เมื่อเด็กไม่อยากไปโรงเรียน ตอนที่ 2
ต่อจากตอนที่แล้วน่ะค่ะ หลังจากผู้ปกครอง ครู ครูที่ปรึกษา ครูปกครอง เรียกหัวหน้าห้อง เพื่อนในห้องมาคุย แล้วได้ข้อสรุปคือ เพื่อนในห้องต้องเลิกแกล้งเรา ส่วนเราก็ต้องปรับตัวเข้าหาเพื่อน แต่คุณเคยได้ยินมั้ยว่าคนเราถ้าได้เกลียดได้ไม่ชอบใครแล้วต่อให้เขาทำดีกับเราแค่ไหน เราก็ไม่ชอบ เราก็เกลียดเขาอยู่ดี เหมือนกันค่ะ เพื่อนในห้องไม่ชอบเรายังไง ก่อไม่ชอบแบบนั้น แต่แค่เลิกแกล้งแค่นั้นเอง ตอนนั้นเราคิดแค่ว่า ไม่มายุ่งก็ดี เราอยู่คนเดียวได้ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
แต่มันไม่จบแค่นั้น อย่างที่เล่าไปตอนที่แล้ว ว่าไม่ได้มีแค่เพื่อนในห้องที่ไม่ชอบเรา แต่มีรุ่นพี่ ม.3/1 อีกทั้งห้องที่เกลียดเรา สมัยก่อนการเรียนมัธยมเราจะมีห้องที่เป็นห้องประจำเพื่อเป็นการรับผิดชอบห้องนั้น ๆ แต่การเรียนวิชาต่าง ๆ จะเป็นการเดินเรียน ซึ่งหนังสือเรียนจะอยู่ในโต๊ะในห้องเรียน จากที่เมื่อก่อนเราแบกหนังสือไปกลับบ้านทุกวัน เพราะกัวโดนเอาหนังสือไปซ่อนแล้วจะไม่มีหนังสือเรียน ถึงเราจะโดดเรียนบ่อย แต่เราเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนมาก เราเรียนพิเศษข้างนอกตลอด
หลังจากที่เพื่อนในห้องเลิกแกล้งเรา เราก็เอาหนังสือเรียนไว้ที่โต๊ะเรียนในห้อง วันนึงก็เกิดเรื่องจนได้ หนังสือวิชาภาษาไทย เล่มหลักภาษาไทยที่มีความหนาสองร้อยกว่าหน้า โดนเอาปากกาขีดเขียนทุกหน้าด้วยคำหยาบ ซึ่งวันนั้นมีพี่ห้อง ม.3/1 มาเรียนที่ห้องเรา เรารู้ได้ทันทีเลยว่าเราโดนแกล้งอีกแล้ว ซึ่งเราไม่สามารถทำอะไรได้เลย หลังจากนั้นเราพยายามหลบตลอดเพราะไม่อยากให้เกิดเรื่อง แต่อยู่โรงเรียนเดียวกันมันก็เหมือนผีผลักให้เห็นกันทุกวัน
เราโดนมองหน้า ชี้หน้าเวลาเข้าแถวหน้าเสาธง ทำให้เราไม่อยากไปเข้าแถวตอนเช้า เราเริ่มไปโรงเรียนสาย เพื่อเลี่ยงที่จะไม่ต้องเจอรุ่นพี่ห้องนี้ แต่อย่างว่าโรงเรียนเดียวกันยังไงก็ต้องเดินสวนกันอยู่ดี การกลั่นแกล้งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น เอารองเท้าไปซ่อน เขียนสมุด เขียนหนังสือ เราก่อพอทนได้ สมุด หนังสือ ก็หอบกลับบ้านเอา แต่มันมีครั้งที่รุนแรงเราโดนผลักตกบันได โดยรุ่นพี่ห้องนี้ เหตุการณ์นี้ทำให้เพื่อนในห้องเริ่มคุยกับเราถึงจะด้วยความสงสารหรือเวทนา แต่ตอนนั้นเราก็ดีใจมาก
เราโดนผลักตกบันไดข้อเท้าแพลง ต้องใส่เฝือกอ่อน ซึ่งทุกคนบอกว่าเราเดินซุ่มซ่ามเองเลยทำให้ตกบันได แต่คนที่เห็นเราโดนผลัก ก็คือ ปอนด์ เพื่อนในห้องที่เคยโดนขังไว้ในห้องกับเรา ปอนด์มาเล่าให้ฟังที่หลังว่า เขาเห็นแล้วว่ารุ่นพี่กำลังจะผลักเราลงบันได แต่เขาวิ่งไปช่วยไม่ทัน แค่อยากช่วยเรา เราก็ดีใจมากแล้วล่ะ ตอนนั้นปอนด์เหมือนองค์พระมาโปรดเราเลย ปอนด์ช่วยเราทุกอย่างหลังจากเราตกบันได รุ่นพี่ห้องนั้นก็เหมือนจะเลิกแกล้งเราไปพักนึง
ต่อตอนต่อไปน่ะค่ะ ขอบคุณที่อ่านค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
