เรื่องของศรัทธา สติ สมาธิ ..ต้องมีปัญญา ใคร่ครวญ กลั่นกรอง เหตุผลต่างๆ ที่เกิดขึ้น กับเรื่องราวความยึด ..เรื่องราวของอารมณ์ ..ที่นำพาทุกข์ มาให้แก่จิต ตามปกติชีวิตของคนเรา มันอยู่กับอารมณ์ตลอดเวลา เค้าจึงบอกให้หยุดใช้กาย หยุดกายวาจาใจ หยุดใช้ชั่วขณะหนึ่ง นำกายมาอยู่นิ่ง ..มำจิตให้เฉยๆ (อย่าขี้เกียจทำ) เราก็ไม่มีกิริยาท่าทาง กายวาจาใจเคลื่อนไหว ด้วยอารมณ์ ไปตำหนิติเตียน ไปเบียดเบียนใคร หากเราได้ เราก็ระลึกเรื่องของ องคุลีมาร ที่ว่า..เรา..เราหยุดแล้ว แต่เธอนั่นแหละ ที่ยังไม่หยุด..
เราหยุดมาอยู่ที่กิริยา ทำกายวาจาใจนิ่ง ..ไม่ขยับเขยื้อนกายวาจาใจ ..นั่งนิ่ง..เฉยๆ ไม่นึกคิดอะไร. ..พยามสำรวจตรวจสอบตัวเอง ทำให้กายนิ่ง จิตเฉย .ให้จิตเป็นสมาธิ ..แล้วก็สำรวจตรวจสอบ ในสิ่งที่ทำให้กายไม่นิ่ง จิตไม่นิ่ง นั่นมันก็คืออารมณ์ กายนิ่งจิตนิ่งๆ ได้ ..อารมณ์ก็จะพยายามเข้ามาปรุงแต่ง จิตก็ต้องสำรวจตรวจสอบ ด้วยสติปัญญา .เพียรพยายามรักษากายให้นิ่ง พร้อมทั้งสังเกต สิ่งที่เกิดขึ้นในเรือนกาย มดจะกัด ยุงกัด ก็อดทน
บางครั้งก็ไม่ได้มีมด มียุงมากัด ..แต่เป็นเรื่องของอารมณ์ที่ปรุงแต่ง เหมือนมดมากัดยุงกัด ก่อความรำาญ ขัดขวาง ไม่ให้กายนิ่งจิตนิ่งได้ . อารมณ์ปรุงแต่งให้เกิดมีทุกข์เวทนาในเรือนกาย ทุกขเวทนานั่นไม่เที่ยง เราก็ทำจิต..ทำกายนิ่งจิตเฉย ..อย่าไปยึดทุกขเวทนาที่เกิดขึ้น
เราก็ทำจิตทำใจ สังเกตุตัวเอง เพียรพยายาม อย่าให้กายขยับเขยื้อน ..คือฝืนทุกขเวทนา ที่ก็ไม่มีตัวตน ..สังเกตดูอารมณ์นึกคิด ..ความไม่ชอบใจ ไม่พอใจ ในทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นล้วนเป็นอารมณ์ไม่มีตัวตน แต่ทำไมทำให้จิตเราทุกข์ทรมานได้ ..เราก็เพียรทำกายทำจิต รักษากายนิ่งจิตนิ่ง
..การทำกายให้นิ่งจิตนิ่ง ต้องทำด้วยความมั่งคง ทำด้วยความฮึกเหิม ..เหมือนจะไปออกศึบ ..ที่ไม่ได้ไปรบกับกับใคร รบกับอารมณ์ทร่ที่เกิดในกาย เผลอสติเค้าเรียกว่า ขาดสติปัญญา..พ่ายแพ้อับจนปัญญา เมื่อเราฝึกหัด .ทำได้ จิตเราก็มีความเข้มแข็งมากขึ้น จะค่อยๆเรียนรู้จักเรื่องของอารมณ์ ที่นำไปสร้างเวรกรรม
เรื่ิองที่ว่า ทำไมคนเราจึงหลงโลภโกรธหลงกันนักน่ะ .แล้วเราก็ได้..รู้จักคำว่ากรรม เวรกรรม รู้จักคำวาบุญกุศลเกิดขึ้น
มันการเรียนรู้เรื่องของคำว่าจิต ทำไมจิตจึงมีการเวียนว่ายตายเกิด ทำอย่างไรจึงหยุดเกิด .ทำไมนานๆเป็นพันปีหมื่นปี ถึงมีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้พระองค์หนึ่ง สอนเวไนยสัตว์สักครั้งหนึ่ง สอนทั้งมนุษย์เทพอินทร์พรหมหูทิพย์ตาทิพย์ .ที่เวียนว่ายตายเกิด ทำอย่างไรจึงจะสร้างบุญกุศลบารมี หนีทุกข์หนีกรรม ไปจนจิตนั่นหยุดการเกิด ..มันเป็นเรื่องราวของจิต..เรียนรู้จัก เป็นมโนศึกษา
แล้วสร้างบุญกุศลบารมี ให้เข้าถึง กายเป็นธรรม จิตเป็นธรรม บริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นแก้วเจียระไนดีแล้ว เพื่อหยุดเกิด ด้วยการสร้างบุญบารมี ด้วยเรื่องรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..รอยของพระ จะมีผู้ใดมีบารมี อาราธนากิริยาของผู้ที่มีธรรม มากระทำ เดินตามรอยทั้งสี่นี้ได เดินตามพระ ทำกายนิ่ง จิตนิ่ง เฉยๆ ไม่นึกคิดอะไร นึกคิดเมื่อไหร่ นั่นก็คืออารมณ์ นั่นก็คือกรรม ที่ต้องเกิด..
กายนิ่งๆ จิตเฉย ..นิ่ง ..จิตเป็นพระพอละเรื่องราวของความโลภโกรธหลง ..เรื่องราวของโลก เมื่อจิตไปยึดถือ ก็ต้องเกดๆตายๆ ไม่จบสิ้น ..ไม่มีที่สิ้นสุด หยุดเกิดได้เลย
เรื่องของปัญญา ..โลกก็ให้ปัญญาหากินจมอยู่กับโลก หวังให้กายสุขสบาย แต่ผู้ที่ที่มีปัญญาในธรรม ..กลับเพียรพยายามออกไปจากปัญญาที่ใลกมีให้ ปัญญาที่จมอยู่กับกรรมทำมาหากินด้วยอารมณ์โลภโกรธหลง ..ที่ไม่เคยติดจะหยุดยั้งได้เลย ..นั่นปัญญาของผู้ที่มีกรรม
เมื่อเราอยู่กับโลก..มีกรรมต้องไปทำมาหากิน มีอารมณ์ต่างๆ เราก็แบ่งเวลาไปหาธรรม ..เราจึงเพียรหาผู้ที่ปัญญาธรรม มาแนะนำสั่งสอนจิตเราให้ตื่นขึ้นมาดูโลก ..ดูให้รู้จักทุกข์ร้อนที่โลกส่งเสริมให้มีกรรม ดูรู้จักโลก เพื่อไห้จิตเราเดินไปหาธรรม ให้จิตหลุดพ้นได้นั่นแหลดี ดีที่มีสติปัญญาเป็นธรรม รู้จักละเรื่องราวของโลกให้มันทับถมกาย ทับถมทั้งกายทั้งจิต ให้มีแต่กรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
