"จุดเริ่มต้นของการเดินทาง"
ผมกดเรียกพี่แกร้ปมารับเวลาประมาน 5 โมงนิดๆ ด้วยความที่วันที่ออกเป็นวันจันทร์ แล้วรถก็ติดมากครับ ทำให้ผมต้องเผื่อเวลาอยู่มาก
คอนโดผมกับสถานีรถไฟห่างกันไม่ถึง 3 กิโล แต่ผมใช้เวลาอยู่ประมานเกือบครึ่งชั่วโมงได้(สงสารพี่แกร้ปเลย)
พอมาถึง ผมก็เข้า 7-11 เพื่อซื้อน้ำขวดใหญ่และขนมปัง(จริงๆลิสต์ว่าจะซื้อสบู่กับยาสระผมไว้ สรุปลืม)
แล้วก็ขึ้นรถไฟ...
ผมนั่งไปสักพักนึงคิดว่าอาจจะต้องได้นั่งคนเดียวละเหมือนกับทุกครั้งที่เวลาผมนั่งกลับบ้าน ก็คือจะนั่งคนเดียวมาตลอด(ก็ได้ฟีลไปอีกแบบ)
ผมสังเกตเห็นขวดน้ำครับ มีไว้ 2 ที่ นั่นหมายความว่าต้องมี 1 คนมานั่งตรงข้ามผมแน่นอน
ใช่แล้ว สักพักมีผู้ชายร่างทะมัดทะแมง เดินเข้ามานั่ง ผมยิ้มให้เขา และถามว่า
"นั่งยาวถึงกรุงเทพเลยไหมครับพี่"
นั่นล่ะครับ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้หยุดคุยกับพี่เค้าเลย เรียกได้ว่าลั่นหัวเราะไปหลายรอบมาก เนื่องจากว่ารถไฟมันเงียบเกินไป ทำให้เสียงคุยของผมกับพี่วี(ชื่อพี่เค้าน่ะครับ)แทบจะได้ยินถึงทุกคน
พี่วีเป็นคนสตูลครับ นิสัยดีมาก มีนั่นมีนี่แบ่งให้ผมตลอดทางเลยล่ะ สักประมาน 2 ทุ่ม พี่เจ้าหน้าที่ก็มาปูเตียงให้แล้ว เราเลยคุยกันว่า สักสามทุ่มค่อยไปคุยที่ห้องอาหารละกันนะพี่ เสียงเราแม่งดัง
พี่วีก็โอเคจัดไป
มาถึงห้องอาหาร เป็นไปตามคาด พนักงานของรถไฟนั่งกันเต็มเลยครับ เหมือนเป็นที่พักสำหรับนั่งพัก นั่งพูดคุยต่างๆกับเพื่อนๆในสายงานอาชีพเดียวกัน รถไฟเดียวกัน ขบวนเดียวกัน คุยกันสนุกมากมาย
เรียกวได้ว่าผมกับพี่วีว่าดังแล้ว พี่ๆพนักงานคือดังกว่าเยอะ หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จ พี่วีจะจ่ายเงินด้วยการ scan จ่าย ปรากฎว่า...
"คลื่นไม่มี"
พี่วีหันหน้ามา เอาอีกละ กินข้าวแล้วเป็นหนี้อีกละกู 55555 เมนูที่พี่วีสั่งเป็นมัสมั่นไก่ครับ แบ่งให้ผมอีกชิ้นนึง คือ พี่จะใจดีไปไหน้ 5555555555
เอาซุปหมูสับเต้าหู้ให้ผมอีกถ้วย ก็คืออิ่มจนแน่น..
หลังจากเสร็จกิจ เราก็แยกย้ายเข้านอนครับ แวะเข้าห้องน้ำระหว่างขบวน ผมก็รวดล้างคัปเปอร์แวร์กับช้อนที่พกมาด้วยให้เรียบร้อย
"กู้ดไนท์น้อง"
"กู้ดไนท์ครับพี่"
เราทั้งสองก็แยกกันนอนครับ หลับเลย หลังจากดูซีรีย์ไปได้แป้ปนึง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
