สงบ เปิดใจ ไหลลื่น...เป็นสามคำที่รู้สึกตอนอ่านเล่มนี้
ที่สำคัญมีช็อตที่วินดาไม่ได้ตั้งตัวต้องเสียน้ำตาแต่ละก็น้ำตาคลอ🥹
ตั้งแต่จำความได้เล่มนี้อยู่ในกองดองมานานพอตัวแล้ว ได้อ่านรีวิวของนักอ่านหลายคนจนเหมือนได้อ่านแล้ว แต่พอหยิบขึ้นมาอ่านเองจริงๆมันคุ้มมากเลย ตอนแรกคิดว่าจะออกแนวปรัชญาจ๋าอ่านแล้วชวนเทนอนดีกว่า แต่ไม่เลย ไม่ใช่เลย
คุณโมริชิตะ โนริโกะ เขียนถ่ายทอดเรื่องราว รวบรวมแง่คิดชีวิตที่ตัวเองได้เรียนรู้จากการชงชาทุกวันเสาร์มานานกว่า 25 ปี (นานมากจนแอบคิดว่าศาสตร์แขนงนี้มีรายละเอียดอะไรขนาดนั้นนะ🍵)
การไปเรียนชงชาทุกวันเสาร์เป็นเวลานานปีขนาดนี้ได้ การชงชาไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้วจริงไหม!?! 25 ปีของคนเรามีเรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต เกิดการเปลี่ยนแปลงในหลายอย่าง แต่เรื่องที่ไม่เปลี่ยนไปเลยของคุณโนริโกะคือการเรียนชงชาทุกวันเสาร์🙇🏻♀️
ชื่อหนังสือเล่มนี้คือ 'ทุกวันเป็นวันที่ดี' ซึ่งวันที่ดีของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ทุกคนมีวันที่ดีในแบบฉบับของตัวเอง คุณโนริโกะเขียนเล่มนี้สื่อสารให้เราได้รู้ถึงประสบการณ์ชีวิตที่ได้เรียนรู้ผ่านการชงชา เหมือนเป็นการเรียนรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดเพื่อการเติบโตภายใน
เล่มนี้แบ่งเป็น 15 บท โดยเชื่อมโยงมาจาก ความสุข 15 ประการที่การชงชาได้สอนคุณโนริโกะและถ่ายทอดเรื่องราวมาสู่พวกเราให้ได้เรียนรู้ไปด้วยกัน (ไม่ใช่สอนการชงชา)
จะว่าไปชีวิตคนเราก็ประกอบไปด้วยเรื่องที่เข้าใจได้ทันทีและเรื่องที่ต้องใช้เวลาทำความเข้าใจ ไม่มีคำตอบว่าเราจะเข้าใจเรื่องต่างๆได้เมื่อไหร่ และไม่มีคำตอบเดียวกันสำหรับทุกคน...อย่างที่คำนำสำนักพิมพ์ของเล่มนี้ได้กล่าวไว้
'การใส่ใจ' อยู่ในศิลปะการชงชา
ช็อตนึงในเล่มที่ทำให้วินดาเสียน้ำตาคือตอนที่คุณโนริโกะสูญเสียคุณพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับ ซึ่งสื่อถึงเรื่อง "อิจิโกะ อิจิเอะ" (ที่ได้จากการเรียนชงชา) มีความหมายถึง "สิ่งที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต"...อาจารย์มักพูดเสมอว่า "ทุกคน ตั้งใจทำให้จริงจังนะ อยากให้คิดว่าฉะจิคือ "อิจิโกะ อิจิเอะ"
ความหมายของอาจารย์ก็คือไม่ว่าจะจัดงานขึ้นอีกสักกี่ครั้งจะไม่มีครั้งไหนที่เหมือนกันหรือเหมือนเดิม เพราะฉะนั้นจงตั้งใจทำด้วยความรู้สึกที่ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต
การที่คุณโนริโกะไม่ได้เจอคุณพ่อเพราะมีนัดกับเพื่อนก่อนแล้ว นั่นกลายเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกันและไม่ได้เจอกันอีก...ชีวิตคนเราย่อมต้องเผชิญกับช่วงเวลาแบบนี้เข้าสักวัน เวลาที่จะไม่ได้พบกันอีก "เป็นครั้งที่สอง"
วินดามองว่าเป็นการแฝงถึงคำว่า 'ทุกวันเป็นวันที่ดี' ทำทุกวันให้ดีจะได้ไม่มาเสียใจภายหลังถ้าเราทำเต็มที่แล้ว
บทท้ายๆคุณโนริโกะยังบอกไว้ด้วยว่า...โลกนี้ยังมี "การเรียน" ที่ต่างจากในรั้วโรงเรียนอย่างสิ้นเชิงอยู่ด้วย...เป็นการไขว่คว้าคำตอบด้วยตัวเองเมื่อเกิดการตระหนักรู้ในแต่ละเรื่อง เป็นการสร้างหนทางที่เหมาะกับการเติบโตในแบบของตัวเอง ด้วยวิธีการของตัวเอง
"การเรียนรู้" คือการพัฒนาตัวเองขึ้นมา ผ่านการมีสติรู้ตัวและตระหนักรู้ถึงการเติบโตของตัวเองอยู่เสมอไปตลอดชีวิต
อีกเล่มที่แนะนำให้อ่านเพื่อการเติบโตภายในใจเราค่ะ มีเรื่องปรัชญา ข้อคิดก็จริงแต่ไม่หนัก อ่านได้เรื่อยๆเพลินๆแบบไม่น่าเบื่อเลย ส่วนนี้นอกจากผู้เขียนที่เล่าเรื่องพร้อมสอดแทรกแนวคิดได้กลมกล่อมแล้ว ผู้แปลเล่มนี้ก็มีความร้อยเรียงภาษาได้สละสลวยงดงาม อ่านคล่อง เข้าใจง่าย อ่านไม่สะดุดเลยจริงๆ ชื่นชมและรักผู้แปลเอาใจไปเลยค่ะ🥰
หนังสือ : ทุกวันเป็นวันที่ดี ความสุข 15 ประการที่การชงชาสอนฉัน
ผู้เขียน : โมริชิตะ โนริโกะ
ผู้แปล : สิริพร คดชาคร
สำนักพิมพ์ : Biblio
__🦋
แล้วพบกันใหม่นะคะ👋🏻
#windasharing
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
