แด่แมว แด่จอมอ… แมวดูสุขง่าย ใช่ว่าจะรู้สึกทุกข์ไม่เป็น
นี่คงจะเป็นครั้งแรกของฉันในการเริ่มเขียนบล็อคก็ว่าได้ ขอขอบคุณผู้ที่เข้ามาอ่านและขออวยพรให้ความดีจงคุ้มครองทุกท่านทุกเมื่อนะคะ หวังว่าบทความดังต่อไปนี้ทุกท่านจะได้ข้อคิดไปไม่มากก็น้อยนะคะ ✨🤍
หลายๆ ครั้งที่ฉันชอบไปคาเฟ่แมว และหลายๆ คนก็คงชอบเช่นกัน เพราะเรารักในกลิ่นอายของความเป็นแมว บรรยากาศของแมว ความรู้สึกแบบแมว อาจเป็นเพราะปัจจัยหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้เราๆ ไม่สามารถเลี้ยงแมวเองได้ โดยเป็นภาพชินตา บรรยากาศชินหูเวลาเราไปคาเฟ่แมว คือ แมวนอนเปื่อย ท่าตุยตลอดเวลาดังว่าไม่สนใจชาวโลกสักเท่าไร จะดูแอคทีฟก็ต่อเมื่อมีของกินหรือมีอาหารเปียกก็เท่านั้น เมื่ออาหารหมดก็กลับไปท่าตุยเช่นเดิม ในความคิดของคนเราคือก็น่าเอ็นดูดีนี่ น่ารักออก ได้ดูแมวนอนเท่านี้เราก็รู้สึกสงบดีแล้วนี่นา
.
แต่จากการที่ฉันอยู่จนคาเฟ่ปิด มันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด แมวมี เวลาทํางาน แมวรู้เวลางานของตัวเอง และอยากเลิกงานไม่ต่างจากเราๆหรอก เพราะเมื่อคนทยอยออกจากร้าน แมวก็ตื่นขึ้นและเล่นกันตามปกติ หรือตะกุยประตูเพื่ออยากขึ้นห้องนอน แล้วคือยังไงล่ะ? ลึกๆ แล้วแมวไม่ได้หลับไง เพราะแมวแค่รู้สึกได้ว่า
ทําแบบนี้มนุษย์จะได้ไม่มายุ่งกับตัวเองมากนัก
อินดิโก้พี
โดยมนุษย์ที่ไปมีทั้งเด็กวัยเรียน คู่รักหนุ่มสาว ผู้ใหญ่วัยทำงาน ครอบครัว รวมทั้งคนแก่ที่อยู่เพียงตามลำพัง ซึ่งคนทุกคนนั้นล้วนมีความทุกข์เป็นของตัวเองทั้งสิ้น เมื่อไปคาเฟ่แมว แม้จะเป็นเวลาสั้นๆ แต่ก็เหมือนได้คลายความทุกข์ลง เราผ่อนคลายความทุกข์ด้วยกลิ่นของความเป็นแมว สัมผัสของแมว ได้ความสุขในรูปแบบง่ายๆ เพียงแค่จ่ายเงินก็ได้เห็นแมวแล้ว
.
