My Coffee Diary : 2.กาแฟแก้วแรก ๆ
พูดแบบนี้แล้วอาจจะเป็นการปล่อยไก่ต่อหน้าคนในวงการกาแฟ ถ้าไปพูดว่าตัวเองเป็น “คอกาแฟ” แต่ทั้งชีวิตนี้กินแต่ “กาแฟซอง”
ใช่ครับ กาแฟซองแบบสำเร็จรูปนั่นแหละ
สมัยก่อนเวลาตื่นเช้า ๆ ผมจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่ที่ราวหลังบ้านด้วยความงัวเงีย ก่อนจะเดินเซ ๆ ผ่านครัวไปอาบน้ำแต่งตัว สิ่งที่มักจะได้ยินเป็นประจำคือเสียงน้ำกระทบแก้วกระเบื้องจ้อก ๆ ตามด้วยกลิ่นหอมจาง ๆ ของกาแฟ และเสียงช้อนกินข้าวกระทบแก้วไปมา
พ่อผมกินกาแฟหนึ่งแก้วแทนข้าวเช้า แกจะนั่งดูข่าวทีวีซักพักจนผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วลุกไปอาบน้ำต่อ กลิ่นกาแฟซองชงน้ำร้อนจึงน่าจะเป็นกลิ่นหนึ่งที่ติดความทรงจำของใครหลายคนมาตั้งแต่เล็ก ๆ และทำให้แอบเชื่อด้วยว่ากาแฟยามเช้าแก้วแรก ๆ ของใครหลายคนน่าจะเป็นกาแฟสำเร็จรูปด้วย
แต่กว่าจะได้กินกาแฟจริง ๆ ก็โตพอสมควรเลยแหละครับ
แม่ผมจะคอยห้ามปรามเรื่องนี้อย่างเข้มงวด ด้วยสารพัดเหตุผล เช่น กินแล้วจะทำให้แก่เหมือนผู้ใหญ่ หรือกินแล้วอาจจะใจสั่นจนอาจต้องเข้าโรงพยาบาล
ซึ่งเรื่องนี้มีมูลความจริงพอสมควรครับ เพราะกาแฟมีส่วนกระตุ้นการหลั่งสารอะดรินาลีนของร่างกาย ทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น สดชื่น กระปี้กระเป่า แต่อาจจะส่งผลกระทบที่ไม่ดีได้กับบางคนที่ร่างกายไวต่อคาเฟอีนมาก ๆ หรือได้รับคาเฟอีนมากเกินไป
แต่เรื่องกินแล้วทำให้แก่นี่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจริงขนาดนั้นหรือเปล่า?
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ด้วยความซนของเด็ก ๆ สุดท้ายผมก็แอบชงกาแฟซองของพ่อกินจนได้ ความรู้สึกแรกคือขมมาก กินกันเข้าไปได้ไง ประสาทรับรสและกลิ่นที่ยังไม่ได้พัฒนาเจอความหลากหลายมากพอ ผมเลยได้แต่ก้มหน้าก้มตากินโอวัลตินเย็นต่อไปด้วยความเพลิดเพลิน
เอาจริง ๆ ก็ไม่แย่หรอกครับ ในช่วงเวลานั้นของชีวิต น้ำชง ๆ พวกชา กาแฟ โกโก้ไม่ใช่อะไรที่จะได้กินบ่อย ๆ ส่วนใหญ่ก็กินแต่น้ำเปล่ากับนมกล่องหนองโพที่แม่ซื้อมาให้ ซึ่งจะได้กินรสอะไรนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าช่วงไหนมีอะไรลดราคาอยู่บ้าง
จนวันหนึ่งจุดเปลี่ยนชีวิตของผมก็ลดราคาพอดี
เคยอ่านการ์ตูนเรื่อง “ผู้ผนึกมาร” กันไหมครับ? การ์ตูนที่ธีมเรื่องมันเป็นปราสาทญี่ปุ่นโบราณที่มีโรงเรียนสร้างทับ แล้วต้องคอยมาต่อสู้กับปีศาจที่จะมาอาละวาดทุกคืน ๆ ความที่ตัวเอกมันเป็นเด็กมัธยมแล้วต้องสู้กับปีศาจทุกคืน สิ่งที่มันจะทำทุก ๆ วันในตอนเช้าคือการซักนมรสกาแฟวันละสามกล่องระหว่างเดินไป
ผมในวัยมัธยมจึงรู้สึกว่านมรสกาแฟที่แม่ซื้อมาตอนลดราคาดูเท่ขึ้นถนัดตา
ผมเลยเข้าใจว่าเพราะความหวาน และความนุ่มของนมทำให้กาแฟที่ขมเกินไปปรับรสกลายเป็นนุ่มลิ้น และอร่อยมากขึ้น วันนึงที่ไม่มีนมรสกาแฟเหลือติดตู้แล้วเย็น การแอบชงกาแฟซองของพ่อจึงเกิดขึ้นเป็นหนที่สอง คราวนี้ผมย่องลงมาชงตอนกลางคืน ตอนที่พ่อกับแม่หลับไปแล้ว และแน่นอน ผมไม่ลืมที่จะผสมนมรสหวานที่แม่ซื้อมาด้วยในตอนนั้น
ปรากฏว่ามันอร่อยด้วยความบังเอิญ!!
