[[อย่าหลงไหลกับความสุขชั่วแล่นจนลืมความสุขนิรันดร์]]
ตื่นขึ้นเช้าขึ้นมาในวันหนึ่ง ๆ คำถามหนึ่งที่มักแวบเข้ามาในความคิดของเราเป็นอันดับต้น ๆ ของหลาย ๆ คำถาม คือ จะกินอะไรดี หรือไม่ก็นึกถึงอาหารเช้าที่เรากินอยู่เป็นประจำทุก ๆ วัน ชา กาแฟ นม ขนม ข้าว หรืออื่น ๆ
ใช่ เพราะอาหารคือปัจจัยยังชีพที่สำคัญที่สุด เพื่อการมีชีวิตอยู่ของเรา ให้พลังงาน และประโยชน์หลากหลายและเอนกอนันต์แก่ร่างกายของเรา
แต่กระนั้น มันก็ไม่ใช่เป้าหมายของการมีชีวิตอยู่ของเราแต่อย่างใด และไม่ผิดที่จะบอกว่า อาหาร และการกินนั้น ไม่ใช่เป้าหมายของสิ่งมีชีวิตใด ๆ เลย แม้ว่าเราจะคิดว่า สิ่งมีชีวิตบางอย่างจะมีชีวิตอยู่เพียงเพื่อ “การกิน” หรือ “เสพสุข” ก็ตาม
ผู้ที่ศรัทธาในพระเจ้า และเชื่อว่า พระองค์ทรงสร้างทุกสรรพสิ่ง ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตในโลกและจักรวาลนั้น เชื่อว่าพระองค์ทรงสร้างทุก ๆ สิ่งมาโดยมีเป้าหมาย มีความจริงที่พระองค์ทรงประสงค์ที่จะสื่อสารกับมนุษย์ พระองค์มิทรงสร้างสิ่งใดมาอย่างไร้สาระ
“ และเรา(อัลลอฮฺ)มิได้สร้างชั้นฟ้าทั้งหลาย และแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสองนั้นเว้นแต่ด้วยความจริง และกาลอวสานจะมีมาอย่างแน่นอน…”(ความหมายอัล-กุรฺอานสูเราะฮฺอัล-หิจญ์ โองการที่ 85)
“และเรา(อัลลอฮฺ)ไม่ได้สร้างชั้นฟ้าและแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ในระหว่างทั้งสองอย่างมดเท็จ(ไร้สาระ หรือไม่มีนัยใด ๆ) [สูเราะฮฺศอด โองการที่ 27]
“พวกท่านคิดกระนั้นหรือว่า เรา(อัลลอฮฺ)สร้างสูเจ้ามาเล่น ๆ และสูเจ้าจะไม่ถูกนำกลับไปยังเรา(อัลลอฮฺ)” [สูเราะฮฺอัล-มุอ์มินูน โองการที่ 115]
แต่กระนั้น ชีวิตในโลกนี้ก็สั้นเกินไป ยากที่จะเห็นผลลัพธ์ทุก ๆ อย่างจากการกระทำของมนุษย์ ทั้งการกระทำดี และการกระทำชั่ว
มีผู้คนไม่น้อย ที่ต้องเหน็ดเหนื่อยอยู่กับการทำงาน การดิ้นรนขวนขวาย และใช้พยายามเพื่อเป้าหมายดีงามที่ตนเองมุ่งหวัง แต่ก็ไม่มีโอกาสได้พบความสำเร็จ เพราะเวลาชีวิตของเขาหมดลงเสียก่อน
บางคนโชคดีได้เห็นความสำเร็จของตน แต่มิทันได้มีความสุขและอิ่มเอิบกับความสำเร็จนั้นเท่าที่ควร เวลาชีวิตของเขาก็หมดลงเหมือนกัน
มีตัวอย่างมากมายที่เราได้พบเห็น …แม่ที่อุ้มครรภ์ลูกด้วยความเหนื่อยยากและอ่อนเพลียอย่างมิอาจพรรณนา พอคลอดออกมาพ่อแม่ก็ช่วยกันเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนจนเติบใหญ่ ดิ้นรนต่อสู้ทำงาน ส่งเสียให้ลูก ๆ ได้ร่ำเรียนหนังสือ …พ่อแม่หลายคนต้องจากไปก่อนที่จะได้เห็นความสำเร็จของลูก ๆ ทั้งในการศึกษา และหน้าที่การงาน…ดูประหนึ่งว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย ไม่เห็นใจคนที่เสียสละและทุ่มเทมาทั้งชีวิต !
นั่นแหละคือสัจธรรมของชีวิตบนโลกนี้ มันไม่ใช่ที่ตัดสินชี้ขาดในทุก ๆ เรื่อง ไม่ใช่ที่ที่จะเป็นใจ โอนอ่อนผ่อนตามความต้องการ และคำร้องขอของใคร ๆ ไม่รับสินบนของคนรวย ไม่เกรงใจผู้มีอำนาจ ไม่เห็นใจคนยากจนข้นแค้น ไม่คำนึงถึงความสูญเสียของผู้ใดไม่ว่าจะมากมายสักเพียงใด ไม่หวั่นเกรงต่อความหายนะที่จะตามมา ไม่ตอบสนองต่อความคาดหวังอันเลอเลิศของใครต่อใคร ทุก ๆ อย่างมีกำหนดเวลา เป็นไปตามสัญญาที่ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว
…การพิพากษาบนโลกนี้แม้เกิดขึ้น แต่ก็ยังไม่ถึงที่สุด ความยุติธรรมที่เห็นมีอยู่บ้างนั้น มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวของการพิพากษาที่แท้จริงเท่านั้น
คนที่ฉลาด ย่อมไม่มอบใจ กาย และทุกสิ่งทุกอย่างให้กับชีวิตบนโลกนี้ ไม่หวังผลลัพธ์จากการกระทำดีทุก ๆ เรื่องในชีวิตนี้ เขาทำดีด้วยหวังผลตอบแทนในปรโลกที่เขาศรัทธามากกว่า คาดหวังจากโลกนี้เพียงน้อยนิดเท่านั้น แม้เขาจะไม่ยอมรับในความอยุติธรรม แต่เขาก็ทำใจไว้ล่วงหน้าแล้วว่า เขาจะต้องพบกับความอยุติธรรมอย่างหลีกไม่ได้ แม้เขาจะไม่อยากพบกับความผิดหวัง แต่เขาก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้พร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้ากับมันและจะก้าวข้ามมันไปให้ได้อย่างเข้มแข็ง และไม่ท้อแท้
ความล้มเหลวจึงมิอาจหยุดยั้งความมุ่งมั่นตั้งใจของเขา
ความสูญเสียที่มากมาย ก็ไม่อาจขวางกั้นความพยายามของเขาบนเส้นทางของความดี
บททดสอบอันมากมาย ก็ไม่สามารถสร้างความอ่อนแอให้เกิดขึ้นกับจิตใจของเขาได้
เขาเชื่อมั่นในสัญญาของพระผู้สร้าง ผู้ทรงมีอำนาจเหนือทุกสิ่ง
เขาเชื่อในความยุติธรรมของพระองค์ในวันแห่งการพิพากษาตอบแทน
เขาเชื่อว่าชีวิตที่แท้จริงคือชีวิตในปรโลก ไม่ใช่ชีวิตที่มากด้วยการหลอกลวงในโลกนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
