เกิดใหม่ทั้งที ก็กลายเป็นสลิ่มไปซะแล้ว
ตอนที่ 18 : ตามที่ต้องการ
"ไง เป็นไงบ้าง"
หลังจากเสียงจากระบบอันยืดยาวจบลง ราวัลล่าก็กลับมาได้ยินเสียงของสาวกะบังลมที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาอีกครั้ง เขาจึงตอบเธอกลับไปว่า
"ก็ เอ่ออ ใช้ได้แล้ว ปลดล็อคความสามารถแล้ว"
"ท่าล้างจานของนายน่ะเหรอ ?"
"ใช่"
ราวัลล่าตอบรับก่อนเขาจะค่อยๆ อธิบายถึงความสามารถของตนเองให้อีกฝ่ายฟัง เธอจึงรีบหยิบดาบของตัวเองขึ้นมาแล้วยัดใส่มือราวัลล่าทันที
ซึ่งแน่นอนว่าทันทีที่เธอยัดมันใส่มือราวัลล่า เสียงจากระบบก็ดังขึ้นในหัวเขาทันทีว่า
- ปลดล็อคเอฟเฟ็คพิเศษเบื้องต้นแล้ว -
"อ่ะ เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วด้วย สงสัยจะใช้ได้จริงด้วยแฮะ"
"ก็บอกแล้วไงว่าได้จริงๆ"
"โห จะปลดล็อคขั้นต่อไปต้องมี ค่าความดี 2,000 เลยเหรอ เอาไปทำไมเยอะแยะเนี่ย"
"นั่นสิ เอาไปทำไมเยอะแยะก็ไม่รู้"
ราวัลล่าบ่นออกมา เพราะในขณะที่อีกฝ่ายเช็คอาวุธของตนเอง ราวัลล่าก็เช็คอาวุธของเขาเช่นเดียวกัน ซึ่งนอกจากพลังโจมตีจะเพิ่มมา 25 แล้ว เจ้าวงแหวนความดีก็มีเอฟเฟ็คพิเศษเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งก็คือ
การชี้นำแห่งความดี
การชี้นำแห่งความดี : เมื่อมีอาวุธในซีรีย์ความดีอยู่ใกล้ๆ วงแหวนความดีจะส่งสัญญาณให้กับผู้ใช้ เพื่อนำอาวุธชิ้นนั้นมาเก็บไว้ในแหวน
หากต้องการปลดล็อคเอฟเฟ็คพิเศษขั้นสูง ผู้ใช้จำเป็นต้องบูชายันต์วิญญาณแบบคนดีเพิ่มเติมอีก 2,000 ดวง
"สรุปไอนี่เป็นเหมือนเครื่องส่งสัญญาณเฉยๆ ไม่ได้เป็นอาวุธจริงจังด้วยซ้ำ ขนาดปลดล็อคเอฟเฟ็คแล้วยังตีแรงขึ้นแค่ 25 เอง"
"เหรอ ของเราตีแรงขึ้น 200 แนะ"
ได้ยินแบบนั้น ราวัลล่าก็หันไปมองอีกฝ่าย ก่อนเขาจะพยายามยื่นข้อเสนอให้อีกฝ่ายด้วยการเอาวงแหวนความดีไปแลก พร้อมทั้งพยายามกล่อมอีกฝ่ายว่าไม่แน่อาวุธชิ้นอื่นๆ ของซีรีย์ความดีมันอาจจะสุดยอดก็ได้ แต่อีกฝ่ายก็ไม่คิดจะฟังแต่อย่างใด
ค่ำคืนนั้นจึงจบลงด้วยการที่อีกฝ่ายหนีเข้าไปนอนในเต้นท์ ส่วนราวัลล่าก็ต้องนั่งเฝ้าเต้นท์ไปพลาง โยนวงแหวนความดีใส่พวกมนุษย์ไก่น้ำเงินไปพลาง เพราะพวกมันพูดมากแบบสุดๆ พูดแบบพูดเยอะ พูดไปเรื่อย ยิ่งพวกมันเดินมาใกล้ เสียงก็ยิ่งดัง จนราวัลล่าไม่มีโอกาสได้หลับยามเลยแม้แต่วินาทีเดียว
เช้าวันรุ่งขึ้นราวัลล่าก็ได้พบพานกับสิ่งมหัศจรรย์ของโลกสลิ่มอีกครั้ง ด้วยการที่สาวกะบังลมพาเขาไปเจอกับสวนดอกไม้แห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยภูติตัวเล็กๆ เหมือนต้นโสมที่มีชีวิต ก่อนพวกมันจะวิ่งไปวิ่งมาในสวนดอกไม้แห่งนั้นอย่างมีความสุข จนกระทั่งพวกมันโดนมอนสเตอร์ตัวอื่นในบริเวณวิ่งเข้ามาทุบ พวกมันก็จะแตกตัวออกมาเป็นสองตัว
ซึ่งตัวแรกคือโสมสีขาวที่จะเอาแต่ขอบคุณมอนสเตอร์ที่ทุบมัน ประมาณว่า 'ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้ผมเติบโต' หรือไม่ก็ 'ขอบคุณนะครับ ผมรู้ว่าเราคิดต่างกัน ขอบคุณจริงๆ ครับ ที่ช่วยสอนผมว่าโลกนี้มีความคิดแบบอื่นด้วย ขอให้โชคดีครับ'
