นิทานธรรม...เรื่อง "ความสุขที่สร้างได้"
นักธุรกิจคนหนึ่ง มีทรัพย์สินและสิ่งที่ต้องรับผิดชอบอยู่มาก อยู่มาวันหนึ่ง เขาได้นั่งทบทวนสิ่งที่ควรได้ใช้สอยจากชีวิตที่เหลืออยู่ของตัวเอง กลับพบว่า แท้จริงแล้วชีวิตไม่ได้ต้องการวัตถุมาปรนเปรอมากมายแต่อย่างใด แต่ใจที่สงบต่างหาก คือสิ่งที่ชีวิตใฝ่หา
เมื่อไตร่ตรองถึงความต้องการของชีวิตจนพบคำตอบแล้ว เขาจึงลาออกจากบริษัทที่เคยครอบครองมานาน โดยเขาเลือกที่จะไปสร้างบ้านหนึ่งหลังที่พออยู่ได้กับครอบครัว ในที่ที่เห็นว่ามีความสงบ และสามารถที่จะอยู่กับผู้อื่นได้อย่างผาสุก
ครั้นมาอยู่ที่บ้านหลังใหม่ และเห็นว่าตัวเองมีความชอบในการทำและซ่อมแซมเฟอร์นิเจอร์ เขาจึงเริ่มนำเฟอร์นิเจอร์ของตัวเองที่ผุพังออกมาซ่อมแซม ทุกครั้งที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดและชอบใจ เขาก็สัมผัสได้ถึงความสุขที่เกิดขึ้นในใจของตน
เมื่อซ่อมแซมสิ่งที่มีอยู่ในบ้านเป็นประจำ จนชาวบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านเห็นว่าเขามีความชำนาญในด้านนี้จริง ๆ ก็มีชาวบ้านนำเฟอร์นิเจอร์มาให้เขาซ่อมแซมให้ โดยที่เขาก็ยินดีที่จะซ่อมให้โดยไม่คิดค่าตอบแทน
แม้ชาวบ้านจะให้ค่าตอบแทน หรือเขาทนต่อการรบเร้าไม่ได้ แต่ชายผู้มีความสุขกับการแบ่งปัน ก็เลือกที่จะรับค่าตอบแทนเพียงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ผู้ที่นำเฟอร์นิเจอร์มาซ่อมรู้สึกเสียน้ำใจ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเป็นที่รักของคนในชุมชนยิ่งนัก
ยิ่งนานวันเข้า ชายผู้เลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ก็มีงานเพิ่มมากขึ้นจากการซ่อมแซมสิ่งต่าง ๆ ที่ชาวบ้านนำมาให้แก้ไข ทว่าสิ่งที่แตกต่างจากการทำงานในครั้งนี้ก็คือ แทนที่เขาจะรู้สึกทุกข์เหมือนเมื่อครั้งที่ทำงานบริษัท กลับมีความสุขในสิ่งที่กำลังทำ แม้ค่าตอบแทนจะเป็นเพียงแค่น้ำใจเพียงเล็กน้อยก็ตาม
ด้วยความที่หมั่นช่วยเหลือผู้อื่นเป็นประจำ และด้วยความที่มีคนสนับสนุนให้เขาเปิดร้านจำหน่ายเฟอร์นิเจอร์ ชายผู้มีความสุขกับการแบ่งปันจึงปรึกษากับภรรยา จึงเป็นเหตุให้เขาได้ตัดสินใจเปิดร้านขายเฟอร์นิเจอร์ในที่สุด แต่การเปิดกิจการในครั้งนี้เขามีข้อแม้อยู่ว่า ต้องมีความสุขใจเป็นที่ตั้ง โดยมีการแบ่งปันระหว่างเขาและลูกค้าเป็นหลัก
สิ่งหนึ่งที่ช่างเฟอร์นิเจอร์ได้ค้นพบจากการทำงานก็คือความสุขของเขา ไม่ใช่อยู่ที่การทำเฟอร์นิเจอร์แล้วขายได้ราคาเท่าไหร่ แต่กลับสนใจว่า คนที่มาหานั้นต้องการในสิ่งที่เขาทำจริง ๆ หรือไม่
แม้บางคนอาจจะไม่มีเงินทองมากมายที่จะมาซื้อของจากเขา แต่เมื่อเห็นว่าไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่จะขาย ชายผู้มีความสุขกับการเป็นผู้ให้ ก็ยินดีที่จะมอบสิ่งนั้นแก่คนที่ต้องการโดยไม่มีเกี่ยงงอน
เขาได้ค้นพบว่า แท้จริงแล้ว ความสุขของคนเราอยู่ที่การรู้จักทำใจให้รักในสิ่งที่ทำ และอยู่ที่การได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักตลอดถึงการรู้จักทำใจให้อยู่กับความพอดีของชีวิตให้ได้ แล้วจะมีความสุขทุกขณะ แม้จะเป็นคนที่ไม่ค่อยมีวัตถุมากมายไว้ในครอบครอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
