การเดินทาง ชานชาลา ที่ 2
น้ำเย็นๆ ไหมจ้ะ...เสียงแม่ค้าที่หิ้วกระติกน้ำตามรางรถไฟ ผู้คนมากมายเริ่มวิ่งกรูกันขึ้นรถ เนื่องด้วยเป็นเวลาที่รถใกล้จะเคลื่อนตัวออกจากชานชาลาที่ 2 ขบวนท้องถิ่น 422 สถานีต้นทางคืออุบลราชธานี
แต่ปลายทางของทุกคนบนขนวนรถนี้ยากที่จะหยั่งรู้นัก
ในขณะที่รถไฟเคลื่อนตัว เสียงแม่ค้าที่หิวกระติก หิ้วตะกร้าต่างก็ตะโกนและเดินสวนกันมาอย่างไม่หยุดหยอน ผู้รวมเดินทางบนรถไฟขบวนนี้ต่างเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน หลายคนก้มหน้าเล่นโทรศัพท์และเสียบสายหูฟังพร้อมกลับหลับตาลง วิวนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยทุ่งนา พร้อมสายลมที่ปะทะหน้าทำให้รู้สึกเย็นสบาย เป็นสิ่งที่ชอบมากในการเดินทางด้วยรถไฟ ไม่ชอบก็แค่เสียงเครื่องยนต์รถไฟที่ส่งเสียงดังเกินไป
ถุงกระสอบที่ข้างในบรรจุข้าวสาร พร้อมกระเป๋าเดินทางใบโต มีผู้คนที่แบกสิ่งของเหล่านี้ขึ้นมาบนรถไฟ พร้อมกับการกล่าวล่ำลาบุคคลข้างล่าง “ไปแล้วนะ แล้วเจอกันใหม่” ผู้คนมากมายต้องห่างจากครอบครัวมุ่งหน้าเข้าเมืองศิวิไลซ์ เพราะในชนบทรายได้ไม่เพียงพอเท่ากับสังคมอุตสาหกรรม
การเดินทางก็สิ่งที่มนุษย์เราทุกคนต้องพบเจอ ไม่ว่าจะเดินทางไปโรงเรียน ทำงาน หรือแม้แต่ไปเที่ยว เราเองก็ชอบการเดินทางที่นั่งรถไปเลื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นรถไฟ หรือรถยนต์ก็ตาม พร้อมกับเสียเพลงที่ฟังระหว่างรถกำลังแล่นอยู่ในท้องถนน ได้มองวิวสองข้างทาง การอยู่บนรถไฟสิ่งที่ช่วยให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วคือ การ ฟังเพลง อ่านนิยาย อ่านการ์ตูน หรือการดูหนัง
สิ่งหนึ่งที่ได้จากทุกการเดินทางนั่นคือ ความทรงจำ การได้พบเจอผู้คนในหลากหลายรูปแบบ ความรู้สึกเหมือนตัวเองได้เคลื่อนตัวไปเลื่อยๆจนถึงจุดหมายปลายทาง ฉันมีความทรงจำอยู่กับการเดินทางแบบนี้ในช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย หลังจากที่เรียนจบแล้ว การเดินทางในรูปแบบใหม่ของฉันคงจะเป็นการเดินทางไปทำงาน ออกเช้า-เย็นกลับ แต่การเดินทางด้วยรถไฟนั่งกินขนมพร้อมลมที่ปะทะหน้าบวกกับฟังเพลงเพราะๆ และหนังในดวงใจ แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ยากลืม
แล้วทุกคนชอบการเดินทางแบบไหน
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
