มีโคลง(ผญา)อีสานบทหนึ่ง ที่ผมจำได้ประมาณว่า
"คัน(ครั้น/เมื่อ)บ่ออกจากบ้าน บ่เห็นด่านแดนไกล
คันบ่ไปฮ่ำเฮียน(ร่ำเรียน) กะบ่มีความฮู้"
การออกไปผจญภัยไกลบ้านซะบ้าง ก็ไม่เสียหายอะไร
และโคลงบทนั้นดูจะมีต่อไปอีกทำนองว่า
"ถึงแม้นมีความฮู้ เต็มพุงเพียงปาก
หากสอนโตเอง(ตัวเอง)บ่ได้ ใผ(ใคร)เล่าสิว่าดี"
ความรู้ทั้งหลาย เกียรติยศ ความมั่นคั่งทั้งหลาย สุดท้ายแล้วก็เพื่อให้ตัวเราเอง ครอบครัว บ้าน หมู่บ้าน เพื่อนพ้อง ประเทศชาติดีขึ้น(ทั้งเป็นคนที่ดีขึ้น ทั้งมีสถานะทางสังคม ฯลฯ ที่ดีขึ้น)
ความท้อเป็นสิ่งธรรมดา ๆ ที่ใคร ๆ จะมีได้ครับ ไม่แปลกเลย
"จงเดินหน้า(ในวิถีทาง)สู่เป้าหมายของท่านวัยรุ่นทั้งหลาย"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
