Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
Lifestyle by Wuth
•
ติดตาม
28 มิ.ย. 2023 เวลา 23:11 • ไลฟ์สไตล์
หมาขี้เรื้อน.....
พี่ชิต แกเป็นคนที่ชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลก แม่แกก็เคยบอก.. มันบาปนะลูก แกก็ไม่เคยสนใจกับคำเตือนของแม่แกเลย
เมื่อ ๑๕ ปีก่อน มีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป… ครั้งนั้นมีแม่หมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง มันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆ บ้านแกบ่อยๆ
ผมเคยถามพี่ชิตเขาอยู่บ่อยครั้ง..ว่าทำไมไม่กินหมาขี้เรื้อน แกบอก.. “กินไม่ลงว่ะ.!!"
มีอยู่วันหนึ่ง เนื้อแห้งที่แกตากไว้หายไป แกเหลือบไปเห็นแม่หมาขี้เรื้อนตัวนั้น คาบเนื้อตากแห้งของแกวิ่งหนีไป ความแค้นที่กรุ่นอยู่และสันดานการฆ่าที่มีอยู่ในตัว
พี่ชิตคว้าไม้ได้ ก็วิ่งตามไปทันที พอทันแกก็ทุบไปทีเดียว หมาขี้เรื้อนตัวนั้นล้มลงชักทันที (แกบอกว่า หากตีตรงจุด แค่ไม้เล็กๆ ธรรมดาก็ตายได้ นี่คือคนตีหมาที่ชำนาญ)
พี่ชิตทิ้งซากหมาไว้อยู่ตรงนั้น โดยไม่หันไปมองด้วยซ้ำ เพราะตีมาเป็นร้อยไม่เคยมีตัวไหนฟื้นเลย วันนี้ด้วยความโมโห พี่ชิตแกจะกินหมาขี้เรื้อนตัวนี้ เพราะมันมากินเนื้อตากแห้งของแกถึงในบ้าน
พี่ชิตเดินกลับไปที่บ้าน เพื่อเตรียมอุปกรณ์ในการแล่ แกสั่งให้ผมเฝ้าซากหมาขี้เรื้อนตัวนี้เอาไว้ แต่ผมก็มัวแต่เก็บตะขบเพลินจนลืมดูมัน
พอแกมาถึง ก็โวยวายกับผมว่า... ซากหมาหายไปไหน พร้อมกับวิ่งตามรอยเลือดหมาขี้เรื้อนตัวนั้นไป พร้อมกับพึมพำว่า..“ทำไมมันไม่ตายวะ.!!”
สักพัก.. แกก็ได้ยินเสียงร้องของลูกหมา แกก็ตามเสียงนั้นไป.. ภาพที่เห็นคือ... หมาขี้เรื้อนตัวนั้น กำลังนอนให้นมลูกน้อย ๕ ตัวของมันอยู่ และมันก็กำลังจะตาย
ลูกหมาบางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อ ที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบมาให้ เราสองคนเห็นกับตา แม่หมาขี้เรื้อนตัวนี้มันตายแล้วชัดๆ กลับฟื้นมาหาลูกของมัน ก็คงไม่ใช่ .!! แต่มันยังไม่ยอมตาย ก็เพราะจิตใจอันเข้มแข็งของมัน ที่ปลุกเร้าเยื่อใยที่มีต่อลูกของมัน และมันต้องกลับไปให้นมลูกๆ ของมันเป็นครั้งสุดท้าย
ทั้งๆ ที่แกตีหัวของมันเต็มแรง ทำให้หัวสมองของมันแตกกระจาย เลือดออกเป็นลิ่มๆ แต่มันก็ยังกระเสือกกระสน ล้มลุกคลุกคลาน เพื่อกลับมาหาลูกเพื่อให้นม
สิ่งที่เห็นคือ... การกระทำที่ยิ่งใหญ่ ของความเป็นแม่ ที่รักและห่วงลูกเหนือสิ่งอื่นใด ถึงแม้มันจะเจ็บปวดเจียนตายก็ตาม นี่คือจิตใจอันยิ่งใหญ่ของแม่ ที่ไม่ว่าสัตว์หรือคนก็เช่นกัน แม้มันจะตาย ก็ขอให้ลูกพวกมันได้อิ่มซักมื้อ ได้เห็นหน้ากันสักครั้ง...