แต่ลึกๆฉันยอมรับว่าฉันก็รู้สึกผิดนะ ในหนึ่งวันมีคนมากหน้าหลายตาเข้าหาเหล่าแมว ทั้งอุ้ม ทั้งจับ ทั้งกอด และอีกสารพัดสิ่งอันที่จะทำ
พลันนึกถึงตัวฉันเอง ฉันยังอึดอัดแล้วแมวล่ะ แม้เขาอึดอัด เขาก็พูดสื่อสารไม่ได้ เมื่อทำสีหน้าท่าทีไม่พอใจหรือเริ่มแว้งข่วน เจ้าของร้านก็จะเริ่มดุแมว ขึ้นเสียงใส่และข่มขู่เพื่อให้แมวจำทนต้องทำหน้าที่ต่อไปตอบสนองความสุขและความต้องการของเหล่ามนุษย์
หลายๆ คนที่ได้เล่นกับแมวอาจมีความคิดว่าอยากเป็นแมวจังเพราะคิดว่าได้นอน ได้กิน นั่นก็ดูสุขเหลือหลายแล้ว แต่นั่นก็คงแลกกับ อิสรภาพของชีวิตเขาทั้งชีวิตเช่นกัน แมวหลายตัวก็เติบโตและตายลงไปในพื้นที่แคบๆ มีพื้นที่จํากัดที่มีแมวหลายตัวกระจุกอยู่ด้วยกัน อาหารที่ต้องกินถ้วยเดียวกัน ห้องน้ำเพียงหนึ่งหรือสองที่ที่มีเหล่าแมวนับสิบต้องเวียนกันใช้ แค่นึกถึงตัวฉันก็แอบเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
หลายๆ ที่ดูแลสวัสดิภาพสัตว์ดี หลายๆ ที่ก็ไม่เป็นดังนั้น ดังบทสนทนาที่ฉันเล่าให้แก่เพื่อนฟังข้างต้น เพื่อนฉันกลับขำและตอบมาว่า
สวัสดิภาพของคนทุกวันนี้ยังไม่ดี นับประสาอะไรจะไปหวังกับสัตว์ให้มันมี
เพื่อนคนหนึ่ง
ฉันฟังดังนั้นก็นิ่งเงียบไปสักพักและมันตลกร้ายดีนะที่เป็นเช่นนี้ จนในขณะที่ชั่วครู่ความคิดหนึ่งของฉันก็ผุดขึ้นว่า แล้วฉันในตอนนี้และผู้คนอีกมากมายต่าง อะไรไปจากแมวในคาเฟ่ล่ะ
.
เงินทอง สรรเสริญและตำแหน่งอาจเป็นจุดสูงสุดของใครหลายๆคน แม้แต่ตัวฉันเอง และเงินทอง รวมถึงสิ่งเหล่านั้นก็เป็นจุดอ่อนในตัวเองเช่นกัน ในทุกๆ วันที่ฉันตื่นขึ้น บรรยากาศเดิมๆ พฤติกรรมเดิมๆ ถูกทําอย่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันเฝ้ารอคอยวันหยุดและการได้พักผ่อน ตื่นขึ้นมาดีใจกับมื้ออาหารเพียงชั่วครู่ เพราะเป็นความสุขในรูปแบบที่ง่ายที่สุด แต่นั่นก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น
อาหารแบบเดิม รสชาติเดิมๆ แต่ราคาและค่าครองชีพแสนแพงนี้ มันไม่ได้ช่วยให้ฉันรู้สึกดีอย่างที่ฉันคิด อีกอย่างหนึ่งที่ฉันสังเกตคือ อาหารที่ฉันกินในทุกวัน คงไม่ต่างไปจากอาหารเม็ดที่กองพะเนินเป็นภูเขาที่แมวในคาเฟ่แทบจะไม่ไปแตะมัน และเฝ้าคอยแต่ซองอาหารเปียกที่มนุษย์มอบให้ นั่นคงจะแทนได้กับมื้ออาหารที่อร่อยของฉัน ความสุขจากการป้อยอหรือการได้รับการชมเชยในหน้าที่ของฉัน แทนความสุขชั่วคราวที่ฉันต้องการมันก็เท่านั้นเอง และเราก็ทิ้งตัวลงนอนอย่างเคย เพื่อให้หนึ่งวันนั้นผ่านพ้นไปก็ เพียงเท่านัน
แมวเป็นเช่นนั้น ฉันเป็นเช่นนั้น
อินดิโก้พี
