ที่จะสำเร็จได้ด้วยพื้นที่จำกัด ด้วยบทเรียนปลากัดในสวนมะพร้าวครับ
ในสวนมะพร้าวติดกับหนองน้ำจะร่มรื่นมาก มีผลหมากรากไม้อื่น ๆ ให้เราปีนเก็บบางหนก็ยังได้กินมะพร้าวอ่อนจากต้นที่ไม่สูงมากนัก ได้กะเทาะมะพร้าวแก่ที่งอกจุก เพื่อกินจาวมะพร้าวข้างใน แต่ที่อัศจรรย์กว่านั้นในสวนมะพร้าวมีบ่อน้ำเล็กๆ ที่เกิดจากการผุกร่อนของโคนมะพร้าว อยู่สองบ่อ และทั้งสองบ่อนั้นมีปลากัด ไม่มีใครรู้นอกจากพวกผม มันเป็นความลับขั้นสุดยอดเราเรียกมันว่าบ่อน้ำศักดิสิทธิ
บ่อที่หนึ่งจะเป็นบ่อที่มีพ่อพันธ์แม่พันธ์ปลากัดอยู่ เราจะมาช้อนตักลูกปลากัดเอาไปเลี้ยง น้ำในบ่อจะเป็นสีน้ำตาลใส ยามแพนหางของตัวพ่อว่ายเลาะสาหร่ายออกมา มันสวยงามบาดตาพวกเราเหลือเกิน พวกเราตกลงกันว่าจะปกป้องบ่อปลากัดสายพันธ์สุดยอดของเรานี้เอาไว้ด้วยการไม่บอกใคร และเอาทางมะพร้าวแห้ง กิ่งไม้รวก มาพรางบ่อเอาไว้ไม่ให้ใครเห็นได้โดยง่าย
บ่อที่สองอยู่ไม่ห่างกันไม่มีสาหร่ายขึ้นในบ่อเลยเพราะ บ่อนี้อยู่ในร่มไม่โดนแดดเลยตลอดทั้งวัน น้ำเป็นสีสนิมเหล็ก ค้นพบโดยความบังเอิญของเพื่อนคนหนึ่ง ที่ไปยืนฉี่ใส่หลุมน้ำนี้เข้าและเห็นว่า มีปลากัดว่ายออกมาหาฝนเทียม ๆ ของมัน ปลากัดจากบ่อนี้ถูกพวกเราล้อมจับเอาไปกัดแข่ง มันเก่งกาจเหนือใคร อดทนและหนังเหนียวมาก
พวกเราจึงใช้บ่อนี้เป็นที่ฟูมฟักรักษาปลาที่อ่อนแอ ได้รับบาดเจ็บมา ให้กลับมาแข็งแรงอีกครั้งหนึ่ง ผมยังจำได้ว่า เจ้าเพื่อนคนนี้มันเคยโม้ให้พวกเราฟังว่า บ่อนี้ใส่ปลากริมลงไปสามวัน ปลากริมกลายเป็นปลากัดได้ พวกเราไม่มีใครไม่เชื่อมัน เพราะเมื่อเราใส่ปรากริมลงไปสามวัน เราไปช้อนดูปลาก็พบแต่ปลากัดจริงๆอย่างมันว่า ชั้นเรียนนี้น่าจะเป็นชั้นวิชาไสยเวทหรือมนต์ดำเสียจริง ๆ คุณผู้อ่านว่าไหม
บ่อปลากัดสองบ่อนี้สอนพวกเราในเรื่องของความอ่อนโยนและความแข็งแรงโดยไม่รู้ตัวและบ่อนี้ก็เป็นที่อยู่สุดท้ายของปลากัดของผม ในวันที่ผมไม่สนุกที่จะเลี้ยงมันอีกต่อไป ผมเอามันไปปล่อยในบ่อในที่ไม่มีแดด หวังว่ามันจะแข็งแรงมีชีวิตอมตะไม่มีวันตาย
หลังขึ้นจากน้ำพวกเราไปจับปลากัน นาข้าวที่เกี่ยวเสร็จแล้วหรือกำลังจะเกี่ยว น้ำในนาข้าวจะเริ่มแห้ง พวกเราขี่จักรยานตะเวนดูเมื่อเจอหมายเราจะไปจับปลาในปลักกัน ได้ไล่จับปลาได้ดินเหนียวไปปั้นเป็น กระสุน
ตะวันคล้อยลงจวนเย็น พวกเรามอมแมมกันถ้วนหน้า ปั่นรถจักรยานหิ้วกระป๋องที่ใส่ปลาน้อยเอาไปบ้าน ไม่ได้เอาไปทำต้มยำทำแกงอะไรหรอกครับ เอาไปใส่สระน้ำใกล้ ๆบ้าน บางคนเอาไปโยนใส่บ่อน้ำที่บ้าน ความสนุกสนานของพวกเราช่วยปลาน้อยให้รอดตายจากแสงแดดได้ ช่วยให้พวกเราอิ่มเอมในชัยชนะของการจับปลาสำเร็จ
วัยเด็กเราเรียนรู้จากการสัมพัสและการทดลองแบบทีเล่นทีจริง ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดมรรคผลอะไร ด้านไหนบ้างในยามที่เราเติบโตขึ้น แต่อย่างน้อยในตอนนี้ ผมก็แยกปลาดุกออกจากปลาแขยงและปลากลด ได้แยกกระเพรา โพระหา ยี่หร่า และใบแมงลักออกจากกันได้เด็ดขาดเท่านี้ก็พอแล้วครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
