บทที่สอง ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย
หลังจากที่ได้เบอร์โทรของพี่บอยมา ในคืนนั้น บุ้งรีบหาจังหวะที่ทุกคนในบ้านไม่อยู่ เพื่อโทรไปหาพี่บอย
บุ้งค่อย ๆ กดเบอร์ที่พี่โอให้มาอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวจะกดพลาด เนื่องจากในตอนนั้น บุ้งมือสั่น ใจสั่นไปหมด มีคำพูดเป็นล้าน ๆ คำอยู่ในหัว เพื่อเตรียมพูดหลังจากที่พี่บอยรับโทรศัพท์
บุ้งกดเบอร์ครบแล้ว รอสายสักครู่ก็มีผู้หญิงมารับสาย
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ” เสียงจากปลายสายทำให้บุ้งรู้สึกตื่นเต้นมาก
“สวัสดีค่ะ ขอสายพี่บอยค่ะ”
“บอยไหน ที่นี่ไม่มีคนชื่อบอย”
“อ๋อ ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ น่าจะโทรผิดค่ะ ขอโทษนะคะ”
แล้วบุ้งก็วางสายไป ตรวจดูเบอร์โทรอีกครั้ง แล้วก็กดใหม่อย่างช้า ๆ เพื่อไม่ให้ผิดพลาด
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ” เสียงจากปลายสายยังของเป็นเสียงเดิมที่บุ้งเพิ่งได้ยินเมื่อกี้ แต่เพื่อความขัวร์ บุ้งเลยถามไปอีกครั้ง “ขอสายพี่บอยค่ะ”
“ที่นี่ไม่มีคนชื่อบอยนะคะ น่าจะโทรผิดแล้วค่ะ”
“อ๋อค่ะ ขอโทษค่ะ” แล้วบุ้งก็วางสายไป
บุ้งมานั่งคิดทบทวนว่า เกิดอะไรขึ้น เพราะอะไรเบอร์นี้ถึงไม่ใช่เบอร์ของพี่บอย อยากจะโทรไปถามพี่โอ แต่ก็ดึกแล้ว บุ้งได้แต่คิด และรอให้ถึงเช้าวันใหม่😢
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