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
• ความสุขของเราอาจเป็นความทุกข์ของผู้อื่นได้เช่นกัน
• มองให้ลึกกว่าหนึ่งชั้นบ้าง สิ่งต่างๆ ไม่ได้สวยงามอย่างที่เรามองเห็นและเราคิดไว้
• ความสุขเป็นเพียงความทุกข์ที่ละเอียดก็เพียงเท่านั้น
• มนุษย์มักมองว่าเรานั้นเหนือกว่าสิ่งมีชีวิตอื่น แต่สำหรับฉันแล้วการที่มนุษย์จะมีจิตใจสูงมันขึ้นกับความคิดและการกระทำของคนผู้นั้นเอง แม้จะสูงกว่าจริงๆ ก็ไม่ใช่สิทธิ์ที่จะเบียดเบียนผู้อื่นได้อยู่ดี
• อย่าใช้ความเป็นมนุษย์ไปเบียดบังความมีชีวิตของสิ่งมีชีวิตอื่น
• ผู้คนมากมายยังมองไม่เห็นปัญหา และเขาล้วนพยายามปฏิเสธที่จะไม่อยากเห็นมัน
จงเป็นแมวของใครสักคน หากเราได้รับการดูแลจากเขาอย่างดี
อินดิโกพี
แต่ท้ายนี้ตัวฉันเองก็ยังคงเป็นไม่ต่างจากแมว แม้ว่าฉันจะเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง เป็นอินโทรเวิร์ตหรืออย่างไร ฉันมักทำพฤติกรรมและมีความคิดหลายอย่างเหมือนไม่สนใจโลกและสังคม บางคนกลับกล่าวว่าฉันนั้นเป็นส่วนที่แตกต่างของโลกใบนี้และสิ่งที่แปลกแยกจากพวกเขา
แต่นั่นก็ล้วนเป็นความคิดของพวกเขา ไม่ใช่ของฉัน ผู้คนภายนอกจะสุขหรือทุกข์ก็ไม่ใช่หน้าที่หรือความรู้สึกของฉันอยู่ดี นั่นเป็นความรู้สึกของพวกเขา เขาต้องรับกับความรู้สึกของพวกเขาเอง ไม่ใช่ความรู้สึกของฉัน
อินดิโก้พี
ความรู้สึกของฉันควรเป็นฉันที่เป็นคนคิดอ่านเอง ไม่ใช่สิ่งที่สังคมตัดสินมัน ตราบใดที่ในสิ่งที่ฉันทำเป็นสิ่งที่ดีไม่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่นและตัวฉันเองในตอนนี้และในอนาคต
การที่เราทำอะไรลงไป เราจะต้องเป็นผู้รับผลของการกระทำนั้นๆ ด้วยตัวเอง
ข้อคิดจากศาสนา
แต่ฉันเองก็มีความสุขและความรู้สึกอันแสนเรียบง่ายกับมนุษย์ผู้หนึ่งเช่นกัน เป็นธรรมดาของชีวิตที่เราทุกคนนั้นอยากมีความสุข อยากได้รับความรัก
แต่ความรัก ไม่เคยให้ผลตอบรับใครถึงครึ่งหนึ่งที่เราต้องการและปรารถนาในมัน
ข้อคิดจากศาสนา
ฉันไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขอดีตของฉันและเขา และฉันก็ไม่สนใจมันอีกแล้ว อดีตย่อมเป็นอดีต เราเลือกเส้นทางเดินไปอย่างดีที่สุดแล้วในโอกาสตอนนั้นตามความคิด ณ ขณะอายุนั้น เราไม่ทราบได้ถึงผลของมัน แต่ถ้ามันดีที่สุดแล้วคงไม่ใช่เหตุผลของความเสียใจอีกต่อไป หากอดีตนั้นดีจริง คงไม่เกิดช่วงเวลาของปัจจุบันได้เช่นกัน รวมถึงไม่สามารถหยั่งรู้ได้ถึงอนาคตอันใกล้ไกลนี้ว่าจะเป็นเช่นไร ฉันจะอยู่ได้ถึงเพียงไหน เขาจะอยู่ได้ถึงเพียงไหนก็ย่อมไม่มีใครล่วงรู้ได้
