นรกของคนทำงาน
มันมืดและเหมือนจะไร้ซึ้งทางออกทางเดินที่แคบพอจะให้ผู้ใหญ่เดินได้แค่สองคนกำแพงรอบข้างเป็นแค่ปูนเปลือยไม่มีเสียงอะไรอื่นนอกจากเสียงรองเท้าที่กระทบลากกับพื้นพร่มด้านล่าง
เขาพยายามจะตั้งสติหลังจากที่เขาเดินมาระยะหนึ่งมา
แต่มันดูเหมือนเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถดึงกลับมาได้เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงตื้นขึ้นในทางเดินแคบๆแบบนี้เขาพยายามอย่างหนักที่จะนึกว่าตัวเองเป็นใครแต่เหมือนคนเมาค้างความทรงจำทุกอย่างมันพร่ามัวเหมือนภาพวาดimpressionist เขาพอจะเข้าใจและรู้สึกถึงบ้างอย่างได้แต่ไม่สามารถลำลึกได้ชัดเจน เขารู้ว่าตัวเองมีความรู้เกี่ยวกับกล้อง พูดภาษาอังกฤษได้และมีความรู้ในหลายสิ่งทีไม่จำเป็นกับสถานการณ์ตอนนี้ เขาไม่ได้สวมใส่อะไร
ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขารู้และจำเป็นคือกำลังใจในการเดินต่อไปเรื่อยๆ ตามแสงที่ปลายทางเดิน
แปลกเขาเดินมานานมากแล้วแต่กลับไม่เหนื่อยหรือกระหายน้ำเลย มีแต่ความวิตกกังวลที่ค่อยๆเพิ่มพูนเข้ามาในจิตใจว่าเมื่อไหร่เข้าจะเดินถึงแสงสว่างปล่ายทางนั้นไหม เขาอึดอัดเพราะหากเขาหยุดเขาก็จะไม่มีวันได้ออกไปแต่เขาก็เดินมานานพอแล้วจนเริ่มจะหวั่นใจเขาไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากเดินต่อไป
จะสิ้นหวังก็ไม่จะมีความหวังก็ไม่เชิงมีแต่เดินต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
