“ เงินเท่านั้นค่ะ อย่าเพ้อเจ้อ! “
ฉันบ่นอยู่เสมอลงในอินสตราแกรมในแวดวงเพื่อนสนิทเรื่องต้องการลาออกจากงานที่ทำอยู่เพื่อกลับไปใช้ชีวิตและทำงานประจำที่ประเทศไทย แม้กระทั่งเรื่องความหมายของชีวิต
“ เงินเท่านั้นค่ะ อย่าเพ้อเจ้อ! “
เพื่อนสาวคนหนึ่งทักมาเตือนสติ
ระหว่างเลย์โอเวอร์ของฉันที่นาริตะ ญี่ปุ่น
เบียร์สด 1 แก้ว เสิร์ฟพร้อมกับแกล้มที่เป็นปลาดิบสีแดงคลุกกับยามาอิโมะที่มีโอบะใบไม้สีเขียวกลิ่นหอมฉุนรองอยู่ที่จาน ชายญี่ปุ่นแนะนำให้เหยาะซอสโชยุไปนิดหน่อยเพื่อความอร่อยเหาะที่ลงตัว นอกจากนั้นยังมีกับแกล้มที่สองเป็นกุ้งทอด (ฉันจำชื่อภาษาญี่ปุ่นไม่ได้จริงๆต้องขออภัยที่เรียกแบบนี้)
อาหารหลักของฉันคือปลาย่างและโอนิกิริ
อาหารที่อร่อยเหาะ บรรยากาศภายในร้านธรรมดาที่แสนอบอุ่นใจทำให้ฉันหลงรักความเป็นญี่ปุ่นที่ใส่ใจทุกรายละเอียดจริง ๆ
นับตั้งแต่วินาทีที่ฉันวิ่งแจ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อรีบลงมาขึ้นรถบัสเที่ยวสุดท้ายของคืนนั้น บรรยากาศสถานีนาริตะ จนถึงร้านอาหารที่ฉันกำลังทานอยู่นี้ ทุกนาทีที่ได้อยู่ที่นี่พลางทำให้ฉันนึกถึงภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่เคยดู หนังสือนิยายแปลญี่ปุ่นที่เคยอ่าน ฉันอบอุ่นใจและอยากพาครอบครัว คนที่ฉันรักได้มาสัมผัสบรรยากาศเหล่านี้กับฉันบ้าง
ฉันเพลิดเพลินกับการซื้อของกินและของใช้ที่ดองกี้ และไม่ลืมที่จะหยิบเบียร์กระป๋องกลับมาด้วย ดึกขนาดนี้ เมืองเงียบขนาดนี้ฉันและเพื่อนพยายามเรียกบริการจากอูเบอร์ แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ จึงต้องรบกวนพนักงานที่ดองกี้เรียกรถแท็กซี่ให้ นับเป็นครั้งแรกของฉันที่ขึ้นรถแท็กซี่ของญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้
ฉันดื่มเบียร์กระป๋องโดยมีปูอัดและทาโกะวาซาบิเป็นกับแกล้มที่ห้องพักของฉันต่อก่อนที่จะพาร่างกายอันแสนเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานไปอาบน้ำอุ่นที่ค่อนข้างร้อนสุดโปรดของฉัน พร้อมกับเสียงเพลงจากแอปสปอติฟาย
จบไปอีก 1 วัน ไม่สิ! การทำงานของฉันไม่มีหลักการเรื่องของวัน กลางวัน กลางคืน
จบไปอีก 1 ไฟลท์
วันต่อมา
ฉันตื่นสายจึงทำให้แพลนที่ว่าจะไปเดินเล่นที่สถานีนาริตะนั้นต้องพับเก็บลงไป อันที่จริงก็ไม่สายมาก พอที่จะไปเที่ยวได้อยู่หรอก แต่ฉันไม่ชอบการเดินเที่ยวเตร็ดเตร่ที่มันรีบ ๆ หรอกนะ ลำพังแค่ชีวิตการทำงานของฉันต้องรีบพอแล้ว
บ่ายวันนี้ฉันจึงตัดสินใจฝากท้องไว้กับร้านสะดวกซื้อที่โรงแรม สินค้าในร้านน่าตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก ทงคัตสึ ข้าวปั้น ขนม ชานม กาแฟ แม้แต่ไข่ต้มก็ดูน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง ฉันซื้อทุกอย่างที่กล่าวมา กลับไปที่ห้องพักเพื่อที่จะทานข้าวบนเตียงกับตุ๊กตาของฉันพลางเปิดเน็ตฟลิกซ์ดูไปด้วย
หลังจากอิ่มหนำสำราญกับอาหารจากร้านสะดวกซื้อ ฉันใส่หูฟังเปิดเพลงใจลอย ของ qler เดินทอดน่องบริเวณระแวกโรงแรมที่พัก สูดอากาศ เตรียมตัวเตรียมใจเพื่อกลับไปทำงานต่อ
ฉันภาวนาทุกครั้งว่าขอให้เป็นวันสุดท้ายของการทำงาน ถูกหวยสักทีเถอะ ฉันลาออก
เห้อ!
ข้อความเตือนสติจากเพื่อนสาวของฉันมันไม่ได้ผล
ฉันยังไม่เลิกเพ้อเจ้อ
และใช่! ฉันลาออกหลังจากไฟลท์นาริตะ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