ฉันและเขาล้วนรู้เพียงแต่ว่าเรามีปัจจุบันที่เรารู้ได้ สัมผัสได้ กระทำสิ่งดีๆ ต่อตนเอง ต่อพวกเราที่มีกันและกัน และต่อผู้อื่น สังคมได้ รู้สึกได้ตอนนี้และเดี๋ยวนี้เลยด้วย
จงมีชีวิตและใช้ชีวิตเพื่อวันนี้ ไม่ใช่ในวันพรุ่งนี้ ไม่ใช่ในอนาคต เพราะอนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน แต่ปัจจุบันนั้นเราสร้างได้
ข้อคิดจากไข่แมว
ฉันเองก็อันล็อคความคิดนี้จากเขาได้เช่นกัน ฉันนั้นเคยพยายามไล่ตามเงินทอง ตำแหน่ง โดยการพยายามเรียนให้สูงขึ้นๆ ฉันเคยเชื่อว่าถ้าอยากได้รับโอกาสที่ดีในชีวิต เราต้องขยัน เราต้องเป็นคนเก่ง เราต้องพยายามให้หนัก เพราะฉันมีปูมหลังครอบครัวที่ปากกัดตีนถีบและไม่ได้สบายมากนัก แต่นั่น.. ฉันติดกับดักแล้ว กับดักของสุนัขล่าเนื้อ ที่มาจากกรอบความคิดของครอบครัวและสังคมตั้งแต่เด็กจนฉันโต จนหล่อหลอมให้ฉันคิดและฉันเชื่อในมันมาตลอด แต่ยิ่งไล่ตาม มันยิ่งหนีห่าง ฉันยิ่งพยายามจนกระโจนลงไปตามเงาในน้ำเลยด้วยซ้ำ นี่ล่ะฉัน
ฉันเหนื่อยล้า ฉันท้อใจ ฉันร้องไห้ ฉันต้องการได้ในมัน ฉันอยากได้ในสิ่งที่ฉันอยากได้ แต่ไม่ได้รับมัน หรือโดนขีดขวางกีดกันจากบุคคลอื่น ผู้อื่น รวมถึงจากสังคมรอบตัวฉัน ท้ายที่สุดวันหนึ่งฉันรู้ดีและฉันคิดได้ว่า เพราะเป็นเช่นนั้น บุคคลอื่นจึงเอาสิ่งเหล่านั้นเป็นตัวหลอกล่อให้ฉันตกหลุมพลาง เอาสิ่งเหล่านั้นขับเคลื่อนฉัน เอาสิ่งเหล่านั้นชักจูงจมูกให้ฉันคิด ฉันทำ ฉันเชื่อและเชื่องในที่สุด สังคมและระบบทุนนิยมแห่งนี้สอนให้เหล่ามนุษย์มากมายเป็นเช่นนั้น
.
ฉันตกหลุมพรางแห่งความสุขจอมปลอมมานับสิบกว่าปี เทียบเท่ากับอายุของฉันนั่นล่ะ
เราไม่ได้ทุกข์เพราะเราใช้ชีวิตผิด แต่เพราะเราใช้ชีวิตถูกต่างหาก
ข้อคิดจากหนังสือ Untamed อย่ายอม ของคุณเกล็นนอน ดอยล์
แต่แม้เป็นดังนั้น ไม่ใช่ว่าให้ละทิ้งภาระหน้าที่ที่แบกรับเอาไว้ เป้าหมายในชีวิต สิ่งที่เราอยากทำไปโดยสิ้นเชิง นั่นก็คงไม่ใช่ เอาแต่เพียงพอดี เดินตามทางสายกลาง มีความฝันได้ มีความหวังได้ แต่ต้องมาจากภายในใจของเราเอง ไม่ใช่เพราะใครคนใดคนหนึ่งหรือเพราะสังคมบอกเรา หรือหลอกเราให้เราคิดเชื่อและเดินตามสิ่งเหล่านั้นไป ดังการสนตะพายตามๆ กันไปก็คงไม่ใช่
อย่าติดกับดักความคิด ด้วยคำพูดที่ว่าเพราะความหวังดี
อินดิโก้พี
ไม่ว่าจะดีหรือร้ายผู้อื่นไม่ใช่บุคคลที่จะมาแบกรับหน้าที่หรือความรู้สึกที่เราต้องเผชิญ ดังนั้นจะดีหรือร้าย เราควรเป็นคนเลือกเอง อย่างน้อยเสียใจเพราะเราเลือกเอง ย่อมดีกว่าการเสียใจที่เลือกตามคนอื่นหรือถูกผู้อื่นเลือกให้เป็นไหนๆ
.
