ยิ่งถ้าลองไปดูวรรณกรรมอังกฤษก็จะเจอการเปรียบเปรยแบบนี้เยอะมาก เช่นในหนังสือ Oxford English Dictionary ก็มีการอ้างอิงถึงวรรคหนึ่งจากบทกวี Troia Britannica (1609) ของ Thomas Heywood ไว้ว่า "แต่กษัตริย์เนสเตอร์ของเขาที่ขุ่นเคืองจนหน้าแดงก่ำก็ยังหักห้ามใจได้"
หรือใน King John ของเซกสเปียร์ (ที่คาดกันว่าเขียนขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1590) ก็มีพูดถึงการสังหารอาร์เธอร์ ดยุกแห่งบริททานีของกษัตริย์ผู้นี้ จนทำให้เหล่าขุนนางเกรี้ยวกราด "ด้วยดวงตาที่แดงฉานประหนึ่งไฟจุดใหม่ที่กำลังลุกโพลง"