ประกายปรัชญาจาก "บันทึกในกลักไม้ขีด" ของ Umberto Eco
Pape Satàn Aleppe ของ Umberto Eco นักเขียนนักปรัชญาผู้ล่วงลับ เป็นหนังสือรวมบทความที่ Eco เขียนให้นิตยสาร L’Espresso ในคอลัมน์ La Bustina di Minerva
Minerva เป็นเทพีที่สะท้อนตัวตนของ Eco ได้เป็นอย่างดี เพราะนอกจากจะเป็นเทพีแห่งปัญญา เธอยังเป็นเทพีที่เกี่ยวข้องกับศิลปะและยุทธศาสตร์ ซึ่งไม่ต่างจาก Eco ที่มักแผลงความคิดต่อเรื่องต่างๆ ออกมาในรูปการเสียดสี (หากไร้ซึ่งศิลปะหรือยุทธศาสตร์ การเสียดสีก็เป็นแค่คำด่าหยาบโลน) ยังไม่นับว่าเขาทิ้งข้อเขียนเกี่ยวกับศิลปะไว้ในบรรณพิภพมากมาย
กระนั้น ชื่อคอลัมน์นี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเทพีโรมันองค์นี้ Eco ให้ข้อมูลตั้งแต่คำนำว่ามันมีที่มาจากไม้ขีดไฟยี่ห้อ Minerva ที่แต่ก่อนด้านในของกลักไม้ขีดจะมีพื้นที่ว่างให้จดอะไรลงไปก็ได้ ดังนั้นบทความในคอลัมน์นี้จึงเป็นบันทึกความคิดที่ส่องประกายจากสถานการณ์ที่เขาพบเจอ นั่นทำให้การตั้งชื่อภาษาไทยให้มันว่า "บันทึกในกลักไม้ขีด" มีความเหมาะสมอย่างมาก
นี่คือบันทึกในกลักไม้ขีดตลอดระยะเวลา 15 ปี ของ Eco ที่เผยให้เห็นทั้งความสนใจและความเป็นพหูสูตของเขา มันพูดตั้งแต่เรื่องความรักไปจนถึงความตาย ตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน ไปจนถึงอนาคต ทั้งนี้ ด้วยลักษณะของการจดบันทึกทำให้มันไม่ได้มีความสมบูรณ์ทางปรัชญาหรือทางอะไรอื่นอยู่แล้ว แต่มันกลับเน้นทำงานกับความคิดมากกว่า (เหมือนย้ำหลายครั้งว่าการใช้วิจารณญาณสำคัญอย่างมากในโลกข้อมูลข่าวสาร)
บันทึกในกลักไม้ขีดเป็นอีกหนึ่งไดอารี่ของ Eco ที่ทำให้เห็นกระบวนการคิดของเขา มันทำให้เห็นว่าความคิดของเขาผุดขึ้นมาในสถานการณ์แบบไหนหรือในบริบทแบบใด พูดอีกอย่างคือ ความคิดไม่ได้หล่นมาจากฟ้า มันทำให้ผมนึกถึงบทสัมภาษณ์ของ อ.สุวรรณา สถาอานันท์ ที่บอกว่า ปรัชญางอกมาจากสถานการณ์เฉพาะแล้วค่อยมุ่งไปหาความเป็นสากล
บันทึกในกลักไม้ขีดเป็นประกายปรัชญาและความคิดที่งอกมาจากความเฉพาะที่ Eco ผู้ช่างสังเกต เห็นในโลกที่ไม่มั่นคง ไม่แน่นอน และไม่ปลอดภัย ตามกรอบคิด Liquid Modernity ของ Zygmunt Bauman ซึ่งในแง่หนึ่ง ก็ไปด้วยกันได้กับชื่อภาษาอิตาเลียนของหนังสือเล่มนี้ "Pape Satàn Aleppe" วลีซึ่งความหมายที่แท้จริงยังคงรอให้เราใช้ความคิดเข้าไปต่อเติม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
