คำว่า"เราจงภูมิใจในชาติ....."
คำนี้ได้ยินมาตั้งแต่เริ่มเรียนเข้าโรงเรียนก็ร้องเพลงชื่อ"ชาติ"ละ
เป็นกุศโลบายที่ดีสำหรับทุกชาติที่คนในร้องเพลงชาติ ย้ำเตือนว่าเป็นเอกราชหรือ
อย่างไรก็มาเป็นชาติที่น่าภาคภูมิใจมากละ
คำนี้ประโยคนี้มีนัยยะแฝงบางมุมบางมิติของผู้แปลความไปใช้ โดยกลายเป็น
คิดถึงความภูมิใจแบบเป็นหนึ่ง เป็นเอกภาพมีอัถตลักษณ์จนฝังคิดว่า ไม่รับ ไม่ซึมซับ
วัฒนธรรมอื่นๆ หรือไม่สนับสนุนให้ความรู้ ความเข้าใจ ให้ความสำคัญวัฒนธรรม
ทางภาษาต่างชาติที่ไม่ใช่ภาษาชาติ เพราะเรามีภาษาของเราเองตามหลักศิลาจารึก
สมัยพ่อขุนรามฯ
จอดไปป้ายนี้ก็ เดินเล่นเด็ดดอกไม้ชมสวนเพลินนานเลย ในขณะที่
คิดไปซ้ำอีกว่าความเป็นเอกราชนี้ เพื่อนบ้านข้างเคียงเขาเป็นเมืองขึ้นกันหมด
เรายิ่งภูมิใจในเรามาก ขณะที่เพื่อนบ้านไม่มีเอกราชต้องถูกบังคับเรียน รับรู้ภาษาต่างวัฒนธรรมและกลับกลายเป็นซึมเข้าเนื้อเข้าDNAชาติพันธ์ไปหมดแล้ว
สิงคโปร์ อินเดีย มาเล อินโด พม่า....อังกฤษ พูดป๋อเลย
ไทย ปริญญาตรี ปริญญาโท เหรอ ยัง ป้อๆแป้ๆเปรี้ยๆอยู่เลยพ่อทูนหัว
ยังเป็นแค่ปริญญาโทร...ปริญญาโม..Mobileกันอยู่เลย
ทุกวันนี้ยิ่ง" GO SO BIG"ไปกันใหญ่
จำตัวเอง จำพ่อจำแม่ ยังไม่ได้เลย "YOU KNOW ME / WHO is ME?"
"ME SON WHO? กรูจะไปรึมรึงรึ งงงงงงง งงอ่ะ
ฝรั้่งเดินมาก็บอกว่ายักษ์ เด็กกลัวยักษ์จับกิน เลยเวลาเจอก็กลัวหงอ หงอย
เหนื่อยอ่ะ มนุษย์คนไทย!
นี่ถ้าภาษาฝรั่ง ภาษาอังกฤษ ภาษาสากลโลก ไม่มีความสำคัญ
ก็ไม่ต้องไปเคี้ยวเข็ญ ไปคร่ำหวอดผลักดันให้ลูกหลานไปเรียนไปฝึกดอกเสียเวลา
แต่เท่าที่เห็น ภาษานี้เป็นสากลชาวโลก ส่วนใหญ่เขาใช้กันก็เลยต้องพูดอ่ะ
ฝึกจีน ฝึกญี่ปุ่น ฝึกรัสเซีย ฝึกเยอรมัน ก็ฝึกภาษาพวกเนี้ยไว้
อะไรก็ดีทั้งนั้น อยู่ที่เรารู้ว่ามันมีประโยชน์ก็ไม่ต้องไม่คิดเยอะดอก
" YOU SATAN(สะแตน) ME?" คุณเข้าใจฉันไม๊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
