เป็นผู้นำคนใช่จะง่างและสบายซะหน่อย ข้อดีของการเป็นผู้นำมีอยู่แค่ได้อยู่สูงสุดในหมู่ตัวเอง แต่ยิ่งสูงเท่าไหร่ ความหวังของผู้คน และความรับผิดชอบก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ถ้าจะเป็นผู้นำที่ "ใจทมิฬหินชาติ" มันก็ได้อยู่ แต่สุดท้ายถ้าคนอยู่ข้างล่างเขาไม่ไล่ลงเสีย ตัวเองก็เสียหายเอง เพราะ "ฝูงวัวที่วัวจ่าฝูงพาขึ้นท่าผิด ก็จะถูกน้ำพัดไปทั้งฝูง" เนื่องจาก ผมรู้ตัวเองว่าคงไม่สามารถนำใครได้ จึงขอเป็นคนตามเขาดีกว่า แต่ขอบ่นบ้าง หากรู้สึกว่าคนที่นำเรา นำเราไม่ถูกทาง
.
เป็นหางก็ดีนะ ยิ่งได้เป็นถึง "หางราชสีห์" ยิ่งดีใหญ่ ราชสีห์น่ะไว้ท่าจะตาย มันจะต้องถนอมหางของมันให้ดีแหละ เพราะ "ราชสีห์หางด้วน" จะมีใครเขาเกรงขามนับถือ พวกจิ้งจอกจอมสอพลอคงหัวเราะตายเลย! งานก็ง่าย แค่ปัดยุงปัดแมลง อาจจะมีตอนที่ราชสีห์ท่านวิ่งเท่านั้นละ ที่ต้องคอย "ถ่วง" สมดุลเพื่อกำกับทิศทางให้ท่านบ้าง การเป็น "ส่วนเล็กๆ" ในองค์ประกอบที่ยิ่งใหญ่ ความจริงก็มีค่าอยู่นะ!
.
แต่ยังไงก็ตาม คนที่อยากเป็นหัวนั้นก็มีกันเยอะแล้ว นิยมเป็นกันเสียด้วย คนจะเป็นหางได้ก็ต้องมีความ "พิเศษ" อยู่บ้างล่ะ จะหมาก็ตาม จะราชสีห์ก็ตาม ครั้นจะเยื้องย่างก็เยื้องย่างด้วย "เท้า" ของตน ครั้นจะต่อกรกับอมิตรก็ต่อกรด้วย "เขี้ยวเล็บ" เท้า(แรงงาน) และเขี้ยวเล็บ(ทหารหน้าแนว(ของแนวหน้าอีกที)) แท้จริงแล้ว สำคัญพอ ๆ กับหัวและหาง เนื่องจากวาสนาผมไม่ได้เป็นทั้งหัวและหาง หากจะเป็นได้ก็คงเป็นได้แค่เท้าไม่ของหมาก็สิงโต แต่หากเลือกได้ก็อยากเป็นเท้าของสิงโตมากกว่า ยิ่งสิงโตที่เป็น "ราชสีห์" แล้ว ยิ่งดีใหญ่
.
แต่ถึงเลือกได้ ก็คงจะเลือกเป็นเท้าอยู่ดี การได้ร่วมดื่มด่ำความทุกข์ยากไปพร้อมกับเพื่อนชนชั้นล่าง ผู้เป็นแรงงาน กรรมกร และชาวนา ทำให้ได้รับรู้คุณค่าในชีวิตของมนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่จะต้องดิ้นรนเพื่อจะอยู่รอด สุดท้ายก็รับรู้คุณค่าในชีวิตของตัวเอง การได้ศึกษาผลงาน รสนิยม ความคิด ของชนชั้นสูง ทำให้จิตใจละเมียดละมัยและอ่อนโยนขึ้น
.
ไม่ละ ผมไม่อยากเป็นหัวหรือหางของอะไรทั้งนั้น เพราะรู้ว่าตัวเองคงจะทำไม่ได้ เป็นแค่เท้าอย่างงี้ก็ดีแล้วล่ะ อย่างน้อย ๆ ในเวลาที่ "หมัด" ขึ้นหัวของหมาหรือราชสีห์ก็ตาม เท้าอย่างเราก็มีโอกาสที่จะได้ "ตบหัว" เพื่อไล่หมัด ทั้งหมาและราชสีห์ ผู้ซึ่ง "บรรดาโคถึกมฤคอรัณยสัตว์" ถือว่า "เป็นพญามฤเคนทร์" ได้เช่นกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
