คนทั่วไปที่น่าจะมองเห็นโครงสร้างความคิด ความอ่าน มีการดำรงชีวิต
ตามปรกติก็น่าจะสื่อให้สังคมหรือคนรอบข้างได้ว่า เป็นคนมีชีวิตชีวา"
"มีชีวิตจิตใจ"เนาะ
กลับกันของที่มีชีวิต แต่ ไม่มีชีวา ก็จะสัมผัสได้ถึง ความต่างของ
คน กับ ผีดิบ ซังกระตาย เหนื่อยล้า อ่อนแรง หมดหวังโรยลา
หน้าตาเหี่ยวหดหู่ หมดพลัง สิ้นหวัง ไร้เป้าหมาย ฯลฯ...มากมาย
หลายสไตล์ของกลุ่มมีชีวิต หายใจทิ้งไปวันๆ แต่ ชีวา จิต จิตวิญญานไม่มี
ความรักที่มีแต่รักก็เป็นรักแบบดิบๆเฉยๆนิ่งๆตามความต้องการปรารถณาของธรรมชาติ รักที่ไม่มีจิตวิญญานก็ย่อมจะไม่ต่างกับภาพวาดลงสีดำมืดมัว
ไม่มีสีสรรสดสวยจรรโลงใจ ต้นไม้ดอกไม้ผีเสื้อไม่มีสีสรรธรรมชาติ
อึมครึมลุ่มลึกดิ่งๆ
ความรักจิตวิญญาน น่าจะเขียนว่า ความรักอย่างมีจิตวิญญาน หรือ
ใช้จิตวิญญานในความรัก มีจิตณนาการ มีลำนำมีเรื่องราว มีประวัติศาสตร์
ความรักเพื่อจดจำ ไร้จิตวิญญานเมื่อไร ความรักก็คงเหมือนแกงจืดๆชืดๆ
อาหารที่ขาดเครื่องปรุงรส โดยเฉพาะปรุงรส"รัก"ดีๆ ปรุงทุกวัน ปรุงให้
หลากหลาย ให้คนคนเดียวลิ้มรสชาด
กลับกันอีกฝ่ายก็ปรุงรสให้อีกฝ่ายตอบแทน ใส่"ใจ"ลงไปในการปรุงด้วย
ปรุงกันทุกวัน ในบ้านหลังนั้นของคุณ คุณเอ๊ย! ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
