ดิฉันเคยเป็นค่ะ ถ้าการปฏิบัติหมายถึงการนั่งสมาธินะคะเป็สมถะ คือนั่งยังไงใจก็ไม่สงบเครียดค่ะ เลยไปอาบน้ำให้สบายตัวทำในสิ่งที่ทำให้รู้สึกกายใจสงบๆก่อน แล้วมานั่งใหม่ค่ะ หลังจากนั้นก็ใจสงบระงับได้นานขึ้นค่ะ ก็มีหลุดคิดบ้างแต่ใช้วิปัสสนาคือพิจารณารู้ความคิดเข้าช่วยค่ะ พอคิดเมื่อไหร่ก็รีบจับลมหายใจเลยค่ะ ทำได้บ่อยๆ เดี๋ยวใจนิ่งเองค่ะ