ส่วนตัวที่สองคือโสมสีดำที่จะเกาะอยู่บนหลังของโสมขาว และเอามีดแทงโสมขาวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งโสมขาวตาย พวกมันก็จะเอามีดแทงตัวเองจนตายตามไปด้วย
"เจ้าโสมนั่นมันอะไรของมันวะนั่น ทั้งๆ ที่โดนมอนสเตอร์เข้ามาตีก่อน แท้ๆ ยังไปขอบคุณเขาจนตัวตายอีก"
"อืมมม... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันแค่รู้ว่าพวกมันเกิดแถวนี้ แล้วบางทีพวกสลิ่มก็ชอบจับพวกมันมาวิ่งชนกัน แล้วดูว่าตัวไหนจะตายก่อน"
ได้ยินแบบนั้น ราวัลล่าที่ยังคงงงอยู่ก็หยิบ สลิ่ม Dex ของเขาขึ้นมาและส่องไปทางเจ้าโสมตัวหนึ่งที่วิ่งเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ เจ้าสลิ่ม Dex จึงร้องออกมาว่า
- ภูติดอกไม้เข้าใจทุกอย่าง -
- ภูติดอกไม้เข้าใจทุกอย่างนั้นคือมอนสเตอร์สองตัวในตัวเดียวที่จะแบ่งร่างออกมาทันทีที่โดนทำร้าย แต่แทนที่ภูติดอกไม้เข้าใจทุกอย่างทั้งสองตัวจะร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กลับ ภูติดอกไม้ขาวจะเข้าใจการกระทำของคนอื่นไปซะหมด และขอบคุณคนที่ทำร้ายตัวด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่ภูติดอกไม้ดำจะไม่เข้าใจเลย แม้กระทั่งการกระทำของตัวเอง และระเบิดความโกรธแค้นนั้นใส่ภูติดอกไม้ขาวเป็นคนแรก ก่อนมันจะตายตามภูติดอกไม้ขาวไปในที่สุด เพราะลืมว่าตัวเองอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีภูติดอกไม้ขาว -
- พิเศษ ในกรณีที่ภูติดอกไม้ดำตายก่อน ภูติดอกไม้ขาวก็จะตายตามไปด้วยเช่นเดียวกัน -
- จุดอ่อน : คนเดียวที่พวกมันพร้อมจะสู้คือตัวมันเอง เพราะงั้นคนอื่นจะทำยังไงกับพวกมันก็ได้ แต่ถึงจะพยายามแค่ไหน พวกมันก็ไม่อาจสร้างประโยชน์ใดๆ ให้กับคนอื่นเช่นเดียวกัน -
"แล้ว คือ ฉันก็ปาวงแหวนใส่พวกมันได้เลยเหรอ ?"
"ใช่ๆ หรือถ้านายรู้สึกแย่ก็ปาใส่เฉพาะตัวที่โดนมอนสเตอร์ตัวอื่นมาตีก็ได้ เพราะยังไงพวกมันก็จะโดนตัวสีดำแทงตายอยู่ดี"
"พวกมันน่าสงสารจัง ฉันไม่อยากไม่ทำร้ายพวกมันเลย"
"เหรอ ฉันว่าพวกมันก็ดูมีความสุขดีนะ นายดูนั่นสิ"
สาวกะบังลมพูดพลางชี้ไปที่เจ้าภูติดอกไม้ตัวใหญ่ที่กำลังเต้นท์อยู่กลางวง ในขณะที่รอบๆ มันมีภูติดอกไม้จำนวนมากล้อมอยู่ ก่อนภูติตัวใหญ่กลางวงจะพูดว่า
"ถ้าอยากจะให้คนอื่นเห็นว่าเราทัศนคติดี ต้องทำยังไงน้าาา"
"ต้องพูดในเชิงว่าเราไม่โกรธคนอื่น และเข้าใจคนอื่นทุกเรื่องครับ"
ภูติดอกไม้ที่เต้นท์อยู่วงนอกตอบกลับเป็นเสียงเดียวกัน ก่อนพวกมันจะเต้นท์กันต่อไปแบบมีความสุข ในขณะที่ภูติดอกไม้ตัวใหญ่สั่งสอนเผ่าพันธุ์ของตัวเองไปเรื่อยๆ
"อ้อออ ฉันก็ว่า..."
พูดยังไม่ทันจบราวัลล่าก็ซัดวงแหวนในมือใส่เจ้าภูติดอกไม้ตัวใหญ่ที่ยืนเต้นอยู่กลางวงทันที เห็นแบบนั้นสาวกะบังลมจึงหันมายิ้มให้เขา พร้อมกับการยกนิ้วโป้ง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
