เอาบทนี้เป็นไง (ในตอนนี้)
ข่มตานอนสะท้อนใจในบ้านนอก
วัวหนึ่งคอกกับแม่ชรามีหมาเฝ้า
เมื่อไหร่หนาพวกขี้ม้าจะวางเบา
เมื่อไหร่เราจะหลับไหลไร้ระแวง
.
เมื่อไหร่คนจะรักดีมีศีลสัตย์
เมื่อไหร่รัฐธรรมนูญไทยจะแข็งแกร่ง
เมื่อไรเล่าเจ้าอธรรมที่จำแลง
จะหนีแหนงหน่ายไปไม่กลับมา
.
เมื่อไหร่ปืนจะกลายเป็นเช่นกองขี้
เห็นใครมีจะยี้! แหวะ! แสยะหน้า
เข้าจะทิ้งถมไว้ให้ไกลตา
เหมือนเสมหะที่ถ่มไปไม่อยากเอา
ไม่มีชื่อ พึ่งแต่งเมื่อกี้เอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
