เพราะเราเป็นจิตดวงเล็กๆ มาอาศัยเรือนกายนี้ เพียงแปดสิบปีร้อยปี แค่ตาเรามองไปได้ไกล แต่หูของเราก็ได้ยินเสียงแค่รอบตัวเราเอง เราจึงไม่รู้ว่า ที่ตาเราเห็น หูเราได้ยิน มันจะไปหยั่งถึง กฎของจักรวาล ..เพราะเราเป็นเพียงจิตน้อยๆ มาอาศัยเรือนกายที่พ่อแม่ให้มา จิตเรามันโดน กักขังในเรือนกาย กายเจ็บเราก็เจ็บ กายโกรธเราก็โกรธ กายมีราคะเราก็มีราคะ ..กายมีรักหลงโลภ เราก็หลงยึดถือในสิ่งที่เกิดในกาย ไม่สามารถจะหยั่งรู้..มีแต่อารมณ์มันคอยอุปโลกน์ว่า ..รู้
พอพูดคำว่ากฎของจักรวาล เราก็รับรู้ได้ ตามสภาพของกายมนุษย์ที่มีอายตนะ ..ให้รับรู้ ..รับรู้อยู่กับกามาวจรจิต จิตโคจรอยู่ในวงจำกัด ไปไหนไม่ได้เลย ใยจะไปรู้จักกฎของจักรวาล
..เรามาอาศัยกายมนุษย์คงไม่นาน .ได้แค่มองเห็นไม่รู้ว่า เศษธุลีในจักรวาล ..จึงโง่เขลาที่เบาปัญญา ไม่รู้จัก กฏของจักวาล ..ไม่รู้ความเป็นไป ..ขออยู่ให้ร่างกายแข็งแรง มีอาการครบสามสิบสอง อย่าต้องเจ็บป่วยให้คนเค้า เอาเข็มมาแทง เอามีดมาเฉือน ตับไตไส้พุง ขอให้วิญญาณทั้งหกเป็นปกติ จิตมัสติรับรู้ว่าดีชั่วได้ ทำในสิ่งที่ดีๆได้ ขอเพียงอาศัยกายนี้ ไปจนหมดลม พอล่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
