เรื่องสั้น ใจหาย แต่งโดย รางรถไฟ
ผมมองนาฬิกาเรือนเดียวที่แขวนอยู่ตรงหน้า เข็มทั้งสามของมันดูมีท่าทีไม่เป็นมิตรกับผมเลยในคืนนี้ เจ้าเข็มเล็กสุดเหมือนจะซอยเท้ายิกท้าทายไม่หยุดหย่อน เข็มนาทีก็เหมือนคอยตามซ้ำเติมอยู่ไม่ห่าง ส่วนเจ้าเข็มสั้นสุดก็คอยคุมเชิงรอจะเล่นงานผมอยู่แน่ ๆ ผมเร่งเสียงวิทยุเพื่อคนนอนดึกรายการโปรดให้กลบความเงียบจนวังเวงแห่งราตรีนี้ หยิบขวดน้ำมาเทใส่มือซ้ายแล้วล้างหน้าลวก ๆ พลางหันไปด่าเจ้าจักรกลสี่เหลี่ยมนั่นในใจแล้วเดินออกมา
..เป็นแฟนคนจนต้องทนหน่อยน้อง อย่าแคร์สายตาคนมอง อย่าหมองเมื่อยามแพ้พ่าย..
“ เพลงโปรดซะด้วย ดีเจก็นะมาเปิดเอาตอนนี้ โธ่เอ๋ย” ผมฟาดงวงฟาดงาเอากับพี่เทวัญ ดีเจขวัญใจตัวเองเสียอย่างงั้น เดินรี่ไปที่เสาไฟฟ้าข้างทางเข้าหมู่บ้าน ฉายไฟส่องกล้องวงจรปิดเปิดปิด ๆ เป็นสัญญาณการออกมาปฏิบัติหน้าที่ หัวหน้าบอกให้ทำแบบนั้น ถ้าไม่ทำจะโดนหักเงินค่ากะ ตอนนั้นสมใจก็โผล่หน้ามา เธอกอดอกห่อตัวแน่นท่าทางเหมือนไม่สบาย
“มาซะดึกเชียวนะ ไปอีอ๋อกับไอ้หนุ่มซอยสามมาแน่ ๆ” ผมแซวไปอย่างนั้นเพราะมันใม่ใช่เรื่องจริง สี่ปีที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา รู้ดีว่าเธอไม่โกรธเรื่องเย้าหยอกพรรณนี้ สมใจไม่ได้โต้ตอบอะไรได้ยินแต่เสียงวิทยุคลื่นสั้นและเสียงฝีเท้าเดินตามผมมาเงียบ ๆ ผมเดินมาจนสุดทางเข้าซอยสุดท้าย
“กินอะไรมารึยัง ในป้อมมีข้าวเหนียวกับปลาย่างนะ” ผมกำลังจะหมุนตัวกลับฟังคำตอบ เธอไม่รู้ว่าเร้นกายไปตอนไหนให้ผมพูดคนเดียวมาตั้งนาน หมาจรจัดหอนชวนขนลุกทำลายความเงียบไปสองสามทอด ผมคิดว่าสมใจคงหิวและกลับไปรอผมที่ป้อม
รถตำรวจและรถมูลนิธิวิ่งเข้าไปในซอยขณะผมมาถึงป้อมยาม คงมีเหตุร้ายอะไรเกิดขึ้น ข้าวเหนียวและปลาย่างยังอยู่ในห่อใบตอง นั่งมองนาฬิการอเพื่อนมาเปลี่ยนเวร ชะเง้อมองหาสมใจไปพร้อม ๆ กัน รายการวิทยุถูกเปลี่ยนมาเป็นคลื่น จส.100 ตอนไหนไม่รู้
วิทยุรายงานซ้ำรอบที่สามว่าแท๊กซี่แจ้งประสบเหตุมีหญิงอายุราวสามสิบห้าปีถูกชิงทรัพย์และถูกคนร้ายแทงด้วยอาวุธมีดบาดเจ็บ ตอนนี้ได้รับการช่วยเหลือขึ้นมาจากคูน้ำข้างถนนและปฐมพยาบาลเบื้องต้น เหตุเกิดที่หน้าหมู่บ้าน…ราวสิบห้านาทีที่แล้ว ขณะนี้กำลังรอเจ้าหน้าที่ไปช่วยเหลือ หมู่บ้านนั่น หมู่บ้านที่สมใจทำงานอยู่
ผมวิ่งสุดชีวิตไปที่ปากทางเข้าหมู่บ้านที่สมใจทำงาน มันเหมือนแสนไกลทั้งที่อยู่ห่างกันราวสามร้อยเมตรเท่านั้น ฟ้าเริ่มจะสางไฟทางยังส่องสว่าง ชาวบ้านสิบกว่าคนมุงดูเจ้าหน้าที่ตำรวจคุยกับคนขับแท๊กซี่และเจ้าหน้าที่มูลนิธิร่วมกตัญญูทำงานของพวกเขา จังหวะที่ผมแหวกคนเข้าไปที่เกิดเหตุเสียงเพลงก็ดังมาจากที่ไหนสักแห่ง น้ำตาผมพรูไหลออกมา
…อย่าเพิ่งด่วนลาเมื่อมีปัญหาใด ๆ ยืนเคียงเพื่อคอยยิ้มให้ เป็นยาชูใจคนจน…
เสียงไซเรนแผดดังแล้วรถกระบะช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บก็เร่งเครื่องออกไปอย่างรวดเร็ว ผมกอดสมใจในชุด รปภ. ที่เปียกชื้นไปทั้งตัวแนบแน่น ผมภูมิใจในวีรกรรมนอกเวลางานของเธออย่างที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมรู้เธอกำลังภาวนาให้หญิงเคราะห์ร้ายปลอดภัย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
