เอ๊า! นี่เราไม่ได้ชอบดื่มเหรอเนี่ย ?
งานในทุก ๆ วัน มันช่างดูดพลังงานเสียเหลือเกิน
เบียร์เย็น ๆ สักหน่อยดีไหมน้า ?
หนึ่งในความคิดที่ผุดขึ้นมาในหัวของผมในเกือบทุกวัน
แต่เพื่อนเจ้ากรรม ก็ไม่ค่อยจะว่างตรงกัน
สุดท้ายก็ไม่ได้กินเบียร์ตามที่เปรี้ยวปากสักที
เอ๊ะ! ถ้าอยากกินเบียร์ ทำไมไม่ไปกินคนเดียวล่ะ หรือว่า . . . . ?
จากพื้นฐานที่เป็นเด็กค่อนข้างทโมน
ทำให้พื้นฐานการดื่มของผม ค่อนข้างพอไปวัดไปวา
ตั้งแต่สมัยที่ต้องแอบเข้าร้านเหล้าเพราะอายุไม่ถึง
ไปจนถึงสมัยที่เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านเหล้า
ทุก ๆ ช่วงเวลาผมได้อยู่ใกล้ชิดกับเครื่องดื่มเหล่านั้น
ทำให้หลงคิดไปว่า "ผมรักเครื่องดื่มพวกนี้เสียเหลือเกิน"
ผมพร้อมดื่มแบบ เอาเป็น!! เอาตาย!! ไม่มีคำว่าเบาในการร่ำสุราทุกครั้ง !!
กลับมาสู่ยุคปัจจุบัน ในวัยเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัว
ทั้งตัวผม และผองเพื่อน ต่างมีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบ
ผมโชคดีหน่อยที่เป็นฟรีแลนซ์ มีเวลาว่างพอสมควร
แตกต่างจากเพื่อนผม ส่วนมากที่เป็นพนักงานประจำ
พวกเขาต้องแหกขี้ตาแต่เช้า เพื่อไปสแกนนิ้วให้ทันเวลา
ความเปลี่ยนแปลงนี้ ทำให้ผมอึดอัดใจเป็นอย่างมาก
เพราะตอนนี้ แทบจะไม่มีใครไปดื่มกับผมเลย
ในวัยเด็กพวกผมใช้การรวมเงินกันคนละนิดละหน่อย
ก็สามารถดื่มเครื่องดื่มที่ผมต้องการได้แล้ว
แต่ในตอนนี้เงินในกระเป๋านั้นมีเพียงพอกว่าก่อนมาก
สิ่งที่ทำให้ไม่สามารถดื่มได้คือ "เวลา" และ "ความรับผิดชอบ"
สิ่งเหล่านี้พรากเพื่อน ๆ ไปจากผม :(
(ผมคงงอแงไปเองในส่วนนี้)
ยอมรับตรง ๆ ว่าในแรก ๆ ผมเสียใจ ผมเคว้งคว้าง ผมเหง๊าาา เหงา
ผมทัก Line หาเพื่อน ๆ ทุกคนที่คาดว่าจะว่างในทุก ๆ วัน
อ้อนวอนแทบจะคลานเข่า "กินเบียร์กับกู เถ๊อะะะะ"
แต่ในช่วงหลังผมเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าพวกเขามีภาระต้องรับผิดชอบจริง ๆ
ถ้าอย่างนั้นกินมันคนเดียวเลยดีไหมล่ะ ?
หลังจากกระวนกระวายอยู่นาน สุดท้ายผมก็จะลองดื่มคนเดียว
เริ่มต้นจากการดื่มที่ห้อง ไปจนถึงการไปที่ร้านนั่งชิลต่าง ๆ
ผลสรุปคือ "ไม่ได้เรื่องเลย" เบียร์ขมมาก จิบไป ไถโทรศัพท์ไป
ปล่อยจนน้ำแข็งละลาย ไม่มีความสุขเหมือนตอนมากับเพื่อน ๆ เลย
สุดท้ายผมก็ได้ข้อสรุปสำหรับความรู้สึกนี้เสียที
ผมไม่ได้ชอบดื่ม ไม่ว่าจะเครื่องดื่มชนิดไหน
ผมชอบการพบปะกับคนรู้ใจ พูดคุยสัพเพเหระ
ได้คุยเรื่องเดิม ๆ ที่พูดซ้ำรอบที่ร้อยกว่า
ได้นั่งฟังเพลงที่ฟังแล้วนับพันครั้ง
วัตถุประสงค์ที่ผมอยากออกไปข้างนอก
ไม่ใช่ทั้ง "เหล้า" และ "เบียร์"
แต่มันคือ.. เพื่อน
เมื่อกาลเวลาผ่านไป
ภาระหน้าที่ของคนแต่ละคนก็จะมากตาม
ไม่มีใครพร้อมจะตอบสนองความต้องการผู้อื่นได้อยู่ตลอด
กาลเวลาไม่ได้ทำให้เราห่างเหิน
แต่ทำให้ได้เดินในเส้นทางที่เลือกเอาไว้
เราทำได้แค่ร่วมยินดีกับเส้นทางที่เพื่อนของเราเลือกเดิน
ต้องมีสักวันที่เราได้บรรจบมาพบกับสักครั้งอย่างแน่นอน
ส่วนตัวผมเองก็คงไม่เปิดเบียร์กินคนเดียวอย่างแน่นอน
อาจจะลองทำบ้างนาน ๆ ครั้ง อยากเสพบรรยากาศให้หัวแล่น ๆ
ได้จิบเครื่องดื่มรสขมปนซ่า ได้สูบบุหรี่ยี่ห้อที่โปรดปราน
ได้สนทนากับผู้อื่น (แม้จะเป็นการสั่งน้ำแข็งก็ตาม)
และหวังว่าเพื่อนรักของผมทุกคน จะมานั่งล้อมวงไปกับผมในค่ำคืนนั้น
ภาพโดย LEEROY Agency จาก Pixabay
ภาพโดย StockSnap จาก Pixabay
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
