ในแง่นึงคล้ายกับคนที่อยู่โดดเดี่ยว ครอบครัว(พ่อแม่พี่น้อง)สนับสนุนผมเสมอ แต่ก็คงไม่ใช่ตลอดไป เพื่อนบ้านไม่ใช่ศัตรูกับผม แต่พวกเขาก็ยังไม่ใช่มิตรที่ผมจะไว้ใจได้สนิท เพื่อน... ผมห่างจากพวกเขาไม่น้อยกว่า 5 ปีได้ ผมว่าสิ่งที่น่ากล้วที่สุดอย่างหนึ่งของมนุษย์คือ การตายอย่างโดดเดี่ยว คนที่เป็นคนหนุ่มสาวอาจจะยังไม่กลัวเรื่องพวกนี้ แต่หากได้ใกล้ชิดกับคนอายุเจ็ดสิบกว่าที่เพื่อนพ้องตายจากไปหมดแล้ว นอกจากการบ่นถึงและพูดถึงเรื่องราวในอดีตบ่อยๆ แล้ว ไม่มีใครที่จะรู้ได้เลยว่าคนเหล่านั้นมีอยู่
ใครก็ตามมีมิตรที่ดี ขอให้รักษาพวกเขาไว้ให้ดีที่สุด แต่หากไม่มี ความรู้ ทักษะ เหตุผล อย่างน้อย 3 อย่างนี้ดีกับเราเสมอ ผมมีโคลง(บ้าๆ บอๆ)อยู่สองบท เขียนเล่นๆ ให้ตัวเอง
"ยากไร้ทรัพย์สินเงินทอง หากมีปัญญาพอหาได้
ยากไร้มิตรแท้เพื่อนตาย ยากแท้ที่จะหา"
และ
"ทรัพย์ อาจได้มาด้วยความบากบั่นตลอดชีวิต
มิตร หายากยิ่งกว่าทรัพย์"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
