เรื่องสั้น ลำดับที่ 3 ปี 2566: นักดื่ม ตอนที่ 1
แม่ตายไปเพราะ โรคพิษสุราเรื้อรัง ผมโตมาในครอบครัวที่ เสพสุราเป็นดั่งอาหารอันโอชะ ทุกๆ เช้า แม่ พ่อ ลุง ตั้งวงกินเหล้าขาวสาวอุบล ผมจำได้ว่า ตาก็เป็นนักเลงสุรา ยายก็เช่นเดียวกัน
ลูกของตามี หกคน เป็นชายหญิงอย่างละครึ่ง ป้า ๆ ลุงๆ งานงานภาคเกษตรกรรมเป็นหลัก สิ้นจากฤดูกาลทำนา ก็รับจ้างทั่วไป แล้วแต่จะมีใครมาว่าจ้าง ปั้นคันนา ขนขี้ควายไปนา บ้าง พอมีรายได้ มาซื้อหาอาหารกิน
ทุกๆ เช้า และทุกๆ เย็น ผมจะเป็นผู้รับใช้ ป้าๆ ลุง ๆ
“เมฆ ไปซื้อ ผงชูรส 1 ห่อ เหล้าขาว 1 ขวด ด่วนจี๋ “
ป้านิดออกคำสั่ง
ผมรับเงินหนึ่งร้อยบาท ปั่นจักยานไปร้านค้าชุมชน ทำตามสั่งอย่างรวดเร็ว
ป้านิด รินเหล้าขาว ใส่แก้วใสๆ ปริมาณไม่น้อย พร้อมทั้งยื่น ลุงวัฒน์ ลุงลอย และแม่ ตามคิว วนอยู่เช่นนั้น
แม่กระดกเหล้าขาว ลงลำคอ อย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมที่จะทิ้งเหล้าก้นแก้ว นิดๆ หน่อยยื่นมาให้ลูก ผมรับแก้วมา ค่อย ๆ กระดกแก้วเลียนแบบแม่ เหล้าขาว 40 ดีกรีค่อยแผ่นลิ้น ลำคอ ลำไส้ ลงสู่กระเพราะอาหาร อาการร้อนวูบวาบซาบซ่า กลิ่นฉุนนิด ๆ แต่มันปริ่มสุขทุกครั้งที่แม่ยื่นมา ไม่แปลกหรอกที่ผม จะติดตามไปวงเหล้าขาวตลอด เพื่อรอแม่แบ่งเศษส่วนนั้นมา
ตาทวด มอบที่ดินที่อาศัย ให้ตา ราว ๆ หกไร่ ตาแบ่งให้ลุกเท่าๆกัน ทุกครอบครัวอาศัยอยู่บนอาณาบริเวณนี้ บ้านคล้ายเพิงหมาแหงน เสาบ้านขนาดหน้าหก ราวๆ 10 เสา ทรงบ้านสูงโปร่งพอควร หลังคาเป็นหญ้าคาทั้งหลัง ส่วนผนังบ้านใช้ไม่ไผ่สานใบตองกุง คีบเข้ากัน แล้วกั้นออกเป็นห้องนอน มีอยู่ 2 ห้อง พ่อกับแม่นอนฝั่งซ้าย ผมกับน้องนอนอีกห้องหนึ่ง
ถ้าหากเทียบกับบ้านหลังอื่นๆ บ้านของเรา ก็คงเป็นกระท่อม นั่นละ นานขนาดไหนแล้วที่ พ่อไม่เคยปรับปรังซ่อม หรือสร้างบ้านให้แล้วเสร็จ สภาพบ้านของ ลุงกับป้า ก็มีชะตากรรม ไม่ต่างกันนัก มีเพียง น้าเล็ก เท่านั้น ที่พอลืมตาอ้าปากได้ บ้าง
บางทีผมรู้สึก สงสาร น้าเล็ก นะ แกเป็นผู้อาภัพที่เกิดมา ร่วมวงศาคณาญาติ กับพวกเรา ปัญหาทุกอย่างที่ประเดประดังเข้ามา ก็มี น้าเล็ก ช่วยเคลียร์ เรื่องหนักก็กลายเป็นเบา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
