ครอบครัวที่เป็นครอบครัวจริงๆไม่ใช่ในจินตนาการ
ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ
รัตนากร ผดุงเขตต์
ตั้งแต่เด็กจนโต ได้รับสัมผัสไออุ่นจากคนในครอบครัว แบบไม่เคยขาด ได้รับความรักความสนใจความใส่ใจ แม้จะมีบางครั้งผิดใจกันบ้างเมื่อโตขึ้น ความคิดเห็นต่างเริ่มมีจุดยืน
เป็นของตัวเอง จนเกือบทำให้กลายเป็นความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ห่างเหิน ต่างคนต่างสนใจแค่ตัวเอง
คำสั่งสอนที่สร้างฉันให้เป็นคนเก่ง
ครอบครัวฉัน เป็นครอบครัวที่ไม่เคยกดดันฉัน แต่ดันเป็นฉันเองที่กดดันตัวเอง เพราะอยากเป็นคนที่สมบูรณ์แบบในความคิดของผู้ใหญ่คนอื่นๆ ครอบครัวไม่เคยบอกหรือพูดให้ฉัน
เหมือนคนอื่นไม่เคยบอกให้ฉันทำแบบนั้นแบบนี้ มีแต่แนะนำให้ลอง "ลงมือทำ" "ไม่ว่าจะยากหรือง่ายแค่ไหน" เหมือนตอนที่ฉันยังเด็ก ฉันวาดรูปไม่เก่ง เวลาที่ครูสั่งงานฉันมักจะกลับมาทำที่บ้านให้คนในบ้านช่วยวาดรูปให้ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนฉันโตขึ้น ได้ลองวาดเองดูบ้าง ลองพยายาม จนในที่สุดฉันวาดรูปได้ โดยที่ไม่ต้องให้ครอบครัวช่วยวาดอีกแล้ว
ในความรู้สึกตอนนั้น ทั้งดีใจทั้งภูมิใจที่ตัวเองทำได้สักที
ฉันเชื่อว่าความพยายามไม่เคยทำร้ายใคร ไม่ว่าฉันจะไม่เก่งในสายตาใครแต่ในสายตาของคนในครอบครัว ฉันเก่งเสมอ
วันนึงฉันก็มีกำลังใจขึ้นมาในการที่ไปสมัครงานPart-Time หาเงินมาให้ครอบครัว ช่วยเหลือครอบครัวได้เท่าที่จะทำ เพราะตอบแทนความสมบูรณ์ที่เขาสร้างขึ้นมาให้กับครอบครัวเรา ฉันไม่เคยท้อแม้จะเหนื่อยที่จะทำงานหาเงินมาสำรองเมื่อครอบครัวไม่ค่อยมีเงิน
ฉันคิดไว้เสมอว่า "ตอนฉันลำบากใครเป็นคนช่วย ตอนฉันล้มใครช่วย ตอนฉันลุกได้ใครเป็นคนอยู่ข้างหลัง" ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เพราะครอบครัวที่สมบูรณ์แบบของฉัน
"คนพูดไม่คิด" คนที่คิดคือ "คนที่ไม่ได้พูด"
ครั้งนึงเคยเคารพผู้ใหญ่คนนึงเหมือนแม่อีกคน แต่อีกคนไม่เห็นเราเป็นลูกหลาน ทำทุกอย่างให้ตัวเองดูสูงดูมีค่ามากกว่าคนอื่นเสมอ พูดให้คนอื่นหมดความมั่นใจ "ครั้งนึงเคยโดนคนคนนี้บูลลี่" ว่าไม่สมส่วน อ้วน ขาใหญ่ก้นใหญ่ "แต่ลูกเขาสวย"
พูดมาตลอด บูลลี่แม่ฉันว่าอ้วนขึ้น นู่นนี่นั่น จนไม่มั่นใจในการแต่งตัว ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีคำพูดพวกนี้ลอยเข้ามา แต่ก็เช่นเดิมคนในครอบครัวซัพพอร์ตเสมอ พูดเพื่อให้เรามีความมั่นใจขึ้น หาของหานู่นนี่นั่นมาทำให้เราดูดีขึ้น จนตอนนี้คนที่เคยพูดคำพูดแย่ๆการกระทำแย่ๆ
พวกนั้นกลับเป็นตัวเองที่ดูแย่และดูต่ำ เพราะการทำนิสัยการทำตัวเช่นนั้น เขาจึงไม่ได้รับการยอมรับจากสังคมรอบข้าง
เมื่อฉันเคยโดนเช่นนั้นมา ฉันจึงไม่ไปทำตัวแบบนั้นหรือพูดคำพูดแย่ๆใส่ใครก่อน ไม่ทำให้ใครเสียความมั่นใจ เพราะเคยเจอมาก่อน ครอบครัวพูดเสมอว่า "ถ้าเราไม่ชอบอะไร อย่าไปทำแบบนั้นกับคนอื่น"
"ตอนฉันลำบากใครเป็นคนช่วย ตอนฉันล้มใครช่วย ตอนฉันลุกได้ใครเป็นคนอยู่ข้างหลัง"
รัตนากร ผดุงเขตต์
นี่แหละคือคนที่อยู่เบื้องหลังของความสำเร็จของฉัน ตรอบครัวที่สมบูรณ์แบบไม่จำเป็นจำต้องมีทรัพย์สมบัติมากมาย ไม่จำเป็นต้องมีเงินมากมาย ไม่ต้องมีมรดกให้ แต่มีความรักความเอาใจใส่ มอบความอบอุ่นให้เสมอ เป็นที่ปรึกษาให้ คุยได้ทุกเรื่อง เป็นทั้งครอบครัว เพื่อน พี่ น้อง ครู ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบคือ ครอบครัวที่มีความสุข โดยที่ไม่ต้องมีสิ่งของอื่นใด มีเพียวแค่ความรักให้กัน ซัพพอร์ตกัน มีเพียงเท่านี้ก็เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบได้สำหรับฉัน.
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
