ระบบการบริหารชาติบ้านเมืองได้ถูกวางไว้อย่างสมเหตุสมผลในสมัยที่
ผู้นำประเทศพยายามรักษาบ้านเมืองไว้ด้วยกุศโลบายทางการทูตนานมากว่า
ร้อยๆปี สัมพันธภาพเหล่านั้นแม้ไม่มีชีวิตแต่ก็เป็นสัญญลักษณ์ของชาติและประเทศ
ที่มีความเชื่อมโยงสนับสนุนกันมาอย่างไม่ได้แปลออกมาเป็นมูลค่าเป็นตัวเลข
ในทุกวันนี้นามธรรมความสัมพันธ์และรูปธรรมความสัมพันธ์เป็นเพียงเครื่องมือ
ทำให้เห็นถึงความผูกพันธ์ มิตรประเทศ ซึ่งไทยเราก็เชื่อมโยงกอดเกี่ยวไว้ทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็นชาติศาสนาวัฒนธรรมใดๆ ถ้ายังจรรโลงและรักษาไว้เพื่อประโยชน์ก็คงเป็นผลดีในฐานะประเทศสัมพันธไมตรีกับทุกฝ่ายที่มิอาจเลือกฝ่ายน่าจะเหมาะ
พึ่งพา พึ่งพาได้ทั้งหมด หรืออาจเป็นประเทศพามา พาไปพึ่งก็เป็นได้ด้วย
คุณานุประการแลกเปลี่ยน สำคัญว่าวันนี้การเมืองไม่ใช่การทูต การประเทศ
สิ่งที่ห่วงใยคือคนในชาติ ที่รวมกันหลวมๆต่างความคิด เหมือนธุรกิจขั้วอำนาจ
ที่แตกต่างภาระกิจพันธกิจอย่างไม่เอื้อไม่เดินตามไม่ช่วยกันเฝ้าระวัง
สถานะชาติที่ยืนนิ่ง มีประชาชนเป็นตัวประกันในทุกยุคทุกสมัยก็จะโคลงเครง
ไปตามจังหวะบรรเลงของผู้นำทีมผู้นำชาติบ้านเมือง
"คน"คือปัจจัยทรงอิทธิพลที่มีชีวิต ขับเคลื่อนความเป็นชาติ และมีผลต่อการ
วางอัตลัษณ์ความมั่นคงให้เกิดกับประชานชน น่ากังขาว่าคำว่าชาติจะไปใน
ทิศทางใด ในสถานการณ์ที่บอบบางอ่อนไหววันนี้
พึ่งใครก็พึ่งเต๊อะแต่พึ่งพาให้รู้ว่า พึ่งพาในฐานะที่
ไม่เอนเอียงเลือกข้าง
ชาติก็คงยังเป็นชาติมีเอกภาพไปได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
