ความแปลกประหลาดที่เหมือนจะไม่เข้ากัน แต่ก็กลมกลืนกันอย่างลงตัว(?)
ทุกคนเคยรู้สึกถึงความแปลกประหลาดบางอย่างในชีวิตไหมครับ?
แปลกประหลาดแบบ...แบบที่ของสองมันผสมกลมกลืนกันได้ทั้ง ๆ มันไม่นาจะเข้ากันได้เลยสักนิด
เช่นชาเข้ม ๆ แบบ English Breakfast ที่ดมกลิ่นแล้วนึกถึงภาพพระราชวังโอ่อ่า กับดนตรีบรรเลงยุค Baroque ที่ดันเข้ากันได้กับกล้วยทอดร้อน ๆ ที่เดินฝ่าแดดเปรี้ยง ๆ ไปซื้อมาจากหน้าปากซอย หรือไวน์โลกใหม่ที่ซื้อมาเพราะอยากทำเท่ดื่มแอลกอฮอล์แบบผู้ดีตีนแดง แต่ดันเข้ากันได้กับรสชาติสมุนไพรของลาบควายดิบอย่างลงตัว
แล้วทั้งหมดนั้นก็ดันเข้ากันได้กับดนตรีบรรเลงกีต้าร์คลาสสิคแบบสเปน...
หลายคนอาจคิดหาสาเหตุความเป็นไปได้ที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนี้ว่าเกิดขึ้นมาจากอะไร บ้างก็ว่าเป็นการรับสื่อที่ผสมผสานกันทั้งตะวันตกและตะวันออก หรือไม่ก็เป็นประสบการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตที่หล่อหลอมประสาทสัมผัสทั้งห้าของเราให้เลือกที่รักมักที่ชังอย่างแตกต่าง ไม่เหมือนใคร
หรือไม่ความเข้ากันที่ว่าก็อาจจะไม่ได้มีอยู่จริงตั้งแต่แรก(?)
ความไม่เข้ากันของหลาย ๆ บางครั้งก็สวยงามในแบบแปลก ๆ ผมมักจะนึกถึงบรรยากาศหนาว ๆ ที่พัดผ่านมากับสายลมโกรกข้าง ๆ กองขยะใต้หอพักในวันคริสต์มาสที่จังหวัดเชียงใหม่ ไก่ทอด KFC ว็อดก้าก้นขวด แมวหนึ่งตัว และเพลงแจ๊สรื่นหูของ Frank Sinata แว๊บแรกก็เหมือนจะเข้าท่าดี แต่ไป ๆ มา ๆ ก็ได้แต่ขมวดคิ้วแล้วก็สงสัยว่าทั้งหมดนั้นมันเข้ากันไปได้อย่างไร
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ง่วงซึมด้วยเมฆครึ้มหนักที่พร้อมจะซัดสาดสายฝนให้หล่นพรมพื้น ผมพบตัวเองกำลังเลือกซื้อเนื้อดี ๆ ซักครึ่งกิโลมาทำแกงเขียวหวานที่ตลาดแถวบ้าน เนื้อที่แกงแล้วไม่แข็งติดฟันจนต้องคายทิ้งระหว่าเพลิดเพลินกับน้ำแกง และเส้นขนมจีน เหลือของอีกไม่มากที่ผมต้องซื้อ ผมเลยเร่งฝีเท้ากุลีกุจออย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ว่าดอกยางรองเท้าที่เหลือน้อยจะลื่นตัวผมที่พะรุงพะรังให้ต้องหกล้มจนดิ้นข้าวต้มโรงพยาบาลแทนแกงเขียวหวานอร่อย ๆ
ระหว่างนั้นเม็ดฝนห่าใหญ่ก็สาดซักลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา
กลิ่นชื้น ๆ ของอากาศเคล้ากับผืนดินแห้งผากหน้าสถานีรถไฟฟ้า ความเย็นของละอองฝนที่ปะทะร่าง และเสียงซ่าเหมือนโทรทัศน์ไม่มีสัญญาณ ผมนึกถึงห้วงชีวิตที่อาศัยอยู่ในดินแดนฝนแปดแดดสี่ ห้วงชีวิตที่ไม่เคยรู้จักฤดูหนาวมาก่อน เสียงฝนซู่ซ่ากระทบโสตประสาทเป็นเพลงขับกล่อมที่ไพเราะ มันเข้ากันได้ดีกับทุกอย่าง รวมถึงเสียงเพลงบรรเลงกีต้าร์โปร่งชวนนึกถึงฤดูร้อนของ Depapepe ด้วย
จำได้ว่าฟังเพลงของวงนี้ครั้งแรกเพราะเพื่อนแนะนำว่ามันทำให้มีสมาธิอ่านหนังสือ แต่สำหรับผม เพลงมันเพราะเกินกว่าจะเป็นแค่เพลงประกอบการอ่านหนังสือ ผมจำได้ว่ามีใครสักคนเคยเขียนไว้ใน Blog ว่าเวลาไปทะเล อย่าลืมพก Depapepe ไปด้วย แต่เพราะฝนที่ตกแทบจะทั้งปีของภาคใต้ Depapepe เลยไม่ได้เข้ากับแค่ทะเลอย่างที่ใครคนนั้นบอกเอาไว้ แต่ไปกันได้กับทุกสภาพอากาศ ทั้งร้อน ฝน หรือหนาว
เข้ากันแบบแปลก ๆ ที่เหมือนจะไม่ค่อยเข้ากัน
ฝนเช้านี้ทำให้ผมรำลึกถึงช่วงชีวิตที่ผ่านมาผ่านเสียงกีต้าร์ของ Depapepe ชีวิตที่นิยายแฟนตาซีและความฝันเฟื่องยังเป็นภารกิจหลักในการดำเนินไป ชีวิตที่เกียจคร้าน วัน ๆ เอาแต่เล่น ชีวิตแปลก ๆ ที่มีอะไรก็ไม่รู้จากทั่วทุกสารทิศกระจัดกระจายไปมา ชีวิตที่มีส่วนผสมที่เหมือนจะเละเทะ
แต่ดันเข้ากันในแบบแปลก ๆ ไปซะอย่างนั้น
สมุนไพรหลากชนิดในเครื่องแกงสีเขียวอ่อนตลบอบอวลทั่วบ้าน ตามมาด้วยกลิ่นน้ำปลาที่โดนความร้อน และกะทิอุตสาหกรรมเข้มข้นที่หาความเป็นหัวหางได้ยากเต็มที ตัดกับความเย็นของอากาศ ละอองน้ำที่ซัดผ่านม่าน ผมกำลังเคี่ยวน้ำแกงในหม้อพลางฮัมเพลงเบา ๆ จากอัลบั้ม Let’s Go ที่เปิดเคล้าเป็นฉากหลัง พลางจินตนาการว่ารสชาติแกงเขียวหวานวันนี้จะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าจะปรุงแล้วหนักมือไปเหมือนแกงเผ็ดหน่อไม้เมื่อวานหรือเปล่า
ที่แน่ ๆ ผมว่ารสชาติแกงวันนี้คงจะให้กลิ่นอายเสียงกีต้าร์โปรงฤดูร้อนในหน้าฝนแน่ ๆ แหละครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
