นิทานเซนเรื่อง "สังขารไม่เที่ยง"
พระอาจารย์ท่านหนึ่งเป็นคนเคร่งครัดปฏิบัติธรรมมาก ชั่วชีวิตของท่านไม่เคยที่จะเบื่อหน่ายและเกียจคร้านต่อการปฏิบัติ
เมื่อล่วงเลยเข้าสู่วัยชรา ก็มีข่าวมาจากที่บ้านเกิดว่า หลานชายของท่าน วันๆเอาแต่กินเหล้าเคล้านารีและเหล้า ไม่ยอมทำมาหากิน
ที่บ้านของพี่สาวของท่านแทบจะหมดเนื้อหมดตัวแล้ว ผู้เป็นบิดาอยากจะนิมนต์ท่านให้กลับไปเทศน์โปรดหลานชาย เผื่อจะได้กลับเนื้อกลับตัว ประพฤติตนเป็นคนดีต่อไป
พระอาจารย์จึงเดินทางกลับไปที่บ้านเกิด หลานชายเห็นหลวงลุงกลับมารู้สึกดีใจยิ่งนัก สนทนาพูดคุยกับหลวงลุงถูกคอยิ่งนัก
พระอาจารย์นั่งสมาธิอยู่บนเตียงทั้งคืน ครั้นรุ่งเช้าก็จะลาจากไป พูดกับหลานชายว่า
“ข้าคิดว่าข้าคงแก่แล้วจริงๆ สองมือก็สั่นตลอดเวลา เจ้าช่วยผูกเชือกรองเท้าให้ข้าหน่อยได้ไหม?”
หลานชายดีใจที่ได้ปรนนิบัติหลวงลุงยิ่งนัก พระอาจารย์กล่าวว่า
“ขอบใจนะ เจ้าดูซิ คนเราเมื่อยามแก่ สังขารก็เสื่อมลงไปทุกวันทุกวัน เจ้าต้องดูแลรักษาตัวเองให้ดีนะ ฉวยโอกาสที่ยังหนุ่มยังแน่น ประพฤติตน ให้เป็นคนดี สร้างพื้นฐานของชีวิตให้มั่นคง”
พระอาจารย์พูดจบก็ลาจากไป ไม่เอ่ยตำหนิถึงความประพฤติที่เลวร้ายของหลานชายแม้แต่คำเดียว แต่ว่าตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลานชายของท่านก็ไม่เคยประพฤติตนเป็นคนเสเพลอีกเลย
#ปัญญาเซน...เมื่อจะสอนผู้มีปัญญา จงสอนด้วยความจริงของชีวิตและประสบการณ์ของตน คนบางคนไม่จำเป็นต้องดุด่าว่ากล่าว...หากเขาเป็นคนฉลาด...เพียงแค่ให้เหตุผล...เขาย่อมปฏิบัติตามได้เอง
#เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
