ความสัมพันธ์แบบเชียงใหม่
เคยได้ยินกันปะครับ
ผมว่ามันมีหลายรูปแบบนะและที่กำลังจะเล่าต่อจากนี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งในความสัมพันธ์แบบเชียงใหม่แบบนึงเลยแหละ
วันนี้ผมไปกินข้าวเที่ยงกับแวน (คนที่มารอรับที่สนามบินจาก EP ที่แล้วหนะแหละ) แวนกับผมเป็นทั้งเพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมงานที่มีความสัมพันธ์กันแบบ กาสะลอง ซ้องปีป ส่วนอีกคนที่ชวนไปกินข้าวด้วยกัน คือ พิพู
พิพู คือใคร ???
เมื่อ 6 ปีที่แล้ว ผมเปิดโฮมสเตย์แถวๆ นิมมานชื่อ SleepyOho (อ่านว่า สลีปปี้โอ้โห) ตอนนั้นผมเอ็นจอยไลฟ์ที่เชียงใหม่สุด ๆ ไปเลย จนโดนช๊อตฟีลจากโควิด ทำให้ต้องตัดสินใจปิดกิจการโฮมสเตย์ไป ซึ่งหลังจากปิดไปได้สองปี ก็มีตัวละครเพิ่มมาอีกตัวนึงก็ คือ พิพู
คืนนึง ผมปัดทินเดอร์แล้วแมทช์กับพิพู ในแชทการสนทนาวันนั้นทำให้ผมได้ทราบว่า เค้ามานิมมานเพื่อรอจะไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วโดนเพื่อนเทแต่ก็ยังไม่อยากกลับบ้าน ผมเลยอาสาออกไปนั่งดื่มกับพิพูเองซะเลยที่ร้านโฟรเซ่ นิมมาน ซ.5 ซึ่งไม่ไกลจากที่พักผมเท่าไหร่ (นิมมาน ซ.3)
ปรากฏว่าฟีลดีว่ะ มีหลายอย่างเลยที่คุยกันรู้เรื่อง ตั้งแต่เรื่องหัวร้อนกับเกมส์ ROV ไปจนถึงการรีวิวร้านหมูกะทะฉบับที่คนกรุงเทพไม่มีทางรู้หรอกว่าคนเมืองอย่างพวกเราไปกินกันที่ไหน ไม่แพง และ อร่อยด้วยจร้าาาาาาาา 🤪🤪
ความสัมพันธ์มันก็พัฒนาดิ พูดได้เลยว่า ร้านเจ๋ง ๆ ในเชียงใหม่ที่ผมรู้จักเป็นร้านที่พิพูพาไปทั้งนั้น ร่วมไปถึงรูปเก๋ๆ สวย ๆ ที่ลงในไอจี ก็พิพูนี่แหละเป็นคนถ่ายให้
พิพูเป็นเทรนเนอร์ให้กับฟิตเนสชื่อดังแห่งหนึ่งในประเทศเชียงใหม่ แต่ในชีวิตพิพูนั้นเค้ารู้สึกว่าเค้ายังยุ่งไม่พอ เลยเกิดไอเดียที่จะสานต่อโฮมสเตย์ SleepyOho ของผมที่ปิดตัวมานานให้กลับไปเฉิดฉายในย่านนิมมานอีกครั้ง แล้วผมก็สนับสนุนการการหาเหาใส่หัวของพิพูครั้งนี้มาก ๆ ก็เลยสปอยด์ด้วยการใช้เวลากับพิพูในการเดินโฮมโปร บ้านแอนด์บียอนด์ โกลบอลเฮ้าส์ ซะส่วนใหญ่ มากกว่าเดินเซ็นทรัลเฟสอีก เราจำราคาผ้าปูที่นอน ผ้าเช็ดตัว สบู่ แชมพู กระดาษทิชชู่ ผงซักฟอก ได้ว่าที่ไหนถูกที่สุด ยังกะแม่บ้าน
มันก็เป็นความสัมพันธ์ที่มีหยุมหัวกันบ้าง (ส่วนใหญ่ผมจะโดนหยุมมากกว่า) จนมาถึงวันที่ผมประสบอุบัติหนัก พิพูเป็นอีกหนึ่งคนที่เฝ้าอยู่ในโรงพยาบาลข้างๆ ผม ในช่วงแรกที่ผมยังเดินไม่ค่อยได้ เค้าก็เลิกหยุมหัวผม แล้วมาช่วยผมกายภาพหัดเดิน จนผมกลับมาเดินได้ปกติอีกครั้ง
แล้วซีนดราม่าก็เข้ามาตอนนี้แหละ ช่วงแรกที่ผมรักษาตัวอยู่ในโรงบาลนั้น สภาวะจิตใจผมตกต่ำมาก ผมรู้สึกน้อยอกน้อยใจในชีวิตตัวเองจนผมอยากอยู่คนเดียว ผมไม่อยากเป็นภาระให้ใคร ผมไม่อยากให้ใครต้องมาเดือดร้อนกับผมอีก
เราสองคนค่อยๆห่างกันไป ผมย้ายกลับมารักษาตัวที่หนองคายอย่างเงียบ ๆ ส่วนพิพูนั้น นาน ๆ ทีก็จะส่งข้อความมาถามอาการบ้าง ซึ่งผมเดาว่า พิพูเองก็น่าจะรู้ว่าผมต้องการอะไร แล้วที่ผมเปลี่ยนไปเพราะอะไร
แล้วมันก็เหมือนที่ผมเคยบอกไว้ใน EP แรกว่า พอจิตใจมันดีขี้นความสวยงามมันก็ชัดเจนอีกครั้ง ผมกลับมาเชียงใหม่ด้วยหัวใจที่เบ่งบานได้เหมือนเดิม ผมเข้มแข็งขึ้นและกล้าที่จะเผชิญกับสิ่งที่เปลี่ยนไป และถึงแม้วันนี้ผมกับพิพูจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แต่เพราะที่นี้คือเชียงใหม่ไง #ความสัมพันธ์แบบเชียงใหม่ มันเลยเยียวยาเรา
ผมกับพิพูกลายเป็น #แฟนเก่าเพื่อนสนิท
ใช่แล้ว ไม่ต้อง งง เลยครับ มันก็คือเพื่อนสนิทที่เคยเป็นแฟนกันนั้นแหละ หรืออาจจะเป็นเพราะการกลายเป็นเพื่อนกันมันเหมาะกับเราสองคนมากกว่ามั้ง เลยทำให้เราสองคนยังยืนอยู่ในจุดนี้ได้อย่างมีความสุข
ขออุทิศบทความนี้ให้กับมิตรภาพดี ๆ และเฉลิมฉลองให้กับ Pride month ของพวกเราครับ
ปล. SleepyOho ที่พิพูทำอยู่ตอนนี้ ตั้งอยู่ที่นิมมาน ซ.3 ครับ อยู่ข้าง ๆ ติดกับ Sabaiday Guesthouse ที่แวนเป็นเจ้าของอยู่ และทุกครั้งที่ผมไปเชียงใหม่ ผมก็จะไปอยู่สองที่นี้แหละ
ปล. แวนแอบถ่ายไว้หลังจากกินข้าวเสร็จ แล้วส่งมาให้ นางบอกว่า กูไม่ได้เห็นมึงสองคนเดินด้วยกันนานละ 🤣🤣🤣
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
