# เรื่องเล่าจากเวียดนาม #
ตอนที่ 23 สำรวจถนน 2
ตอนที่แล้วพูดถึงการสำรวจถนนใหญ่ซึ่งง่ายต่อการจดจำ
อาศัยว่าความใหญ่ของถนนขับง่ายไม่หลงทางแน่นอนครับ
ผมเป็นคนช่างสังเกตอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยกังวลใจมากนัก
แต่สำหรับบอยนั้นขับในโฮจิมินมา 6-7 ปีแล้วก็ยังขับเส้นทางทางที่คุ้นเคย ไม่กล้าไปทางไหนที่ไม่คุ้นเคย ซึ่งต่างจากผม5556 การสำรวจช่วง 2-3 เดือนแรก ผมจะไปแต่ถนนใหญ่เป็นส่วนมาก โดยมีโอกาสก็จะไปไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืนแล้วแต่จังหวะและโอกาส
เมื่อเวลาผ่านไป 2-3 เดือนจนคุ้นเคยถนนใหญ่แล้ว คราวนี้
ก็เริ่มไปตามถนนรอง ซึ่งขอบอกว่าเยอะมากเลยใช้เวลานานกว่าจะเข้าใจ เพราะบางซอยบางที่ต้องใช้เวลา 2-3 วันต้อง
ไปซ้ำไปซ้ำมาไม่ใช่ว่าไปครั้งเดียวแล้วเข้าใจ ขับรถไปดูแล้วก็ต้องกลับมาดูแผนที่เสร็จก็ต้องมาดู Google Maps อีกกว่าจะเข้าใจจริงๆ การสำรวจนั้นทำให้ได้เห็นถนนเห็นผู้คนเห็น
วิถีชีวิตคนเวียดนาม เห็นวัฒนธรรมการใช้ชีวิตแบบที่เขาเป็นอยู่จริงๆ ทำให้ผมมามองตัวเองว่าความแตกต่างความ
หลากหลายนั้นเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก
รถเก็บขยะที่เข้าตามซอย
คนไทยที่ผมเห็นรวมผมด้วยในช่วงแรก ชอบติ ชอบเปรียบเทียบพอเปรียบเทียบก็จะพูดว่าโน้นนี้นั้นเป็นเรื่องที่พูดกันไม่
จบครับ เช่น ที่เวียดนามบ้านแคบจังเลย เหมือนกันครับผมก็
เป็นเหมือนกันในช่วงแรก คนไทยจะบอกว่าบ้านแคบสู้ที่เมืองไทยไม่ได้เลย อยู่แล้วน่าจะอึดอัด ก็ถูกแล้วครับแต่ถ้าเราไปถามคนเวียดนามเขาว่าอึดอัดมากไหม เขาคงไม่เข้าใจว่าอึดอัดตรงไหน สาเหตุเพราะเขาอยู่มาตลอดชีวิตก็ไม่เห็นอึดอัดตรงไหนเลย5556
หวิงลูกน้องบอยเป็นคนต่างจังหวัด มาเรียนหนังสือจบแล้วก็
หางานทำ ครั้งหนึ่งผมไปงานวันเกิดน้องชายหวิงซึ่ง ผมก็รู้จักชื่อ นี คนนี้พูดภาษาไทยได้เพราะเรียนในโรงเรียนเป็นวิชาเลือก ซึ่งผมกับนีก็ถามภาษาซึ่งกันและกันบ่อยมาก
น้องนีเรียนภาษาไทยกับผม ผมเรียนภาษาเวียดนามกับน้องนี แลกเปลี่ยนกัน ซึ่งการเรียนภาษานั้นสนุกมากไว้จะเล่าให้ฟัง เมื่อไปถึงบ้านที่เขาอยู่กันอย่างที่บอกครับ เมื่อไปถึงบ้าน
เล็กมากจนไม่สามารถนั่งคุยกันในบ้านได้
เรียกว่าห้องเช่าดีกว่าครับ เดือนละหกล้านด้อง ตีเป็นเงินไทย ประมาณ4,500 บาท ลึกสามเมตรกว้างสี่เมตร อาศัย
อยู่กันกี่คนรู้แล้วจะตกใจ 8 คนครับ ผมถามว่านอนตรงไหนกันเขาตอบว่านอนชั้นสอง แล้วพอนอนหรือเขาบอกว่านอนเรียงกันเหมือนแผงปลา5556 ซึ่งผมบอกแล้วว่าผมก็เป็นเหมือนคนไทยทั่วไป บอกว่านอนไปได้อย่างไรอึดอัดน่าดูเลย เขาบอกว่าชินแล้วเพราะถ้าไม่ทำแบบนี้ก็สู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหวที่บ้านนอกส่งเงินมาให้จำกัด ข้างล่างเก็บรถ ในงานวันเกิดมีคนสิบคน คนที่พักด้วยกันแปดคนผมกับบอย รวม10
คน
# เรื่องเล่าจากเวียดนาม#
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
