เคยคิดนะ และเป็นทุกข์กับมันในเกือบทุกๆเรื่อง
แต่ถ้าเรามองอีกมุม มองและเข้าใจว่า พอถึงช่วงจังหวะชีวิตหนึ่งที่จะต้องเจอ มันก็ต้องเผชิญหน้าและเรียนรู้มัน เพื่อให้ผ่านออกไปได้ และทำให้เราเติบโตขึ้น
ถ้าเรามองกว้างๆว่าโลกใบนี้ที่มีขึ้น และการเกิดของเรา มันคือบทที่จะต้องเล่นในโรงละครแห่งหนึ่ง เล่นเสร็จเมื่อไหร่ก็ไปเมื่อนั้น ละครมันเล่นและมีขึ้นก็เพื่ออะไรบางอย่าง ชีวิตที่เกิดขึ้นมันก็มีเหตุและผลของมัน
การที่จะไม่หลงไปในอารมณ์และทุกข์กับบทละครที่ตัวเองเล่นอยู่ก็คือ รู้ตัวว่าเรากำลังเล่นไปตามบทบาทคือมองให้เหนือปัญหา เหมือนยืนมองคลื่นทะเลจากฝั่งที่เรายืนนิ่งๆและมองคลื่น ดีกว่ามองว่าตัวเองกำลังอยู่ท่ามกลางคลื่นที่ไม่สงบนั่น มุมมองไหนมันดีกว่ากันก็เอาตามที่คิดเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
