The Pequot war สงครามระหว่างชาวอาณานิคมกับชาวเผ่า Peqout
รุ่งเช้าวันหนึ่ง ในเดือนพฤษภาคม ณ ค่าย ที่รายล้อมไปด้วยรั่วกั้น ดูแล้วก็เหมือนกับวันอื่นๆ ทั่วไป แต่หารู้ไม่ ความเงียบสงบกำลังจะจบลง…
เมื่อชายแปลกหน้าเดินเข้ามา ยืนอยู่บริเวณประตูค่าย พร้อมกับถืออาวุธ ดาบ หอก และมีเสียงตึงตัง ไล่มาตามหลัง พร้อมทั้งเปลวไฟที่เริ่มลุกโชน
เด็กน้อยต่างพากันวิ่งหนี มุ่งหน้าไปยังกลางค่าย แต่มันก็ช้าไปกว่าทหารที่เข้ามาบุก บีบ ไล่ล่า ฆ่าฟัน จนในที่สุด ชาวอาณานิคมก็ยึดพื้นที่นี้ไว้ แล้วทำลายค่าย จนราบเป็นหน้ากลองในเวลาต่อมา
นี้เป็นจุดจบของชาวเผ่าพีควอท (Peqout) ที่โดนบุกถล่มเละ ภายในวันเดียว เมื่อปี ค.ศ.1637
หากมองในมุมของชาวเผ่า ทางอาณานิคมอาจเป็นตัวร้ายในสายตาของพวกเขา แต่หากมองในภาพรวม ก็จะเห็นว่า ต่างคนต่างก็มีเหตุผลในการกระทำของตน
วันนี้เลยอยากชวนกันมาฟังเรื่องราว การทำสงครามระหว่างชนเผ่าพีควอท (Peqout) กับชาวอาณานิคม (The Pequot War) ที่จะทำให้เห็นภาพและกลิ่นอายของการขยายอาณานิคมในทวีปอเมริกามากขึ้นกันครับ
ความขัดแย้งนี้ ถือว่าเป็นความขัดแย้งและต่อสู้ครั้งใหญ่ครั้งแรก ระหว่างชาวอาณานิคมอังกฤษกับชนพื้นเมืองอเมริกัน ซึ่งต่อมาจะเกิดขึ้นอีกหลายครั้ง และนำไปสู่การบีบไล่ชนพื้นเมืองจากถิ่นฐานของตัวเอง จนแทบจะไม่มีแผ่นดินอาศัยอยู่ก็ว่าได้
เรื่องราวจะดำเนินไปยังไง มาเริ่มกันครับ
จุดเริ่มของเรื่อง ต้องย้อนกลับไปต้นทศวรรษ 1630 เมื่อพ่อค้าชาวอังกฤษ จากเมืองแมสซาชูเซตส์ (Massachusetts) เริ่มทำการค้าขายและพยายามคุมเส้นทางการค้า ตามแนวแม่น้ำคอนเนตทิคัต (Connecticut) เป็นของตัวเอง
ทำให้ต้องแข่งขันทางการค้ากับชาวเผ่าพีควอท (Peqout) ที่มีมาแต่เดิม และการขยายอาณานิคมของชาวอังกฤษ ก็ส่งผลให้มีการแย่งทรัพยากรของชาวเผ่าต่างๆ รวมถึงชาวเผ่าพีควอท (Peqout) อีกเช่นกัน
มาในปี ค.ศ. 1633 ก็มีโรคระบาดเกิดขึ้น อันนำไปสู่ความอ่อนแอของเผ่าพีควอท (Peqout) เป็นโอกาสให้ชาวอังกฤษเข้ามากดขี่พวกเขา เปรียบได้กับการสาดน้ำมันเข้ากองเพลิง