จำไม่ได้แล้วว่าคืนนั้นผมนอนหลับลงหรือเปล่า แต่ถ้าให้นับกันจริง ๆ นั่นคงเป็นกาแฟแก้วแรกในชีวิตที่เกิดจากการเล่นซนของเด็ก ๆ
ความขี้เกียจย่องมาชงเองตอนกลางคืนทำให้นมรสกาแฟยังคงเป็นอะไรที่ผมโปรดปรานอยู่ แม่เองก็เริ่มรู้ว่าผมชอบกินนมรสกาแฟ หลัง ๆ เลยเริ่มซื้อตอนมันไม่ลดราคามาให้ แต่ยิ่งโตขึ้นไป ความคึกคะนองตามวัยก็ยิ่งพุ่งพล่านมากขึ้น รสชาติของชีวิตเวอร์ชั่นที่อยากลิ้มลองจึงเป็นอะไรที่ออกไปในทางสุดขั้วมากขึ้น เผ็ดมากขึ้น และขมมากขึ้น
วันหนึ่งหลังจากที่ผมไปตัดแว่นใหม่เสร็จแล้ว เรากำลังขับรถพากันกลับบ้านในช่วงบ่ายวันอาทิตย์ที่อากาศค่อนข้างร้อน ขณะที่แวะเดินตลาดหาของว่างและวัตถุดิบสำหรับข้าวเย็นวันนั้น ผมสั่งกาฟใส่นมด้วยสีหน้าประหลาดใจของพ่อที่ถามมาว่า “กินได้ไหม?”
ผมพยักหน้าหงึก ๆ แทนคำตอบ พร้อมกับให้เหตุผลว่ามันก็เหมือน ๆ กาแฟรสนมที่แม่ซื้อมาให้แหละ แต่อันนี้มันทำสด ๆ ตรงหน้า
ผมเริ่มสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่แปลกประหลาดหลังจากที่กินกาแฟแก้วนั้น ภาพรอบข้างเริ่มดูลายตา ไม่สามารถโฟกัสอะไรเป็นจุด ๆ ได้อย่างชัดเจน รู้สึกหัวเริ่มหนักอึ้งและมีความร้อนแผ่ว ๆ แผ่ออกมา ก่อนจะพะอืดพะอมสุดขีดเมื่อกลับถึงบ้าน ชนิดที่พยายามไปล้วงคออ้วกในห้องน้ำก็ไม่มีอะไรออกมา ผมนอนแผ่อยู่หน้าทีวีด้วยความรู้สึกทรมาณร่างกาย แม่เอาผ้าชุบน้ำมาลูบ ๆ หน้าให้สดชื่นขึ้น ก่อนจะพยุงผมขึ้นให้กินยาแก้ปวด โดยมีพ่อที่มาเดินดูกำลังพูดซ้ำ ๆ ว่า “บอกแล้ว อย่ากิน” หลังจากดูดกาแฟแก้วนั้นไปได้หนึ่งจิบ
เอาเข้าจริงก็ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นมันเกิดจาก Motion Sickness เพราะแว่นใหม่, กาแฟที่แรงเกินไป หรือทั้งสองอย่าง แต่เหตุการณ์นั้นทำให้ผมหยุดเรียนในวันถัดมา และเรื่องราวของกาแฟแก้วนั้นยังถูกเอามาพูดเป็นมุกขำ ๆ ทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน
สุดท้ายแล้วก็ยังไม่ได้คำตอบว่ากินกาแฟแล้วทำให้แก่จริง ๆ ไหม แต่ความมั่นใจในการกินกาแฟแก้วนั้นของน่าจะ “แก่แดด” พอตัวเลยแหละ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