ผมไม่อยากจะเชื่อ... นั่นคือ.. น้ำตาของแม่หมาขี้เรื้อนตัวนั้น มันมองผมกับพี่ชิต เหมือนขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย ที่มันต้องการให้นมลูกก่อนตาย
สายตาของมันเอ่อด้วยน้ำใสๆ ดูเศร้า มันมองผมกับพี่ชิตด้วยสายตาที่วิงวอน ประหนึ่งขอให้มันได้ให้นมลูกของมันอีกสักครั้งก่อนตาย
ไม้หลุดจากมือพี่ชิตโดยไม่รู้ตัว เขาเดินเข้าไปดูแม่หมาขี้เรื้อนตัวนั้น ในยามนั้น... สิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน แต่แกเห็นจิตใจแห่งความเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งอดทนต่อความเจ็บปวด เพื่อกลับมาหาลูก
เหมือนมีอะไรจุกที่ลำคอ..สายตาพี่ชิต ที่แข็งกร้าวกลับอ่อนโยนลง ขณะนั้นมีลูกหมาตัวหนึ่ง วิ่งกระดิกหางไปหาแก แกอุ้มมันขึ้น พร้อมมองไปที่แม่หมาขี้เรื้อนนั้นอย่างสำนึกผิด และพูดว่า.."ข้าขอโทษ” พูดได้แค่นั้น แม่หมาก็สิ้นใจตาย...
ผมกับพี่ชิตช่วยกันฝังแม่หมาตัวนั้น พร้อมกับความสำนึกผิด.!! พร้อมๆ กับจิตสำนึกที่เปลี่ยนไปของแก พี่ชิตเปลี่ยนไปราวกับคนละคน แกเลี้ยงลูกหมานั้นไว้ทั้ง ๕ ตัว ตั้งแต่นั้นมาแกกลายเป็นคนใจดี ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตสัตว์อีกเลย แกคิดเสมอว่า.."มันอาจมี ลูกรออยู่ก็ได้.!!”
วันเกิดของแม่ปีที่ผ่านมา พี่ชิตเอามะลิร้อยเป็นพวงไปกราบแม่ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน พี่ชิตกราบแม่ พร้อมกับถามแม่ว่า.. "แม่ครับ..ตอนผมอายุ ๑๖ แม่สอนผมยังไงนะ ช่วยสอนอีกหนได้ไหมครับ" แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก.!!
เค้ามีชีวิต เหมือนที่คุณมี เค้ามีหัวใจเหมือนที่คุณมี เค้ามีความรัก เหมือนที่คุณมี
โปรดช่วยกันแชร์.. เล่าต่อ.. หรือถ้าเห็นว่าเรื่องหมาขี้เรื้อนตัวนี้ จะเปลี่ยนหัวใจของใครบางคนได้บ้าง....ก็ขอให้เรื่องหมาขี้เรื้อนนี้เป็นอุทาหรณ์สอนใจมนุษย์อย่างเราๆ ได้เป็นอย่างดีกันบ้างนะคะ
ถ้าใครอ่านแล้วมันจุกในอก มีน้ำตาไหลหรือซึมออกมา ให้ภูมิใจเถอะว่า คุณเป็นคนที่มีจิตใจดีและอ่อนโยน...ขอบคุณที่อ่านนะคะ
Cr.: Wee Rtd
ขอขอบคุณอาจารย์กรรณิกา นิราธร
แบ่งปันสิ่งดีๆ ให้กัน: Nathananda Vegavakyananda
April 20, 2023
ปรัชญา
บันทึก
1
1
1
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย