เรื่องของความทุกข์ มันก็มาจากเรื่องที่จิตเกิดมามีกาย กายที่จิตอาศัยนี้ จิตที่มาอาศัยเรือนกายไม่ว่า มนุษย์หรือสัตว์ ต่างก็ถูกสาบให้มีสัญชาตญาณรักชีวิตตน ต้องดูแลหาอาหาร เข้าสู่เรือนกาย ในคำว่าอาหารของมนุษย์สัตว์ มันก็ต้องไปหาเอาจากน้ำเลือดน้ำหนองของสัตว์อื่นมาหล่อเลี้ยงน้ำเลือดน้ำหนองในกายตน ไม่แตกต่างจากต้นไม้ที่อาศัยรากชอนไช ไปหาอาหาร
ส่วนมนุษย์สัตว์ เค้าก็ให้วิญญาณทั้งหกมา ไปเสาะแสวงหาอาหาร หาที่อสู่ที่อาศัย หาที่ใให้กายได้บังแดดบังฝน มีกายมีพบะกำลังที่จะไปล่า หรือเป็นผู้ถูกล่า สิ่งเหล่านี้ ..มันจึงเกิดเป็นแก่จิตที่อาศัยกาย ที่เค้าเรียกว่ามีอุปาทาน มีอวิชชา วิบากกรรม อีกทั้งอารมณ์ต่างๆมากมาย มีความยึดถือ ..สิ่งเหล่านี้ มันก็เรื่องราวมากมาย ที่ทำให้จิตเวียนว่ายตายเกิด เป็นจิตที่มีทุกข์ ..ทุกข์ที่ต้องเกิดๆตายๆ เกิดแต่ละครั้งก็ไม่รู้ว่าจะได้สีงขารอะไรเป็นที่อยู่ของจิต
แล้วก็ยังมีเรื่องราวคำว่าภพภูมิ ที่เราไม่รู้จัก ที่มีการกล่าวถึง ในไตรภูมิพระร่วง นั่น..เวลาไปอ่านมันก็เหมือนเรื่องอุปโลกน์โกหก..แล้วเรื่องราวเหล่านี้เค้าไปเอาจากไหน มันก็มีเรื่องราวของจิต ที่ท่านปฏิบัติธรรม ไปจนบรรลุธรรม หรือ จิตที่สามารถมีกำลัง ที่เค้าเรียกว่า เข้านิโรธได้ ที่จิตออกไปพบเห็นเรื่องราวที่เป็นนามธรรมได้
คราวนี้ สิ่งที่จะทำให้จิตมีธรรม ไปเรียนรู้จักเรื่องทุกอย่างของจิตก็คือ การสร้างบุญกุศลบารมี การปฏิบัติธรรมในรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราก็จะค่อยรู้จักทุกข์รู้จักกรรม ที่เราสะมาติดมากับจิต ที่ไปเสาะแสวงหาน้ำเลือดน้ำหนองของผู้อื่นมาหล่อเลียงสังขารตน ที่เกิดเป็นกรรม เป็นธาตุของกรรม เป็นธาตุของผู้ที่มีทุกข์ เมื่อเรารู้จักคำว่าทุกข์ชัดเจน อะไรทำให้เราทุกข์ เราก็ต้องหาวิธีดับทุกข์นั้นเสีย
ตามปกติจิตของเรามันอยู่ใต้อารมณ์ มันไม่รู้จักคำว่าทุกข์ของจิต จิตมันรับรู้ความทุกข์สุขตามที่อารมณ์บอกให้ แม้แต่คำว่าอารมณ์ จิตใช้อารมณ์ แต่ก็ไม่รู้จักอารมณ์ พอพูดคำว่าจิต ..เราก็ไม่รู้ว่า นั่นแหละคือตัวเราที่เป็นนามธรรม ที่เวียนว่ายตายเกิด ..ตกนรก เป็นมนุษย์ เป็นเทพยดา หมดบุญมาเกิดเป็นมนุษย์ เป็นคนจนคนรวย เผลอสร้างกรรม บุญกุศลบารมี ไม่ใส่ใจกระทำ จิตมันก็เสี่ยงลงอบายภูมิ
เพราะเราไม่เรียนรู้คำว่ากรรม กุศลบารมีเป็นอย่างไร ทำไมถึงช่วยเหลือจิตได้ นั่นก็คือ เกิดมาเราก็ไม่ได้แก้ไข ในคำว่ากรรมให้เกิดขึ้น ไม่สร้างบุญกุศลบารมี หนุนนำจิต ให้เกิดสิ่งดี คือ ให้เกิดเป็นกายบุญเกิดขึ้น เพื่อจิตจะได้ไปอาศัยต่อไป เมื่อกายที่กำลังอยู่ปัจจุบันนี้หมดสภาพไป
เรื่องที่จิตเราอยู่กับความทุกข์ แต่จิตก็ไม่รู้จักทุกข์ .เค้าก็เลยให้ปฏิบัติธรรม ในที่ลำบากกายหน่อย ไปนั่งกลางแจ้ง ตากแดดตากฝน ..ที่กินที่อยู่ลำบาก ..จะได้ให้จิตตื่นมารู้จักทุกข์ แล้วกพิจารณาไปถึงเรื่องราว กายที่ต้องตาย เรื่องที่จิตจะไปที่ไหนต่อไป
เรื่องที่ให้จิตรู้จักทุกข์ของจิตก็เพื่อให้จิตเกิดปัญญาธรรม เพื่อที่จิตรู้จักทุกข์ แล้วก็ถอดถอนความทุกข์ออกไปจากจิต จิตก็จะได้มีความสุข แล้วในเมื่อจิตไม่รู้จักทุกข์ เมื่อไม่รู้จักทุกข์ มันก็อยู่กับทุกข์ไปตามนิสัยที่ไม่รู้ จะไปว่าก็ไม่ได้ ก็กรรมเค้าปิดไม่ให้โอกาสรู้จักคำว่าทุกข์
เหมือรกับเราอยู่กับอารมณ์ แล้วมีใครเค้าบอกว่า อารมณ์ที่เราใช้นั้นแหละ ตัวทุกข์ ..ตัวกรรม .ใครเค้าต้องว่า เราบ้า..เพราะก็เห็นคนเค้าใช้อารมณ์กัเกลื่อน ก็มีความสุขดี มีบ้านใหญ่ ทรัพย์สินเงินทอง ชื่อเสียงเกียรติยศ เค้าว่ามีสิ่งเหล่านี้มีความสุข
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
