เรื่องความทุกข์ ..ที่คนไม่รู้จัก ..ทุกข์ที่จิตที่ต้องไปเวียนว่านตายเกิดในสถานที่ต่างๆ ไม่จบสิ้น จากการที่เราได้ค่อยๆทำบุญสร้างกุศล ได้ค่อยเรียนรู้จักจิตที่เป็นนามธรรม
ก่อนการทำบุญท่านก็ให้นั่งนิ่งๆ จิตนิ่งๆ ระลึกพระคุณพ่อแม่ ระลึกว่าจิตเราอาศัยอยู่ในธาตุทั่งสองของคุณบิดามารดา เค้าเรียกว่าเอาจิตมาทำบุญ ไม่ใช่เอาอารมณ์โลภโกรธหลงมาทำบุญ..ทำบุญด้วยจิต ถวายผ้าไตรจีวร สังฆทาน ก็มีเรื่องราวแปลก ที่ว่ามีจิตที่เป็นนามธรรม มาอนุโมทนา คนธรรพ์ เทพท่านก็มาอนุโมทนา บุญกุศล ตลอดจนจิตของพระ ที่ท่านมาแสดงธรรมให้ฟัง..
เนื่องจากเห็นแสงรัตนะ เนื่องจากจิตของผู้ที่ที่นำธาตุทั้งสองมากระทำด้วยความนอบน้อม สร้างบุญกุศล ฝากไว้ในศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำบุญเสร็จก็นั่งฟังธรรม นำธาตทั้งสองของบิดามารดามาฟังธรรม ในการฟังธรรม ก็สงสัยว่า ผู้ที่มีหูทิพย์ตาทิพย์จะฝังรู้เรื่องหรือ มาดูมนุษย์ทำบุญทำมั้ย มาดูมนุษย์นั่งสมาธิกันทำไม ..นั้นก็เป็นเรื่องที่น่าสงสัย ..นั้นก็เพราะ ผู้ที่มีหูทิพย์ตาทิพย์ ท่านยังมีเรื่องที่จะต้องชำระสะสาง เกิดมาสร้างบุญกุศลบารมี เพื่อจะขึ้นไปชั้นที่สูงๆขึ้นไป มีที่สุดคือพระนิพพาน
หูทิพย์ตาทิพย์ ท่านก็มาดู ..ดูจิตของผู้ที่ปฏิบัติ ..มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างที่ปฏิบัติธรรม มีแสงอะไรเกิดขึ้นมาบ้าง ทำไมคนนั่นเป็นสีดำ ทำไมคนนั้นมีสีฟ้า แปรสภาพเป็นสีเหลือง เรืองรอง เจิดจ้า ..เป็นมนุษย์เค้าทำบุญ ปฏิบัติธรรมกันอย่างไรจนเกิดมีแสง แสงนั้นนั้น ไปขจัดสละอะไรออกไปจากกายจากจิต ให้กายนั้นเป็นกายบุญ เป็นธาตุของบุญ ที่มีการสะสมติด ไปที่ธาตุทั้งสี่ ไปประกอบให้จิตไปสถิตย์มีกายบุญ ก็เป็นเทพอินทร์พรหม ไปอยู่ทีไหนก็ต้องมีการใช้พลังงาน ..
..ไปเป็นเทพ ..กุศลบารมีหมด ก็ต้องเกิดมาสร้างบุญกุศลในเมืองมนุษย์ เพื่อกลับไปสถานที่เดิมหรือ สูงขึ้นไปอีก ที่เค้าเรียกว่า สร้างบุญกุศลบารมี หนีกรรม หนีการเกิด ให้การเกิดมันน้อยลง จนยุติการเกิด ..นั้นก็คือเรื่องของความทุกข์นั่น ต้องมีการสะสมบุญกุศลบารมี ไปจนกว่า บุญบารมีเต็ม ที่จะยุติการเกิด .ด้วยจิตที่มีปัญญาธรรมเกิดขึ้น ..จึงจะสามารถมีปัญญาที่จะตัดขาดได้ ..ยุติการเกิด ไม่ว่าจะเป็นเทพอินทร์พรหม เป็นเทพอินทร์พรหมก็ต้องลงมาเกิด ..เกิดแต่ละครั้งก็เสี่ยงๆ เสี่ยงที่ลงไปอบายภูมิ..
เรื่องราวสมัยต้นพุทธกาล เราจึงเห็นคนร่ำรวย ออกบวช จนบรรลุเป็นพระอรหันต์ .ทิ้งทรัพย์สมบัติยศฐานบรรดาศักดิ์ ออกบวช..เข้าป่า ..นั่นก็เนื่องด้วยบุญกุศลที่กระทำมาเต็มที่ เกิดเป็นชาติสุดท้าย ..ต้องตัดขาดญาตสนิท มิตรสหาย ตัดสวาททั้งเรือนตาย มันจะตายที่ไหนก็ชั่งมัน
จิตของผู้ที่สำเร็จ บรรลุธรรมในรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จิตท่านมีแต่แสงธรรม.อารมณ์กรรมตัวกระทำ หมดสิ้น.ไม่มีอยู่ในธาตุทั้งสี่ ธาตุทั้งสี่ก็เป็นแก้วเจียรไน เป็นธาตุของธรรม สะอาดบริสุทธิ์ .มีธาตุทั้งสี่เป็นแก้ว พร้อมจะเข้าสูแดนพระนิพพาน เมื่อจิตนั้นครบวาระที่ต้องใช้สังขารเป็นชาติสุดท้าย พระอรหันต์ ท่านก็ชำระสะสางจิตด้วย กิริยาทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วกิริยาทั้งสี่ ยืนเดินนั่งนอน สมัยต้นพุทธกาล ท่านทำกันอย่างไร ที่ว่าเป็น ธรรมโลกุตระ
แม้การทำบุญ ในสมัยต้นพุทธกาล ที่พระอรหันต์ ท่านสอนให้โยมกระทำ ท่านสอนให้ทำแบบไหน เพื่อให้เกิดเป็นคำว่าบุญกุศล เกิดคำว่าอโหสิกรรมเกิดขึ้น เพื่อที่จะเบาบางจากทุกข์จากกรรม ..ให้จิตนั่นเบาบางจากกรรม กรรมที่อยู่กับธาตุทั้งสี่ ต้องทำอย่างไรกัน ท่านท่านกันอย่างไร หนุนนำให้จิตไปเกิดเป็นเทพยดา อินทร์พรหม หนีห่วงอบายภูมิ..
ทุกข์นั้นก็คือกรรม . มีอารมณ์เกิดขึ้นที่กาย เมื่อกายไม่มีอารมณ์ โลภโกรธหลง ทิฐิทะเยอทะยานอะไร เค้าก็นำกายมาสร้างบุญกุศลบารมีหนีเวรกรรม จนจิตนั่นพ้นกรรม พ้นกรรมที่ธาตุทั้งสี่นั่นหมดสิ้นบันชีกรรมหนุนนำให้เกิด
เรื่องราวของการปลดปล่อยความยึดถือ ปลดเปลื้องเรื่องราวของคำว่าทุกข์ทำอย่างไร https://www.blockdit.com/posts/60b49927b6b5ae0c6361435b
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