นับแต่นั้นมา เรื่องเหล่านี้เป็นการสุมไฟแค้นให้กับชาวพีควอท (Peqout) มาเรื่อยๆ เรื้อรังมาเป็นระยะเวลายาวนาน เกิดความขัดแย้ง และมีการต่อสู้กับชาวอาณานิคมขึ้นเป็นระยะ
จนกระทั่ง…
จุดแตกหักเกิดขึ้นเมื่อชาวพิควอท สังหารจอห์น โอลด์แฮม (John Oldham) กวีชื่อดังชาวอังกฤษ รวมถึงพ่อค้าอีกหลายคนที่อ่าวแมสซาชูเซตส์ (Massachusetts Bay) ในปี ค.ศ.1636 และนั่นคือการเปิดฉากสงครามขึ้นอย่างเป็นทางการ
ชาวพิควอท (Peqout) โจมตีอย่างหนักในหลายพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็น พลิแมส (Plymouth), อ่าวแมสซาชูเซตส์ (Massachusetts Bay) เซย์บรูค (Saybrook) และ คอนเนตทิคัต (Connecticut) ทำให้ชาวอังกฤษต้องคอยหวาดระแวง จะเดินทางไปไหนก็รู้สึกหวาดกลัว และพยายามป้องกันเมืองต่างๆ ของตนเองอย่างเต็มที่
ตัดมาที่พื้นเพในช่วงนั้น
พื้นที่ทวีปอเมริกาเหนือ ซึ่งเป็นที่ตั้งอาณานิคมของชาวอังกฤษ พวกเขาไม่ได้ลุยเดี่ยวเปลี่ยวเหงาอยู่กลุ่มเดียว หากแต่ยังมีทั้งมิตรและศัตรูอีกมากมาย เป็นชาวเผ่าที่อาศัยอยู่ก่อนแล้ว
แต่หลักๆ ตอนนี้ ศัตรูของชาวอาณานิคมก็คงจะหนีไม่พ้น ชาวเผ่าพีควอท (Peqout) ส่วนพันธมิตรที่อยากให้ทำความรู้จักตอนนี้ จะมี 2 เผ่าด้วยกัน ได้แก่ ชาวเผ่าแนร์ราแกนเซตต์ (Narragansett) และ ชาวเผ่าโมฮีแกน (Mohegan)
เอาละครับ เมื่อรู้ตรงนี้แล้ว ไปลุยกันต่อเลย
สงครามดำเนินไปตลอดช่วงต้นปี ค.ศ.1637 เมืองเซย์บรูค (Saybrook) ถูกปิดล้อม คนที่ออกไปข้างนอกถูกฆ่าตาย และชาวเผ่าพีควอท (Peqout) ได้บุกโจมตีเมือง คอนเนตทิคัต (Connecticut) อย่างต่อเนื่อง
ระหว่างนั้น ในเดือนเมษายน ค.ศ.1637 มีการเจรจากันเกิดขึ้นระหว่างชาวอังกฤษ กับชาวพีควอท (Peqout) แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ความบาดหมางยังคงอยู่ สงครามยังคงดำเนินต่อไป
และในเดือนพฤษภาคม ผู้นำของเมืองอาณานิคมต่างๆ รวมตัวประชุมกันที่เมือง ฮาร์ตฟอร์ด (Hartford) จัดตั้งกองทหารรักษาการณ์ และแต่งตั้งจอห์น เมสัน (John Mason) เป็นผู้บังคับบัญชา ร่วมด้วยกับ นักรบเผ่าแนร์ราแกนเซตต์ (Narragansett) และโมฮีแกน (Mohegan) รวมพลกัน กลายเป็นกองกำลังที่พร้อมบวกทุกเมื่อ
สงครามกำลังจะยุติ….
