ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ.. ? ที่ความสดใสในวันวานได้จางหายไป
ในวันนี้ได้มีโอกาสมายืนอยู่ที่หน้าโรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง
เนื่องจากเป็นตำแหน่งที่ผมนัดกับแฟน เพื่อจะไปทำธุระอีกที่หนึ่ง
โรงเรียนแห่งนี้ผมไม่ได้มาเป็นครั้งแรก ในช่วงที่เป็นวัยรุ่นผมก็ได้มาโรงเรียนแห่งนี้อยู่บ่อย ๆ
ภาพรวมของโรงเรียนไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ชุดเครื่องแบบต่าง ๆ ยังคล้าย ๆ เดิม
ยังมีเด็กนักเรียนที่ดูแล้วมีออร่า สดใส มีความสนใจในสิ่งต่าง ๆ มีความฝันอยู่ในทุกพื้นที่ของหัวใจ
พร้อมกับแรงผลักดันมากมาย ที่เป็นเป้าหมายในชีวิตของพวกเขาเหล่านั้น
เป็นภาพที่ดูแล้วรู้สึกทำให้ผมนึกถึงผมในวัยเดียวกัน
ชายหนุ่มผู้มากไปด้วยความฝัน ทะเยอทะยาน กล้าได้กล้าเสีย
พร้อมเป็นคนที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนรอบข้างได้เสมอ
กลับมามองในความเป็นจริง
ผมในตอนนี้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาแล้วถึง 28 ปี
เด็กหนุ่มไฟแรงคนนั้นได้หายไปแล้ว
ในตอนนี้เหลือเพียงแค่ . . .
ชายหนุ่มผู้มีร่างกายอ้วนท้วน รอยสักเต็มแขน ใส่แว่นกันแดดดูกร้านโลก
ภายในหัวใจคิดแต่เรื่อง ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำยังไงดี
เพื่อหาทางรอดในแต่ละวัน ทั้งในเรื่องงาน และเรื่องอนาคตอยู่ตลอด
ความฝันที่ผมวาดฝันเอาไว้ในวัยหนุ่มได้จางหายไปจากหัวใจผมหมดแล้ว
ความทะเยอทะยานที่เคยมีอยู่เต็มหัวใจ กลับกลายเป็นความเกียจคร้าน
นี่เรากำลังหมดเรี่ยวแรงแล้วหรือไง . . . . ?
ก็ไม่หนิ ! ผมยังคงอยากมีชีวิตอยู่ต่อ อยากประสบความสำเร็จ
ยังอยากเป็นที่รักของผองเพื่อน ยังอยากทำให้คนรอบข้างตลกโปกฮาได้เสมอ
แม้หลาย ๆ อย่างจะเปลี่ยนแปลงไป “ตัวผมในตอนนี้” ไม่เหมือนกับตัวผมเมื่อ “ตอนนั้น”
ไอ้หนุ่มคนนั้นยังอยู่ในตัวผมมาเสมอ ไม่เคยหายไปไหน
เพียงแค่เรื่องส้นตีนต่าง ๆ ที่ไอ้หนุ่มคนนั้นเคยทำ มันเป็นบทเรียนที่ทำให้ผมได้เติบโต
เป้าหมายของผมตอนนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนแต่ก่อนแล้ว
ไม่ต้องการเป็นเจ้าคนนายคน ไม่ต้องการมีคนเคารพรัก ไม่ต้องการเพื่อนฝูงเป็นโขยง
ขอเพียงกลุ่มคนที่ผมรักพวกเขายังอยู่กับผม
ผมไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงโลกอีกต่อไปแล้ว โลกจะเป็นยังไงก็ช่างแม่งเถอะ
ผมแค่อยากเป็น “ผมคนนี้”
ผมอยากตื่นนอนมาแล้วพูดกับกระจกว่า
“ฮันแน๊ ! มึงยังไม่ตายสินะ วันนี้ทำอะไรดีวะ กินเบียร์ปะ”
จากนั้นก็ เล่นกับแมว หาสาวอกเบิ้มๆ ดูในไอจี ทำงานให้ออกมาดีที่สุด
นั่งน้อยใจกับอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ที่แม่งไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่อะไรเลย
มันก็แค่การตัดพ้อออออ ! อะเนอะ
ผมต้องขอโทษไอ้หนุ่มคนนั้นจริง ๆ นะ
ผมแม่งไม่ได้เป็นคนที่คุณอยากให้เป็นเลยว่ะ
มันยากเกินไปหน่อย อุปสรรคมันก็เย๊ออออะ
แต่ผมพยายามแล้วนะ.... อย่างสุดความสามารถแล้วจริง ๆ
แต่เอาเถอะ ! ถ้าคุณได้เห็นชีวิตผมตอนนี้
คุณคงไม่ได้ผิดหวังที่ผมทำตามฝันของคุณไม่ได้
เพราะอะไรหน่ะเหรอ ?
เพราะ “เรา” ยังเป็น “เรา” ไงล่ะ
ตัวคุณในวันนั้น เติบโตมาเป็นผมในวันนี้
แม้หลาย ๆ อย่างจะเปลี่ยนไป อาจเหงากว่าที่คาดสักหน่อย
แต่... ตัวตนของเรายังเหมือนเดิมมาโดยตลอด
แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วม้างงงง สำหรับคนอย่าง ”เรา”
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
