The Country of The Blind ดินแดนคนตาบอด
โดย H. G. Wells
แปล มโนราห์
บทกล่าวตาม มุกหอม วงษ์เทศ
ไม่ง่ายนักหากจะหยิบวรรณกรรมสักเล่มขึ้นมาอ่าน ก่อนจะหยิบขึ้นมา จุดประสงค์ของการหยิบต้องชัดเจนว่าต้องการซื้อมาเก็บไว้หรือต้องการหยิบมาเป็นเพื่อนร่วมเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง สำหรับ The Country of The Blind ดินแดนคนตาบอด เป็นได้ทั้งสองอย่างที่กล่าวถึง แม้เป็นเหมือนนิยายชวนฝัน กลับสอดแทรกความรู้ความเข้าใจบางอย่างได้ออกมาดีทีเดียว
บทนี้ไม่มีการกล่าวถึงสปอยล์เนื้อหาในเล่ม แต่จะเล่าผ่านสิ่งที่ชอบเป็นส่วนใหญ่
ในดินแดนคนตาบอด คนตาเดียวคือพระราชา
เนื่องจากเป็นวรรณกรรมดิสโทเปีย เนื้อเรื่องค่อนข้างชวนจินตนาการ แต่ใจความสำคัญอยู่ที่มุมมองที่พยายามส่งสัญญาณบางอย่างให้ผู้อ่านนึกย้อนกลับไปมองสิ่งรอบกาย การใช้ชีวิต สังคมที่เราอยู่ โดยผ่านเรื่องเล่าที่ไม่ได้ซับซ้อน การบรรยายทั่วไป อ่านง่ายและยังมีบทวิเคราะห์ชวนให้ลับสมอง มุมมอง ถกเถียงกับตัวเองได้ดี ดั่งในความในบทวิเคราะห์ที่กล่าวว่า
ในโลกของความเป็นจริง คนตาดีจะพ่ายแพ้คนตาบอดได้อย่างไร คนตาดีทุกคนย่อมเหยือกว่าคนตาบอด เช่นเดียวกับคนเมืองทุกคน ก็ควรจะฉลาดกว่าคนชนบท เช่นนั้นหรือ?
ในดินแดนที่ทุกคนตาบอด ไร้การมองเห็น ไม่มีใครแตกต่างไปจากใคร แถมยังใช้ชีวิตกันตามปกติ มีความสามารถพิเศษเดินเหินได้อย่างเหลือเชื่อ คนตาบอดไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาตาบอด การมองเห็นจึงไม่ถูกยอมรับ และแม้ว่าการมองเห็นนั้นจะดูเหมือนสร้างอำนาจให้ตัวเองได้ ทั้งเมืองกลับปฎิเสธมันราวกับเป็นสิ่งผิดแผก และเมื่อใดที่มีผู้ใดหรือใครที่กล่าวโอ้อวดว่าตนเหนือกว่าเพราะมองเห็นภูเขาลูกใหญ่ สายน้ำไหลทอด ฝูงนกโบยบิน ดวงอาทิตย์ที่กำลังช่วยต้นไม้ให้เติบโต บุคคลผู้นั้นช่างประหลาดในดินแดนแห่งนี้เสียจริง
หากวันหนึ่งคุณต้องกลายเป็นคนที่อยู่ร่วมกันกับคนในสังคมที่มีความคิดแตกต่างกัน มีจิตใจและทัศนคติที่ย่อมไม่เป็นไปตามที่คุณคาดหวัง คุณจะต่อสู้หรือยอมศิโรราบแล้วปล่อยให้มันเป็นเสียอย่างนั้น ดังข้อความท้ายเล่มที่กินใจจนต้องหยิบหนังสือเล่มนี้ใส่ตระกร้ามา
...ก็ไม่ได้มีอะไรน่าแปลกใจที่ดินแดนคนตาบอดจะปราศจากคอนเซ็ปต์ว่าด้วย แสงสว่าง การมองเห็น และตาบอด เพราะในดินแดนแห่งการแบ่งชั้นวรรณะก็ไม่มีคอนเซ็ปต์ที่เกี่ยวข้องกับ ความเสมอภาค และแน่นอนเราอาจจะจินตนาการถึงดินแดนคนหูหนวกที่ไม่มีคอนเซ็ปต์เกี่ยวกับ เสียง และ ดนตรี
ฉะนั้นการมองเห็นหรืออะไรก็แล้วแต่ ที่ถือเป็นคุณลักษณะตามธรรมชาติและคุณค่าของมาตฐานปกติในวัฒนธรรมหนึ่งอาจถูกจัดเป็น ความวิปริต และเป็น ภัยคุกคาม ความั่นคงของเผ่าพันธุ์ในอีกวัฒนธรรมหนึ่ง ก็เมื่อถูกพิพากษาเป็น เชื้อร้าย เสียแล้ว ก็ย่อมถูกกำจัดถอนรากถอนโคลน...
โดย มุกหอม วงษ์เทศ โทษฐานที่ไม่ตาบอด โทษทัณฑ์ของการมองเห็น
- 12
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
