สำหรับผมนั้น ผมเคยไปแสดงความคิดเห็นในคอมเม้นของคำตอบที่มีคนตอบไว้แล้ว ที่ผมถามเพราะผมอยากรู้จริงๆ
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ
การตอบคำถามด้วยคำถามอีกที กลายเป็นว่าผมต้องเป็นคนตอบคำถาม แล้วเขาก็ตอบคำถามด้วยคำถามไปเรื่อยๆ วนไปไม่มีที่สิ้นสุด สุดท้ายผมก็ไม่ได้รู้คำตอบเลย ภาษาที่ใช้ค่อนข้างรุนแรง ที่สื่อความหมายถึงการด่าว่าผมโง่ แต่มันก็จริง ก็เพราะผมโง่ไง ผมก็เลยถาม ถามไม่ได้รึ ก็ผมแค่อยากรู้เท่านั้นเอง ถามแค่นี้ก็ไม่ได้(คิดในใจ)
เวลามีคนมาคอมเม้นในคำตอบของผม ถ้าหากว่าผมตอบไม่ได้ หรือคำตอบผมโดนหักล้างไป ผมก็ไม่เคยลบความคิดเห็นนั้นนะ ผมเก็บไว้อยู่อย่างนั้นแหละ เพราะมันเป็นสิ่งที่ดี เพื่อให้สำหรับคนอื่นที่เข้ามาอ่าน และเราก็จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
ผมชอบการถกเถียงนะครับ
ผมคิดว่าความเห็นต่าง ไม่ใช่การต่อต้าน
ผมชอบเรื่องราว ที่มันค่อนข้างดาร์กสักนิดนึง จำพวกความเป็นจริงในสังคมที่ไม่มีใครกล้าเขียน หรือพูด เพราะจะโดนทัวร์ลงอะไรแบบนั้น แต่ผมรู้สึกสนุก และการได้ใช้ภาษาเขียนในการเปิดเผยอะไรบางอย่าง ทำให้รู้สึกตื่นเต้น และสนุกกับการโต้วาทีครับ
บางทีการถกเถียงในข้อความแบบนี้
มันมีข้อดีอย่างหนึ่งก็คือ ไม่มีใครแทรกแซง ไม่มีใครแย่งพูด เราสามารถตอบได้เต็มที่ และก็รอการโต้ตอบจากอีกฝ่ายได้แบบแฟร์ๆ ผมจึงไม่เคยลบความคิดเห็นใครเลย แม้ว่าผมจะเป็นฝ่ายผิดก็ตาม เพราะมันแฟร์ และยุติธรรมกับอีกฝ่ายด้วย
การปักธง โดยมีอคติในการต่อต้านอีกฝ่าย
จริงๆแล้วเรื่องแบบนี้ไม่ควรจะทำเลย เพราะว่ามันจะไม่เกิดกระบวนการคิดตาม ผมอ่านคอมเม้นแล้วผมก็คิดตามเหตุผลที่มีคนมาแสดงไว้ มองโดยไม่อคติ และการโต้ตอบของผมก็แสดงออกไปด้วยความจริงใจ และเป็นความจริง บางครั้งก็เป็นสิ่งที่ค่อนข้างDarkสักนิดนึง แต่ก็ถือเป็นความสนุกในอีกรูปแบบ
การถกเถียงเหมือนกับการดีเบต
= การใช้สติปัญญาในการอธิบายเหตุผล
นี่เป็นสิ่งที่ท้าทายมาก มันสามารถวัดสติปัญญาหรือวุฒิภาวะ และการระงับอารมณ์
เรื่องราวที่ผมชอบมันค่อนข้างปวดหัว
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเมือง ปรัชญา ศาสนา ความลึกซึ้งของบางสิ่งบางอย่าง อาจเป็นสิ่งที่มันต่อต้านสังคมสักเล็กน้อย หรือเรื่องในรั้วในวัง ที่บางครั้งมันอาจจะถูกรายงาน หรือโดนลบไป
โดนบล็อก เพราะรับความจริงไม่ไหว
สมัยก่อนเคยบ่อย หรืออาจจะถูกโดนถล่มจากคนที่มีความเห็นแนวเดียวกัน โดยที่คิดว่าผมเป็นคนที่มีความคิดเห็นต่าง โดนทั้งภาษา โดนทั้งความรู้สึกดูถูก แต่ผมก็เฉยๆนะ ถ้าเหตุผลของผมมันโดนหักล้างไม่ได้ แต่ถ้าหักล้างได้ ผมก็ยอมรับ นี่เราต้องมีความกล้าหาญตรงนี้ด้วย เพื่อความแฟร์ต่อฝ่ายตรงข้าม
สุดท้ายแล้วคนเราถ้ามีอคติ ก็จะไม่มีทางยอมแน่นอน ก็เหมือนอย่างกับที่คุณอธิบายไว้ ผมก็โดนอย่างนั้นแหละครับ โดนมาตลอด โดนมาจนชิน
คนเราควรวัดกันที่เหตุผล ไม่ใช่แถไปเรื่อย ใช้ความรุนแรงเข้าว่า แบบนั้นน่ะมันทำให้เสน่ห์ของการพูดคุยหายไป ว่าไหมครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