เราไม่เคยสอนให้ใครลอยตัวเหนือปัญหา แต่เรามักบอกผู้คนที่เรารักว่าให้ลอยตัวอยู่เหนือสังคม
อินดิโก้พี
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อสุภสัญญา ล้วนหาแก่นสารมิได้ ในความหลงผิดมนุษย์นี้มีได้หลากหลายรูปแบบ ทุกวันนี้ฉันเข้าใจถึงมันมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เพราะฉันได้กลิ่นถึงความทุกข์ที่ยังมาไม่ถึง ฉันถึงลดละในความเป็นอัตตา ความมี ความเป็นยศอย่างใดๆ ที่ผู้คนส่วนมากในสังคมปัจจุบันทุกข์กันนั้น ส่วนหนึ่งเพราะเราเอารูปธรรม เอาวัตถุ เอาระบบทุนนิยมมานำชีวิต หลงใหลในอำนาจของวัตถุเงินทอง อำนาจ มันช่างหอมหวนยั่วยวนใจเสียจริง แต่ฉันมักเตือนตัวเองว่า
หากฉันไม่ชอบคนแบบไหน จงอย่าเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่แบบนั้น อย่าเป็นผู้ใหญ่ในแบบที่ฉันไม่ชอบเสียเอง
อินดิโก้พี
สังคมเดี๋ยวนี้กลับตาลปัตร เอาของไม่ดีมาถือนิยมชมชอบว่าเป็นของดี เอาคนไม่ดีมานิยมว่าเป็นคนดี เอาสิ่งอบายมุขมาชมชิมว่าเป็นของดี คนดีย่อมอยู่ยากขึ้นเพราะเป็นสิ่งที่แตกต่าง ดีได้แต่อย่าเด่นจะเป็นภัย หลายคนล้วนฝืนธรรมชาติที่มันควรเป็น กดอัด บีบคั้น ยัดเยียดมัน อยากให้สิ่งที่ไม่ได้ ไม่มี ไม่เป็นดังใจ ต้องได้ต้องมี ต้องเป็นดังใจ รู้สึกได้ถึงทุกข์ที่มองไม่เห็น แต่ขยับเข้าใกล้มาเรื่อยๆ นี่ล่ะเราจึงทุกข์กันเพราะความฝืนธรรมชาติในสิ่งนั้นๆ ทุกข์เพราะเราไล่ตามสิ่งเหล่านี้ที่มันไม่แน่นอน ของที่ไม่แน่นอน
.
แต่เราอยากให้มันคงอยู่ มันแน่นอน แต่หากคิดได้ก็ดีไป แต่หากคิดไม่ได้ และไล่ตามมัน บางคนอาจใช้เวลาทั้งชีวิตจนสิ้นลมหายใจยึดติดในเงินทอง ในอำนาจไปพร้อมกับสิ่งเหล่านี้ก็ยังคงคิดไม่ได้อยู่ดี น่าสังเวชใจไม่ใช่น้อย
.
ในท้ายที่สุดฉันและเขาคงเป็นดังแมว แมวที่เอาอารมณ์แน่นอนจากมันไม่ได้ แมวที่ไม่ล่วงรู้อนาคต แมวที่ใช้ชีวิตแบบมีแค่วันนี้ แมวที่อาจมีหยุมหัวกันบ้างเป็นธรรมดา แต่นี่ล่ะมัน ความเป็นแมวทำให้เราผ่านอุปสรรคปัญหา ค่อยๆ เติบโตไปด้วยกัน ไม่ตัดสินความผิดแก่กัน มีแต่ปกป้องกันและตักเตือนในสิ่งต่างๆ ให้แก่กัน ให้อภัยกัน มีความรู้สึกและประสบการณ์ชีวิตทั้งทุกข์และสุขร่วมกันมิใช่ของใครคนใดคนหนึ่งเพียงเท่านั้น
เขาและฉันเป็นดังแมว เขารักแมว ฉันรักแมว ฉันรักเคารพความเป็นแมวในตัวของกันและกัน
อินดิโก้พี
ขอบคุณโลกใบนี้ ธรรมชาติ ทุกสรรพสิ่งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต คนที่ดีที่เข้ามาเป็นชีวิต เป็นครอบครัว เป็นคนรู้จักแก่กัน ขอบคุณตัวฉันเองที่ยังคิดได้ถึงสิ่งต่างๆ ในยามที่ยังมีลมหายใจ และซาบซึ้งใจในสิ่งเหล่านี้ รวมถึงขอบคุณนะน้องแมว ✨💗🌷🐈
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
