ครั้งล่าสุดที่เราเอาชนะความกลัวตัวเองคือเมื่อไหร่?
คำถามแรกในหัวแนนตอนได้ยินลุงคนขับเรือตะโกนว่า
ขึ้นไปบนชั้น 2 แล้วกระโดดลงมาได้นะ สนุกดีเหมือนกัน
ถ้าเป็นแนนเมื่อก่อนสมัยอายุ 20 คงวิ่งขึ้นไปแล้วกระโดดลงมาแบบไม่คิดอะไร แต่ทำไมตอนนี้ความกล้าตรงนั้นมันหายไป? ลองคิดๆดูแล้วน่าจะเป็นเพราะ 2 อย่าง
- 1.คิดเยอะขึ้น = เห็นความเสี่ยงเต็มไปหมด จากประสบการณ์ทั้งของตัวเองและคนอื่น
- 2.กลัว = คิดไปก่อนแล้วถึงความเจ็บที่ยังไม่เกิดขึ้น แถมก็ไม่รู้ว่าจะเจ็บจริงๆรึเปล่า
จะว่าไปแล้ว อย่าว่าแต่กระโดดน้ำเลย สองอย่างนี้ ปิดเราจากกี่โอกาสแล้วในชีวิตก็ไม่รู้
อยู่ๆก็เลย ฮึบ เอาซักตั้ง เอาตัวเองออกจากหัวตัวเองดู อย่าคิดเยอะเกิน ลองๆไปเลย
แนนยืนทำใจอยู่นานมาก ประมาณเกือบ 5 นาที
คนบนเรือเชียร์เยอะมาก บอกให้กระโดดเลย ไม่เจ็บหรอก อย่าช้า หลายเสียงสุดๆ แต่แนนไม่ได้ฟังใคร เพราะตื่นเต้น+เสียงในหัวตัวเองดังมาก พยายามปลอบตัวเอง
จังหวะกระโดด ไม่ถึงเสี้ยววิ
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม 💦
พูดกับตัวเองอยู่นาน จนคิดว่า ถ้าไม่กระโดดซักทีก็ไม่ต้องโดดมันละ แล้วถีบตัวเองออกมาเลย
ความจริงคือ
- ●ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น โบท็อกเจ็บกว่าเยอะ
- ●สนุกอย่างที่ลุงคนขับเรือบอกเลย
- ●จังหวะที่จมลงไปน้ำเย็น สบายมาก ปิดจมูกแน่นๆ ไม่สำลัก
ความจริงของชีวิตคือ
- ★เราจะทำในสิ่งที่เราพูดกับตัวเองในหัว - เพราะฉะนั้นหัดฟัง+เอาสิ่งดีๆเข้าตัวเยอะๆ เวลามีเหตุการณ์อะไร ตัวเราในหัวจะได้ส่งสัญญาณให้ทำเรื่องที่กล้าหาญ+เรื่องดีๆ
- ★ความกลัวเป็นสิ่งธรรมชาติ - ให้มัน save เราในวันที่จะเกิดอันตราย แต่อย่าให้มันปิดโอกาสในการเจอสิ่งใหม่ๆ ต้องบาลานซ์และใช้มันให้พอดี
จากนี้ 3 เมตรก็ไม่น่ากลัวอีกต่อไป
จะเอาชนะความกลัวเล็กๆวันละเรื่อง
เพื่อให้โอกาสตัวเองได้เจอเรื่องดีๆ :)
Skcharis
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
