กฎยอดนักสืบ
ได้ยินเสียงร่ำลือมานานสำหรับ #กฎยอดนักสืบ ผลงานของอาจารย์เคโงะซึ่งจัดพิมพ์ฉบับไทยโดย สำนักพิมพ์ไดฟุกุ หลายๆคนบอกว่าเป็นหนังสือที่เสียดสีนิยายสืบสวนสอบสวนได้ตลกมาก คือต้องบอกว่าเราเห็นหนังสือเล่มนี้มานานมากแล้วแต่ไม่เคยสนใจที่จะซื้อมาเลย สุดท้ายก็ทนความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองไม่ไหวจนได้เลยต้องจัดมาลองดูว่ามันจะสนุกสักแค่ไหนกันเชียว
เนื้อหาจะแบ่งเป็นบทย่อยๆหลายตอนตามเทคนิคที่พบเห็นได้บ่อยในนิยายสืบสวน เช่น ห้องปิดตาย, สถานที่ที่ตัดขาดจากโลกภายนอก, ฆาตกรรมต่อเนื่อง โดยจะเป็นการเล่าเรื่องแบบที่ตัวละครในนิยายมีความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง แล้วบ่นงึมงำเกี่ยวกับคดีว่าน่าเบื่อซ้ำซาก ใครๆก็เดาได้แต่ทำไมยังมีคนชอบอ่าน ซึ่งจะมีตัวละครหลักอยู่สองคนคือ "เทงกะอิจิ ไดโกโร่" ที่รับบทยอดนักสืบ และ "สารวัตรโองาวาระ" ที่รับบทตำรวจสืบสวน
ความตลกอีกประการนอกจากการล้อเลียนทริคที่ถูกหยิบมาใช้ในเรื่องก็คือการล้อเลียนบุคลิกของตัวละครแต่ละประเภท อย่างตัวร้ายที่มักจะต้องเป็นคนที่นักอ่านคาดไม่ถึง คนที่ดูธรรมดาที่สุด โผล่มาแว้บๆแล้วก็หายไป ไม่มีแรงจูงใจที่ชัดเจน เรียกว่าเป็นคนประเภทที่ดูทีแรกยังไงก็ไม่มีทางเป็นคนร้ายได้แน่นอน ส่วนพวกที่ได้บทดูน่ากลัว โผงผางก็มักจะได้บทเป็นแค่เหยื่อล่อให้คนอ่านมึนหัวเล่นเฉยๆ
แล้วก็ตำรวจในเรื่องก็ต้องรับบทคนเซ่อซ่า ทระนงในความสามารถแต่ฝืมือกระจอกงอกง่อย ชอบดูถูกนักสืบตัวเอกของเรื่องแต่สุดท้ายก็ไขคดีแพ้ทุกที ตำรวจพวกนี้จะชอบสันนิษฐานอะไรมั่วซั่วไปเรื่อยจากหลักฐานที่มีน้อยนิด ชอบหลงลืมรายละเอียดสำคัญๆ แล้วก็เปลี่ยนตัวผู้ต้องสงสัยไปเรื่อยๆ จับคนโน้นคนนี้มาเค้นให้สารภาพ และในตอนจบก็จะยอมรับความเห็นของยอดนักสืบโดยปราศจากข้อโต้แย้งทั้งที่ตลอดเรื่องไม่เชื่อมาตลอด
ส่วนตัวนักสืบประจำเรื่องนี้จะเป็นทำนองว่าทำไมปรากฏตัวแล้วต้องประกาศว่าฉันเป็นยอดนักสืบสุดฉลาดก่อนทุกที แล้วทำไมถึงชอบบังเอิญไปอยู่ในสถานที่เกิดเหตุหรือไม่ก็ถูกผู้ตายว่าจ้างให้ทำอะไรสักอย่างอยู่พอดี ไหนจะชอบเข้าไปจุ้นจ้านการทำงานของตำรวจแต่ก็ไม่ได้โดนจับอะไรทั้งที่เป็นการขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ชัดๆ รวมถึงตอนท้ายเรื่องที่จะต้องมีฉากเรียกทุกคนมารวมตัวแล้วก็สาธยายอะไรยืดยาวก่อนจะชี้ตัวคนร้าย ทำไมไม่แจ้งตำรวจมาจับไปให้จบๆก็ไม่รู้ 🤣
ตอนอ่านคือยอมรับเลยว่าหลุดขำไปหลายรอบมากเพราะบางเรื่องเราก็เคยคิดแบบนั้นจริงๆ อย่างพวกคฤหาสน์ที่ตัดขาดจากโลกภายนอกนี้คือพล็อตซ้ำกันแทบทุกเรื่อง ต่างกันแค่วิธีการหรือมูลเหตุในการก่อเหตุ เอาจริงๆแค่ปีนี้นี่ก็เห็นพล็อตแนวนี้ผ่านตาไม่ต่ำกว่า 4 เล่มแล้ว อีกสองเรื่องที่ฮาสุดๆสำหรับเราคือเรื่องพยานหลักฐานที่อยู่แบบสมบูรณ์แบบกับเรื่องการปลอมตัว ตอนอ่านจบคือขำนานมาก 555555
เรื่องแรกคือเวลามีคดีแนวที่ว่าคนร้ายมีพยานหลักฐานยืนยันที่อยู่ในเวลาเกิดเหตุรัดกุมสุดๆ มันจะต้องมีทริคบางอย่างที่มหัศจรรย์มากมาอธิบายว่าทำได้ไง ซึ่งส่วนใหญ่มักใช้พวกเทคโนโลยีใหม่ๆหรือยานพาหนะที่เพิ่งเปิดตัวมาอยู่ในเนื้อเรื่อง แล้วจังหวะในการประชดประชันมันฮามาก อารมณ์แบบไม่สนหรอกว่าแกใช้วิธีอะไร แต่ฉันจะบอกว่าแกใช้วิธีนี้อะ เป็นไปได้ไหมไม่รู้แต่ฉันอยากให้มันเป็นไปได้ คือต้องไปอ่านเองถึงจะรู้ว่ามันปั่นขนาดไหน
ส่วนเรื่องปลอมตัวคือฮาตรงที่เวลามีพล็อตทำนองนี้นักอ่านก็จะรู้สึกว่าว้าว พีคดีนะ หักมุมดีนะ คือพร้อมเชื่อตามบทบรรยายโดยไม่สงสัยเลย แต่ตัดภาพไปที่ความจริงมันอาจจะเป็นการปลอมตัวที่ไม่เนียนก็ได้ แบบมองแว้บเดียวก็ดูออกว่าไอนี่ตัวปลอม เช่นในเรื่องนี้ที่ตอนเฉลยคือขำมาก ยิ่งนึกภาพว่าถ้าตัวละครในเรื่องมีชีวิตจริงๆแล้วต้องเห็นสภาพที่แบบยังไงก็เชื่อไม่ลงแต่ต้องแสดงตามบทไปว่าดูไม่ออกนี้มันต้องรู้สึกประหลาดกันมากแน่ๆ
เอาเป็นว่าไปลองอ่านกันดูได้ คอสืบสวนควรอ่านเลยแหละพราะจะเก็ทมุกในเรื่อง แล้วบอกเลยว่าฮาแน่นอน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
