ผู้นำอาจมีหลายภาคส่วน
ผู้นำประชาชน ผู้นำประเทศ ผู้นำองค์กร ผู้นำท้องถิ่น ผู้นำฯลฯ
ผู้นำเป็นผู้นำได้จากคนเขาให้นำ กับ ผู้นำที่ไม่มีหน้าที่นำ
แต่คนอื่นอยากเดินตาม
ไอ้ที่เขาให้นำแล้วไม่นำ ไม่มีคนอยากเดินตาม ก็มาบ่อย
ไอ้ที่ไม่เป็นผู้นำ แต่คนอื่นอยากให้นำอยากเดินตาม ก็มาน้อย
จนแทบไม่มี หรือมีน้อยที่มีก็มาแค่เป็น"พิธี"ไม่ใช่....พี่ทา
แต่ไม่รู้จะนำดีหรือไม่ดีก็เห็นว่า "สัจจะ"ไม่ดีมีอยู่แทบทุกคน
ไม่มีดอก คำว่า"บริหาร"จะสร้างความพึงพอใจได้ทุกคน 100%
ย่อมบิดเบี้ยวบิดเบือน ไถลลื่นไหลหลุดไปได้เสมอ
คน"น่าสงสาร"จริงคือ ประชาชนที่เอาชื่อให้เขา ไปสร้างอำนาจนำเรา
ตราบใดที่ยังมีคำว่า"ผลประโยชน์ใครผลประโยชน์มัน"
ไม่มีผลประโยชน์"ชาติเรา"อยู่ คนสองสามสี่ห้า...เก้าหรือสิบฝ่าย
ก็ยังจะไม่มีคำว่า"สัจจะ"ต่อใครทั้งนั้นดอก ยกเว้น"สัจจะในหมู่ตน"
ผู้นำ"เสียสัตย์" เสียสัจ เสียสัจะ ย่อมต้องมีเสมอในมุมมองของ
อีกฝ่าย เพราะไม่ใช่ผู้นำของกรูหรือของมรึงมันอยู่ที่
สัตว์จะธรรม กับสัจธรรม "ใครทำ" ถ้าสัจจะมีธรรมก็คงเอื้อ
ต่อประโยชน์โดยรวมของชาติบ้านเมืองได้มากๆ
ผู้นำวันนี้ ย่อมกลายเป็นผู้ตาม ผู้นำคนใหม่ที่เคยเป็นตาม ต่างข้างกัน
คำว่า "เสีย"สัจจะจึงสลับข้างไปมา ที่สำคัญสัจจะนั้น มันอยู่ที่ใครเป็นคนมอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