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา สงครามก็เช่นกัน ทางฝั่งอาณานิคมที่นำโดย จอห์น เมสัน (John Mason) และพวกพ้อง หวังดำเนินการขั้นเด็ดขาด เพื่อที่จะปิดฉากสงครามนี้ให้ได้ ด้วยความร่วมมือของชาวเผ่าแนร์ราแกนเซตต์ (Narragansett) และชาวเผ่าโมฮีแกน (Mohegan) ทำให้ความหวังนี้เป็นจริงได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
ณ รุ่งเช้า ของวันที่ 26 พฤษภาคม ชาวอาณานิคมและพันธมิตร รอบโจมตีชาวพีควอท (Peqout) จากหน้าค่าย ด้วยความที่มีทางเข้าออกเพียงไม่กี่ทาง จึงมีโอกาสถูกปิดล้อมโดยง่าย
สักพัก… เสียงโหวกเหวก โวยวาย ก้องกังวานอยู่หน้าค่าย อีกไม่กี่วินาที ไฟเริ่มลุกโชน เสียงกรีดร้องเริ่มดังขึ้น การปะทะกันของทั้งสองฝ่าย คลุกรุ่น ฝุ่นตลบอยู่สักพัก ไม่นาน… มีศพ เรียงราย เกลี่ยนกลาด กองอยู่กับพื้น
ชาวพีควอท (Peqout) จำนวนกว่า 500 คน ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ คนแก่ สูญสิ้น ราบเป็นหน้ากลอง มองไปก็เห็นแต่ขี้เถ้า เละไม่เป็นท่า สมัยนี้คงเรียกว่า ระเบิดเป็นโกโก้ครั้น
ปิดงาน สังหารชาวเผ่าพีควอท (Peqout) เรียกเหตุการณ์นี้ว่า The Mystic Massacre (มิส'ทิค แมส'ซะเคอะ)
ท้ายที่สุด สงครามจบลงตรงที่ชาวพีควอท (Peqout) ยอมแพ้ และเซ็นสัญญาสงบศึก ชื่อสนธิสัญญาฮาร์ตฟอร์ด (Hartford) ในวันที่ 21 กันยายน ค.ศ.1638 และชาวพีควอท (Peqout) อีกหลายร้อยถูกขายเป็นทาส
ถือว่าเป็นการสิ้นสุดสงครามและความขัดแย้งลง นำความสงบกลับคืนมา หลงเหลือกลิ่นอายความเศร้า ไม่เหลือที่ว่างให้ชนเผ่าที่ชื่อว่า พีควอท (Peqout) อีกต่อไป
ถึงสงครามกับชาวพีควอท (Peqout) จะจบลง แต่การขยายอาณานิคมก็ยังดำเนินต่อไป ชาวอาณานิคมขยายตัวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ชาวเผ่าที่อาศัยอยู่ก่อน เป็นอันต้องถอยร่น อพยพย้ายถิ่นฐานออกไป
คงต้องฝากทิ้งท้ายไปคิดกันต่อครับว่า ชาวเผ่าทั้งน้อยใหญ่ พวกเขาจะไปอาศัยอยู่ไหน และรู้สึกอย่างไรกับการโดนแย่งพื้นที่ทำกิน ที่อยู่อาศัย รวมถึงโดนกดขี่อย่างต่อเนื่องเช่นนี้
หากคุณเป็นชาวเผ่า คุณจะทำอย่างไร จะยอมจำนน หรือต่อสู้เพื่อรักษาพื้นที่นั้นเอาไว้เหมือนกับชาวพีควอท (Peqout) ? ฝากเป็นคำถามไว้ครุ่นคิด แล้วพบกันใหม่ครับ
🤓 เรียบเรียง โดย เอ็ม นพดล
😺 ภาพ โดย ฝ้าย โสภิดา
สนใจหนังสือของหมอเอ้ว
👉 กดสั่งเลย!
🧡 Shopee : https://shp.ee/2a6fk9f
💜 Lazada : https://s.lazada.co.th/s.iSkHT
💚 Line My Shop : https://bit.ly/3FBx0bx
ไม่อยากพลาดการแจ้งเตือนเมื่อมีโพสต์หรือบทความใหม่ๆ
Add Line เพื่อรับการแจ้งเตือนต่างๆได้ที่นี่
🔔 Line: @chatchapolbook
- 18
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
